غزوه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{نبوت}} +{{نبوت}})) |
(←مقدمه) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = غزوه | |||
| عنوان مدخل = غزوه | |||
| مداخل مرتبط = [[غزوه در قرآن]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== | == مقدمه == | ||
وقتی سخن از [[غزوات پیامبر]] می‌شود، اصطلاحی در مقابل سریه است. [[غزوه]] آن دسته از جنگ‌هایی است که خود [[پیامبر]] در آن حضور داشته برخلاف سریه و [[سرایا]] که [[پیامبر]] کسانی را فرستاده و یا کسانی درگیر با [[جنگ]] شده که [[پیامبر]] [[فرماندهی]] آن را به عهده نداشته است. این کلمه یکبار در [[قرآن]] به همین معنای لغوی به کار رفته است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا...}}<ref>«ای مؤمنان! مانند کسانی مباشید که کفر پیشه کردند و در مورد همگنان خویش- هنگامی که سفر رفتند یا جهادگر شدند- گفتند: اینان اگر نزد ما می‌ماندند نمی‌مردند یا کشته نمی‌شدند.».. سوره آل عمران، آیه ۱۵۶.</ref>. و کتاب‌هایی به عنوان [[مغازی]] نوشته شده است و این [[آیه]] در خصوص [[جنگ احد]] نازل شده، که [[پیامبر]] در آن [[جنگ]] حضور داشته و متعرض مسأله [[تأسف]] و حسرتی شده که از کشته شدن جنگجویانشان و بزرگانشان در دلشان پر شده بود، و افراد بسیاری از [[انصار]] بود، چون از [[مهاجرین]] - به‌طوری که گفته شده - به جز چهار نفر کشته نشدند، و این حدس [[انسان]] را [[قوی]] می‌کند که بیشتر [[مقاومت]] از ناحیه [[انصار]]، و بیشتر [[ترس]] و [[وحشت]] از ناحیه [[مهاجرین]] بوده، و [[مهاجرین]] قبل از [[انصار]] گریختند. گویا برای کسانی [[سوء]] ظنی نسبت به [[رسول خدا]] {{صل}}، که از [[مهاجران]] بوده پیدا شده و از سوی کسانی از [[منافقان]] [[تبلیغ]] شده که ایشان باعث گرفتار و کشته شدن [[مسلمانان]] گردید تا در آن مهلکه بیفتند، و این معنا از گفتار آنان استفاده می‌شود: {{متن قرآن| لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا...}}، و گفتار [[منافقین]] در [[آیات]] بعدی یعنی [[آیه]]: {{متن قرآن|لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا}}<ref>«اگر (آنها هم) از ما پیروی می‌کردند کشته نمی‌شدند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۸.</ref> بر آن اشاره دارد. اگر [[اطاعت]] از ما می‌کردند، و از [[رسول خدا]] {{صل}} [[اطاعت]] نمی‌کردند، نه می‌مردند و نه کشته می‌شدند. به هرحال بحث [[آیات]] [[جهاد]] و [[جنگ]] در شکل کلی آن در ذیل آن مداخل آمده و مباحث خاص [[غزوات]] به مناسب هر یک از [[غزوات]] و [[پیامبر]] ذکر شده است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲]]، ص ۳۳۴.</ref>. | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم''']] | # [[پرونده:55210091.jpg|22px]] [[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:غزوه‌ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث غزوه است. غزوه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: غزوه در قرآن - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وقتی سخن از غزوات پیامبر می‌شود، اصطلاحی در مقابل سریه است. غزوه آن دسته از جنگ‌هایی است که خود پیامبر در آن حضور داشته برخلاف سریه و سرایا که پیامبر کسانی را فرستاده و یا کسانی درگیر با جنگ شده که پیامبر فرماندهی آن را به عهده نداشته است. این کلمه یکبار در قرآن به همین معنای لغوی به کار رفته است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا...﴾[۱]. و کتاب‌هایی به عنوان مغازی نوشته شده است و این آیه در خصوص جنگ احد نازل شده، که پیامبر در آن جنگ حضور داشته و متعرض مسأله تأسف و حسرتی شده که از کشته شدن جنگجویانشان و بزرگانشان در دلشان پر شده بود، و افراد بسیاری از انصار بود، چون از مهاجرین - به‌طوری که گفته شده - به جز چهار نفر کشته نشدند، و این حدس انسان را قوی می‌کند که بیشتر مقاومت از ناحیه انصار، و بیشتر ترس و وحشت از ناحیه مهاجرین بوده، و مهاجرین قبل از انصار گریختند. گویا برای کسانی سوء ظنی نسبت به رسول خدا (ص)، که از مهاجران بوده پیدا شده و از سوی کسانی از منافقان تبلیغ شده که ایشان باعث گرفتار و کشته شدن مسلمانان گردید تا در آن مهلکه بیفتند، و این معنا از گفتار آنان استفاده می‌شود: ﴿ لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا...﴾، و گفتار منافقین در آیات بعدی یعنی آیه: ﴿لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا﴾[۲] بر آن اشاره دارد. اگر اطاعت از ما می‌کردند، و از رسول خدا (ص) اطاعت نمی‌کردند، نه می‌مردند و نه کشته می‌شدند. به هرحال بحث آیات جهاد و جنگ در شکل کلی آن در ذیل آن مداخل آمده و مباحث خاص غزوات به مناسب هر یک از غزوات و پیامبر ذکر شده است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ «ای مؤمنان! مانند کسانی مباشید که کفر پیشه کردند و در مورد همگنان خویش- هنگامی که سفر رفتند یا جهادگر شدند- گفتند: اینان اگر نزد ما می‌ماندند نمی‌مردند یا کشته نمی‌شدند.».. سوره آل عمران، آیه ۱۵۶.
- ↑ «اگر (آنها هم) از ما پیروی می‌کردند کشته نمی‌شدند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۸.
- ↑ سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۲، ص ۳۳۴.