بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = عزاداری | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
{{سوگواری امام حسین}} | {{سوگواری امام حسین}} | ||
خط ۴: | خط ۱۱: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
اینگونه دستجات، برای خود نشانه و علامت و [[توغ]] و [[پرچم]] مخصوص و گاهی نام ویژهای داشتهاند و با نوعی [[سازماندهی]] مردمی در ایام [[عاشورا]] و روزهای دیگر به [[سوگواری]] میپرداختند. این مراسم، بهویژه در [[عراق]] و شهرهایی چون [[نجف]] و [[کربلا]]، ریشه دارتر بوده است. مرحوم [[کاشف الغطاء]] مینویسد: “آغاز بیرون آمدن دستههای [[عزاداری]] برای [[سید الشهدا]]، پیش از هزار سال، در زمان “معزّ الدّوله” و “رکن الدّوله” بود، که دستههای [[عزاداران]] در حالی که برای [[حسین]] {{ع}} [[ندبه]] میکردند و [[شب]]، مشعلهایی به [[دست]] داشتند، [[بغداد]] و راههایش یکباره پر از شیون شد... این در [[قرن چهارم]] بود. و اگر بیرون آمدن این موکبها در راهها نبود، [[هدف]] و غرض از [[یادآوری]] [[حسین بن علی]] {{ع}} از بین میرفت و ثمره [[فاسد]] میشد و | اینگونه دستجات، برای خود نشانه و علامت و [[توغ]] و [[پرچم]] مخصوص و گاهی نام ویژهای داشتهاند و با نوعی [[سازماندهی]] مردمی در ایام [[عاشورا]] و روزهای دیگر به [[سوگواری]] میپرداختند. این مراسم، بهویژه در [[عراق]] و شهرهایی چون [[نجف]] و [[کربلا]]، ریشه دارتر بوده است. مرحوم [[کاشف الغطاء]] مینویسد: “آغاز بیرون آمدن دستههای [[عزاداری]] برای [[سید الشهدا]]، پیش از هزار سال، در زمان “معزّ الدّوله” و “رکن الدّوله” بود، که دستههای [[عزاداران]] در حالی که برای [[حسین]] {{ع}} [[ندبه]] میکردند و [[شب]]، مشعلهایی به [[دست]] داشتند، [[بغداد]] و راههایش یکباره پر از شیون شد... این در [[قرن چهارم]] بود. و اگر بیرون آمدن این موکبها در راهها نبود، [[هدف]] و غرض از [[یادآوری]] [[حسین بن علی]] {{ع}} از بین میرفت و ثمره [[فاسد]] میشد و راز [[شهادت]] [[حسین بن علی]] {{ع}} منتفی میگشت<ref>المواکب الحسینیه، محمد حسین کاشف الغطاء، ص۱۵، (چاپ ۱۳۴۵ ق، نجف).</ref>. | ||
“[[موکب]]” یا “[[مواکب حسینی]]” نیز به همین حرکتهای جمعی بصورت [[عزاداری]] و پیمودن راهی با حالت عزا گفته میشود که در [[عراق]]، بهویژه در ایّام [[اربعین]] رواج و شور بیشتری دارد. در روزهای [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] نیز در همۀ [[شهرها]] و روستاهای [[شیعه]] نشین رواج دارد. برخی از این دستهها، تاریخچهای طولانی و گاهی مثلا چند صدساله دارد (مثل دستۀ “طویرج” در [[کربلا]]) که در نسلهای پیاپی، سنّتهای خویش را [[حفظ]] میکنند<ref>در زمینۀ تشکلها و اهداف دستههای عزاداری حسینی از جمله ر. ک: «المواکب الحسینیه، مدارس و معسکرات» از: سامی البدری، ص۳۴.</ref>. دستههای [[عزاداری]]، نوعی [[تشکّل]] و [[سازماندهی]] را تمرین میدهد که بر محور [[امام حسین]] {{ع}} است. این دستهها و هیئتها، در افراد [[احساس مسئولیت]] و [[شخصیّت]] و [[اعتماد به نفس]] را تقویت میکند و به آنان [[نظم]] و [[نظام]] میبخشد، آن هم با محتوایی [[مقدس]] و آدابی خالصانه و عاشقانه و بدون [[حاکمیّت]] [[زور]] و [[اعمال]] [[قدرت]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۹.</ref>. | “[[موکب]]” یا “[[مواکب حسینی]]” نیز به همین حرکتهای جمعی بصورت [[عزاداری]] و پیمودن راهی با حالت عزا گفته میشود که در [[عراق]]، بهویژه در ایّام [[اربعین]] رواج و شور بیشتری دارد. در روزهای [[تاسوعا]] و [[عاشورا]] نیز در همۀ [[شهرها]] و روستاهای [[شیعه]] نشین رواج دارد. برخی از این دستهها، تاریخچهای طولانی و گاهی مثلا چند صدساله دارد (مثل دستۀ “طویرج” در [[کربلا]]) که در نسلهای پیاپی، سنّتهای خویش را [[حفظ]] میکنند<ref>در زمینