حرمت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
(←پانویس) |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = احکام | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حرمت در قرآن]] - [[حرمت در جامعه‌شناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | |||
== مقدمه == | |||
به کاری و چیزی که ممنوع است و از آن [[نهی]] شده است، [[حرام]] گفته می‌شود. اجتناب از [[حرام‌های الهی]] [[واجب]] است و انجام آن [[عقوبت]] دارد. مثلا دزدی، [[دروغ]]، رباخواری، [[قتل]]، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای [[اسرار]]، [[غیبت]] و... جزء [[کارهای حرام]] است. در [[روایات]] است که [[حلال]] [[حضرت محمد]] {{صل}} تا [[قیامت]] [[حلال]] است، و حرامش تا [[قیامت]]، [[حرام]]. [[مؤمن]] باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه [[حرام]] و [[گناه]] شمرده شده است، پرهیز کند. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "پارساترین [[مردم]] کسی است که از [[محرّمات الهی]] پرهیز کند". استفاده از [[نعمت‌های الهی]] [[حلال]] است. اشیاء و [[اعمال]] [[حلال]] را کسی [[حق]] ندارد از پیش خود [[حرام]] کند. [[حلال]] کردن [[حرام]] و [[حرام]] کردن [[حلال]]، نوعی [[بدعت‌گذاری]] در [[دین]] و از [[گناهان]] بزرگ است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>. | |||
==مقدمه== | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | # [[پرونده:13681040.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه دینی''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
[[رده: | [[رده:احکام تکلیفی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۶
این مدخل زیرشاخهٔ بحث احکام است. حرمت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حرمت در قرآن - حرمت در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
به کاری و چیزی که ممنوع است و از آن نهی شده است، حرام گفته می‌شود. اجتناب از حرام‌های الهی واجب است و انجام آن عقوبت دارد. مثلا دزدی، دروغ، رباخواری، قتل، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای اسرار، غیبت و... جزء کارهای حرام است. در روایات است که حلال حضرت محمد (ص) تا قیامت حلال است، و حرامش تا قیامت، حرام. مؤمن باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه حرام و گناه شمرده شده است، پرهیز کند. امام صادق (ع) فرمود: "پارساترین مردم کسی است که از محرّمات الهی پرهیز کند". استفاده از نعمت‌های الهی حلال است. اشیاء و اعمال حلال را کسی حق ندارد از پیش خود حرام کند. حلال کردن حرام و حرام کردن حلال، نوعی بدعت‌گذاری در دین و از گناهان بزرگ است[۱].
