←کلمات قصار پیرامون حکمت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
|||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = حکمت | |||
| عنوان مدخل = حکمت | |||
| مداخل مرتبط = [[حکمت در لغت]] - [[حکمت در قرآن]] - [[حکمت در حدیث]] - [[حکمت در نهج البلاغه]] - [[حکمت در اخلاق اسلامی]] - [[حکمت در کلام اسلامی]] - [[حکمت در فقه سیاسی]] - [[حکمت در معارف دعا و زیارات]] - [[حکمت در معارف و سیره سجادی]] - [[حکمت در معارف و سیره حسینی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== [[کلمات قصار]] پیرامون حکمت == | |||
در غررالحکم و دررالکلم در “باب الحکمة” سخنانی به اقتصار از [[مولی]] الموحدین، [[امیر المؤمنین]]، [[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، بیان شده که در اینجا به [[نقل]] پاره‌ای از آنها می‌پردازیم: | |||
==[[کلمات قصار]] پیرامون حکمت== | |||
در غررالحکم و دررالکلم در “باب الحکمة” سخنانی به اقتصار از [[مولی]] الموحدین، [[امیر المؤمنین]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، بیان شده که در اینجا به [[نقل]] پاره‌ای از آنها می‌پردازیم: | |||
#{{متن حدیث|الْحِكْمَةُ رَوْضَةُ الْعُقَلَاءِ وَ نُزْهَةُ النُّبَلَاءِ}}: حکمت، بوستان [[خردمندان]]، و تفریحگاه فضلا و هوشیاران است. | #{{متن حدیث|الْحِكْمَةُ رَوْضَةُ الْعُقَلَاءِ وَ نُزْهَةُ النُّبَلَاءِ}}: حکمت، بوستان [[خردمندان]]، و تفریحگاه فضلا و هوشیاران است. | ||
#{{متن حدیث|الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ كُلِ مُؤْمِنٍ فَخُذُوهَا وَ لَوْ مِنْ أَفْوَاهِ الْمُنَافِقِينَ}}: حکمت، گمشده هر [[مؤمن]] است، پس آن را فرا بگیرید، گرچه از دهان [[منافقین]] باشد. | #{{متن حدیث|الْحِكْمَةُ ضَالَّةُ كُلِ مُؤْمِنٍ فَخُذُوهَا وَ لَوْ مِنْ أَفْوَاهِ الْمُنَافِقِينَ}}: حکمت، گمشده هر [[مؤمن]] است، پس آن را فرا بگیرید، گرچه از دهان [[منافقین]] باشد. | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۲: | ||
#{{متن حدیث|زَيْنُ الْحِكْمَةِ الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا}}: [[زینت]] حکمت، بی رغبتی در دنیاست. | #{{متن حدیث|زَيْنُ الْحِكْمَةِ الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا}}: [[زینت]] حکمت، بی رغبتی در دنیاست. | ||
#{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْعَاقِلِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[عاقل]] است، پس او به آن سزاوارتر است، هر جا که باشد. | #{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْعَاقِلِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[عاقل]] است، پس او به آن سزاوارتر است، هر جا که باشد. | ||
#{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْحَكِيمِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[حکیم]]؛ یعنی صاحب | #{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْحَكِيمِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[حکیم]]؛ یعنی صاحب راستین [[علم]] و عمل است. پس او آن را هر جا که باشد، طلب می‌نماید. | ||
