مهدی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

مهدی{{ع}} مشهورترین نام امام زمان{{ع}} نزد [[شیعه]] و [[سنّی]] است. مهدی اسم مفعول و به معنای ره‌یافته است. مهدویت نیز از همین ریشه است.  

درباره علت نامیده شدن آن حضرت با این [[لقب]]، روایت‌های مختلفی ذکر شده است. [[امام محمد باقر]]{{ع}} می‌فرمایند: «هنگامی که [[مهدی]] ما [[قیام]] کند، [[ثروت‌ها]] را به‌طور مساوی تقسیم و در [[جامعه]] به [[عدالت]] و [[دادگری]] [[رفتار]] می‌کند. هرکس از او [[اطاعت]] کند از [[خداوند]] اطاعت کرده است و هرکس او را [[نافرمانی]] کند از [[خدا]] نافرمانی کرده است. و آن حضرت را "مهدی" نامیده‌اند چون به امور پنهان و نهانی [[هدایت]] می‌گردد»<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص۱۱۰ و ۱۶۹.</ref>. [[محمد بن عجلان]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل کرده است: «و [[قائم]] را از آن‏‌رو مهدی گفته‏‌اند که [[مردم]] را به آیینی که از دست داده‌‏اند، [[هدایت]] می‏‌کند...»<ref> شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص۳۸۳، ح۲.</ref>.

درباره امور نهانی که آن حضرت به آنها هدایت می‌شود و یا هدایت می‌کند، باتوجه به تعابیر [[روایات]] نظرات چندی بیان شده است. از آنجا که در دوره غیبت مخصوصا [[دوران غیبت کبری]] در اثر پیدا شدن [[تبلیغات]] ضددینی و [[تفسیرها]] و برداشت‌های نامناسب از [[احکام دین]] و نفوذ [[خرافات]] و اندیشه‌های غلط‍‌ غیردینی به اصول و تعالیم اصیل [[اعتقادی]]، [[مردم]] [[دین]] اصلی و حتی [[قرآن]] اصلی را فراموش خواهند کرد، آن حضرت پس از ظهور، قرآن اصیل و احکام واقعی [[اسلام]] را از لابلای آن‌همه [[تحریفات]] و تفسیرهای نادرست بیرون خواهند کشید، به‌گونه‌ای که حتی مردم [[گمان]] خواهند کرد که ایشان یک [[دین]] و [[آیین]] جدیدی را مطرح می‌کنند. به این مناسبت آن حضرت را مهدی می‌گویند.

[[پیامبر اکرم]]{{صل}} در این‌باره می‌فرمایند: «دوازدهمین فرزندم به‌گونه‌ای غایب خواهد شد که اصلا دیده نخواهد شد و در این دوره غیبت، وقایع [[سختی]] رخ خواهد داد. در نتیجه طولانی شدن این دوره، زمانی خواهد آمد که از اسلام جز اسمی و از قرآن جز رسم و خطی اثری باقی نخواهد ماند. در آن موقع [[خداوند متعال]] به وی [[اجازه]] خواهد داد تا قیام کند. آن‌گاه به وسیله او اسلام را تقویت و تجدید خواهد کرد»<ref>منتخب الاثر، ص۹۸.</ref>. برطبق این دیدگاه چون [[حضرت مهدی]]{{ع}} مردم را به حقایق پنهان شده [[دینی]] [[راهنمایی]] خواهند کرد او را مهدی می‌گویند.

دیدگاه دیگر این است که [[قائم آل محمد]]{{صل}} را از این‌رو [[مهدی]] می‌گویند که [[مردم]] را به اموری که بر آنها پوشیده است [[راهنمایی]] خواهد کرد. وی پس از ظهور، جهت [[ارشاد]] [[پیروان ادیان]] دیگر [[کتاب‌های آسمانی]] [[تحریف]] نشده، آنها را به آنان نشان خواهد داد و از این طریق آنان را با [[دین]] اصیل خودشان آشنا خواهد ساخت و براساس همان [[احکام]] تحریف‌نشده [[آیین]] خودشان، با آنان [[رفتار]] خواهد کرد. در روایتی می‌خوانیم: از جمله کارهای حضرت [[امام زمان]]{{ع}} پس از ظهور این است که تورات اصلی و انجیل اصلی و سایر کتاب‌های انبیای گذشته را از یک مخفیگاه خارج خواهد ساخت<ref>{{متن حدیث|فَإِنَّمَا سُمِّيَ‏ الْمَهْدِيَ‏ لِأَنَّهُ‏ يُهْدَى‏ لِأَمْرٍ خَفِيٍ‏ يَسْتَخْرِجُ‏ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ كُتُبِ‏ اللَّهِ‏ مِنْ‏ غَارٍ بِأَنْطَاكِيَّةَ}}، شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص۱۶۱، ح ۳؛ نعمانی، الغیبة، ص۲۳۷، ح ۲۶.</ref>.

