سوید بن حارث قینقاعی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = سوید بن حارث قینقاعی | |||
| عنوان مدخل = [[سوید بن حارث قینقاعی]] | |||
| مداخل مرتبط = [[سوید بن حارث قینقاعی در قرآن]] - [[سوید بن حارث قینقاعی در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از زندگانی و [[نسب]] [[سوید]] اطلاع چندانی در دست نیست، جز آنکه در برخی منابع از [[یهودیان بنی‌قینقاع]] و از [[مخالفان]] [[رسول خدا]]{{صل}}شمرده شده است.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۴.</ref> وی پس از مدتی [[مسلمان]] شد و برپایه احتمالی، [[تاریخ]] [[اسلام آوردن]] او به [[نبرد]] [[بنی‌قینقاع]] و [[تبعید]] آنان از [[مدینه]] در [[سال دوم هجری]] بازمی‌گردد که در آن رویداد، یهودیان | از زندگانی و [[نسب]] [[سوید]] اطلاع چندانی در دست نیست، جز آنکه در برخی منابع از [[یهودیان بنی‌قینقاع]] و از [[مخالفان]] [[رسول خدا]] {{صل}}شمرده شده است.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۴.</ref> وی پس از مدتی [[مسلمان]] شد و برپایه احتمالی، [[تاریخ]] [[اسلام آوردن]] او به [[نبرد]] [[بنی‌قینقاع]] و [[تبعید]] آنان از [[مدینه]] در [[سال دوم هجری]] بازمی‌گردد که در آن رویداد، یهودیان بنی‌قینقاع مدینه را ترک کردند <ref>المغازی، ج۱، ص۱۷۶ - ۱۷۷؛ دلائل النبوه، ج۳، ص ۱۸۳.</ref> و بنا بر برخی گزارش‌ها [[اسلام]] آوردند و در مدینه ماندند؛ اما اسلام او [[واقعی]] نبود و از این رو از [[منافقان]] شمرده شده است.<ref>نک: السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴؛ امتاع الاسماع، ج۱۴، ص۳۶۷ - ۳۷۹.</ref> بنی‌قینقاع از همپیمانان پیشین [[قبایل]] [[خزرج]] بودند<ref> المغازی، ج۱، ص۱۷۹؛ ج۲، ص۵۱۰؛ دلائل النبوه، ج ۳، ص۱۷۴.</ref> و [[روابط]] نزدیکی با آنان داشتند. | ||
در گزارشی، پس از [[هجرت]] رسول خدا{{صل}} به مدینه، محبوبیتی که آن [[حضرت]] پیدا کرد، سبب [[حسادت]] گروهی از سران و بزرگان [[یهود]] شد و در صدد [[کارشکنی]] برآمدند، از این‌رو شماری از [[مردم مدینه]] را که به ظاهر و از [[ترس]] [[افکار]] عمومی یا برای [[حفظ جان]] و [[مال]] خویش مسلمان شده بودند با خود همراه ساختند. همراه شدگان، منافقانی بودند که با [[یهودیان]] جلسات و رفت و آمدهای مخفیانه داشتند و از جمله آنان [[سوید بن حارث]] از [[قبیله]] بنی‌قینقاع بود.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴.</ref> | در گزارشی، پس از [[هجرت]] رسول خدا {{صل}} به مدینه، محبوبیتی که آن [[حضرت]] پیدا کرد، سبب [[حسادت]] گروهی از سران و بزرگان [[یهود]] شد و در صدد [[کارشکنی]] برآمدند، از این‌رو شماری از [[مردم مدینه]] را که به ظاهر و از [[ترس]] [[افکار]] عمومی یا برای [[حفظ جان]] و [[مال]] خویش مسلمان شده بودند با خود همراه ساختند. همراه شدگان، منافقانی بودند که با [[یهودیان]] جلسات و رفت و آمدهای مخفیانه داشتند و از جمله آنان [[سوید بن حارث]] از [[قبیله]] بنی‌قینقاع بود.<ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴.</ref> | ||
بنابر [[روایت]] [[ابن‌عباس]]، آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! آنان را که دینتان را به ریشخند و بازی می‌گیرند- یعنی کسانی را که پیش از شما به آنان کتاب داده شده است و (یا) کافران را- سرور مگیرید و اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۵۷.</ref> درباره سوید و یکی دیگر از اعضای بنی‌قینقاع نازل شده است. این‌دو با اینکه اسلام اظهار کردند، در صف منافقان بودند، از این‌رو [[خداوند]] [[مسلمانان]] را از [[ارتباط]] نزدیک و صمیمانه با [[یهودیانِ]] به ظاهر مسلمان که [[دین]] [[پیامبر]] را مسخره می‌کنند، بازداشت<ref>جامع البیان، ج۶، ص۱۸۷؛ التبیان، ج۳، ص۵۶۸؛ اسباب النزول، ص۲۰۲.</ref> هرچند [[شأن نزول]] [[آیه]]، همچنین گزارش برخی [[منابع تاریخی]] <ref>السیرة النبویه، ج۱، ص۵۶۸؛ عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۰.