#{{متن حدیث|عَلَيْكَ بِالْحِكْمَةِ فَإِنَّهَا حِلْيَةٌ فَاخِرَةٌ}}: بر تو باد به حکمت که البته آن، [[زیور]] فاخری است. | #{{متن حدیث|عَلَيْكَ بِالْحِكْمَةِ فَإِنَّهَا حِلْيَةٌ فَاخِرَةٌ}}: بر تو باد به حکمت که البته آن، [[زیور]] فاخری است. | ||
#{{متن حدیث|قَدْ يَقُولُ الْحِكْمَةَ غَيْرُ الْحَكِيمِ}}: گاهی غیر حکیم حکمت می‌گوید. | #{{متن حدیث|قَدْ يَقُولُ الْحِكْمَةَ غَيْرُ الْحَكِيمِ}}: گاهی غیر حکیم حکمت می‌گوید. | ||
#{{متن حدیث|كُلَّمَا قَوِيَتِ الْحِكْمَةُ ضَعُفَتِ الشَّهْوَةُ}}: هر اندازه حکمت [[قوی]] گردد، خواهش [[ضعیف]] شود. | #{{متن حدیث|كُلَّمَا قَوِيَتِ الْحِكْمَةُ ضَعُفَتِ الشَّهْوَةُ}}: هر اندازه حکمت [[قوی]] گردد، خواهش [[ضعیف]] شود. | ||
#{{متن حدیث|كَسْبُ الْحِكْمَةِ إِجْمَالُ النُّطْقِ وَ اسْتِعْمَالُ الرِّفْقِ}}: تحصیل حکمت، در کوتاه نمودن و مختصر ساختن سخن، و به‌کارگیری [[مدارا]] و | #{{متن حدیث|كَسْبُ الْحِكْمَةِ إِجْمَالُ النُّطْقِ وَ اسْتِعْمَالُ الرِّفْقِ}}: تحصیل حکمت، در کوتاه نمودن و مختصر ساختن سخن، و به‌کارگیری [[مدارا]] و نرمش است. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ تَفَكَّهَ بِالْحِكَمِ لَمْ يَعْدَمِ اللَّذَّةَ}}: هر که از میوه حکمت‌ها بهره‌مند گردد، [[لذت]] در او معدوم نگردد. | #{{متن حدیث|مَنْ تَفَكَّهَ بِالْحِكَمِ لَمْ يَعْدَمِ اللَّذَّةَ}}: هر که از میوه حکمت‌ها بهره‌مند گردد، [[لذت]] در او معدوم نگردد. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ لَهِجَ بِالْحِكْمَةِ فَقَدْ شَرَّفَ نَفْسَهُ}}: هر که به حکمت، حریص باشد، پس در [[حقیقت]]، نفس خود را بلند مرتبه گردانیده است. | #{{متن حدیث|مَنْ لَهِجَ بِالْحِكْمَةِ فَقَدْ شَرَّفَ نَفْسَهُ}}: هر که به حکمت، حریص باشد، پس در [[حقیقت]]، نفس خود را بلند مرتبه گردانیده است. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۲: | ||
#{{متن حدیث|لَا تَجْتَمِعُ الشَّهْوَةُ وَ الْحِكْمَةُ}}: [[شهوت]] و حکمت با هم جمع نمی‌شوند. | #{{متن حدیث|لَا تَجْتَمِعُ الشَّهْوَةُ وَ الْحِكْمَةُ}}: [[شهوت]] و حکمت با هم جمع نمی‌شوند. | ||
#{{متن حدیث|لَا تَسْكُنُ الْحِكْمَةُ قَلْباً مَعَ شَهْوَةٍ}}: حکمت در دلی که با شهوت باشد، ساکن نمی‌شود. | #{{متن حدیث|لَا تَسْكُنُ الْحِكْمَةُ قَلْباً مَعَ شَهْوَةٍ}}: حکمت در دلی که با شهوت باشد، ساکن نمی‌شود. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ عُرِفَ بِالْحِكْمَةِ لَاحَظَتْهُ الْعُيُونُ بِالْوَقَارِ}}: هر که به حکمت شناخته شود، [[چشم‌ها]] او را به [[وقار]] بنگرند | #{{متن حدیث|مَنْ عُرِفَ بِالْحِكْمَةِ لَاحَظَتْهُ الْعُيُونُ بِالْوَقَارِ}}: هر که به حکمت شناخته شود، [[چشم‌ها]] او را به [[وقار]] بنگرند<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۶۶۹.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | # [[پرونده:1100560.jpg|22px]] [[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ قرآن''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:حکمت]] | [[رده:حکمت]] | ||