نتیجه آنکه می‌توان گفت: چون امام زمان{{ع}} به [[برکت]] [[علم]] بی‌نظیری که دارد، مردم را در تمام عرصه‌های [[حیات]] فردی و اجتماعی و علمی و [[دینی]] به راه صحیح هدایت خواهد کرد و آنها را از تمام [[گمراهی‌ها]] [[نجات]] خواهد داد، به این مناسبت آن حضرت را "مهدی" می‌گویند.

البته در برخی روایات نیز به این نکته اشاره شده است که یکی از چیزهای مخفی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} مردم را به آن هدایت خواهند کرد، ذخایر زیرزمینی و [[معادن]] است که شاید این [[لقب]] به این قبیل از عملکردهای حضرت مهدی{{ع}} نیز دلالت داشته باشد<ref>نشریه موعود، ش ۲۸، ص۶۷.</ref>.

و اما واژه [[مهدی]]، اسم مصدر [[هدایت]] است و به معنی کسی است که به وسیله [[خدا]] هدایت شده باشد، و به همین معنی، برخی از [[پیامبران]] و بزرگان را بدون آن‌که [[مهدی موعود]] و [[منتظر]] پندارند، مهدی خوانده‌اند. [[حسان بن ثابت]] در قصیده خود، واژه مهدی را برای [[پیامبر]]{{صل}} به کار برده است. این واژه در [[حدیثی]] از پیامبر{{صل}} به همین معنی درباره [[حضرت امیر]]{{ع}} به کار رفته است<ref>آخرین امید، داوود الهامی، ص۲۰۷.</ref>. [[سنی‌ها]] اغلب، آن را برای چهار خلیفه بعد از پیامبر{{صل}} که آنان را "[[خلفاء]] الراشدون المهدیون" می‌گویند، به کار می‌برند<ref>سنن ابن ماجه، ج ۱، ص۱۶.</ref>. [[شیعیان کوفه]]، عنوان مهدی را در مفهوم راه‌یافته و هدایت‌شده آن، درباره [[امام سجاد]]{{ع}} به کار برده‌اند.

به این معنی، همه [[امامان]] عنوان مهدی داشته‌اند، با این مفهوم که وظیفه‌شان [[هدایت مردم]] به سوی [[دین]] [[خداوند]] بوده است {{متن حدیث|"و كلّنا نهدي الی دين الله"}} به همین جهت در کتب مربوط‍‌ به [[زیارات]]، تمام امامان {{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِيُّونَ}} اطلاق شده است<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص۳۷۱؛ التهذیب طوسی، ج ۶، ص۱۱۴.</ref>. در روایتی از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "ما دوازده مهدی داریم، اول آنها [[امیر المؤمنین]]{{ع}} و آخر آنها نهمین فرزند من است..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص۱۳۲.</ref>. ولی واژه مهدی در مفهوم نجات‌بخش آن، عنوان خاص [[امام دوازدهم]] [[شیعه]] است که در [[آخر الزمان]] ظهور می‌کند و در اصطلاح [[شرع]]، اطلاق مهدی به این مفهوم، به هیچ‌کس جز [[امام غائب]] صحیح نیست و حتی اطلاق آن به سایر امامان نیز درست نمی‌باشد<ref>آخرین امید، داوود الهامی، ص۲۱۰.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۱۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۳۰ ـ ۴۳۱؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۷۴.</ref>

{{منابع}}

{{پایان منابع}}

 

[[رده:کنیه‌ها و لقب‌های امام مهدی]]