</ref>در همین باره‌اند، متن آیه به [[یهودیان]] مسلمان‌شده اشاره‌ای ندارد و تأکیدش بر یهودیان و کافرانی است که [[دین]] [[مسلمانان]] را مسخره می‌کردند، از این رو بعید نیست [[نزول آیه]] هنگامی بوده است که آن دو هنوز [[مسلمان]] نشده بودند.<ref>[[محمد اکبری کارمزدی|اکبری کارمزدی، محمد]]، [[سوید بن حارث قینقاعی (مقاله)|مقاله «سوید بن حارث قینقاعی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱۶.</ref> | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100410.jpg|22px]] [[محمد اکبری کارمزدی|اکبری کارمزدی، محمد]]، [[سوید بن حارث قینقاعی (مقاله)|مقاله «سوید بن حارث قینقاعی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶ (کتاب)|'''دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱۶''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:سوید بن حارث قینقاعی]] | [[رده:سوید بن حارث قینقاعی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث سوید بن حارث قینقاعی است. سوید بن حارث قینقاعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوید بن حارث قینقاعی در قرآن - سوید بن حارث قینقاعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از زندگانی و نسب سوید اطلاع چندانی در دست نیست، جز آنکه در برخی منابع از یهودیان بنی‌قینقاع و از مخالفان رسول خدا (ص)شمرده شده است.[۱] وی پس از مدتی مسلمان شد و برپایه احتمالی، تاریخ اسلام آوردن او به نبرد بنی‌قینقاع و تبعید آنان از مدینه در سال دوم هجری بازمی‌گردد که در آن رویداد، یهودیان بنی‌قینقاع مدینه را ترک کردند [۲] و بنا بر برخی گزارش‌ها اسلام آوردند و در مدینه ماندند؛ اما اسلام او واقعی نبود و از این رو از منافقان شمرده شده است.[۳] بنی‌قینقاع از همپیمانان پیشین قبایل خزرج بودند[۴] و روابط نزدیکی با آنان داشتند.
در گزارشی، پس از هجرت رسول خدا (ص) به مدینه، محبوبیتی که آن حضرت پیدا کرد، سبب حسادت گروهی از سران و بزرگان یهود شد و در صدد کارشکنی برآمدند، از این‌رو شماری از مردم مدینه را که به ظاهر و از ترس افکار عمومی یا برای حفظ جان و مال خویش مسلمان شده بودند با خود همراه ساختند. همراه شدگان، منافقانی بودند که با یهودیان جلسات و رفت و آمدهای مخفیانه داشتند و از جمله آنان سوید بن حارث از قبیله بنی‌قینقاع بود.[۵]
بنابر روایت ابن‌عباس، آیه ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ﴾[۶] درباره سوید و یکی دیگر از اعضای بنی‌قینقاع نازل شده است. این‌دو با اینکه اسلام اظهار کردند، در صف منافقان بودند، از این‌رو خداوند مسلمانان را از ارتباط نزدیک و صمیمانه با یهودیانِ به ظاهر مسلمان که دین پیامبر را مسخره می‌کنند، بازداشت[۷] هرچند شأن نزول آیه، همچنین گزارش برخی منابع تاریخی [۸]در همین باره‌اند، متن آیه به یهودیان مسلمان‌شده اشاره‌ای ندارد و تأکیدش بر یهودیان و کافرانی است که دین مسلمانان را مسخره می‌کردند، از این رو بعید نیست نزول آیه هنگامی بوده است که آن دو هنوز مسلمان نشده بودند.[۹]
منابع
پانویس
- ↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۴.
- ↑ المغازی، ج۱، ص۱۷۶ - ۱۷۷؛ دلائل النبوه، ج۳، ص ۱۸۳.
- ↑ نک: السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴؛ امتاع الاسماع، ج۱۴، ص۳۶۷ - ۳۷۹.
- ↑ المغازی، ج۱، ص۱۷۹؛ ج۲، ص۵۱۰؛ دلائل النبوه، ج ۳، ص۱۷۴.
- ↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۵۱۳ - ۵۱۴.
- ↑ «ای مؤمنان! آنان را که دینتان را به ریشخند و بازی می‌گیرند- یعنی کسانی را که پیش از شما به آنان کتاب داده شده است و (یا) کافران را- سرور مگیرید و اگر مؤمنید از خداوند پروا کنید» سوره مائده، آیه ۵۷.
- ↑ جامع البیان، ج۶، ص۱۸۷؛ التبیان، ج۳، ص۵۶۸؛ اسباب النزول، ص۲۰۲.
- ↑ السیرة النبویه، ج۱، ص۵۶۸؛ عیون الاثر، ج۱، ص۲۵۰.
- ↑ اکبری کارمزدی، محمد، مقاله «سوید بن حارث قینقاعی»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج۱۶.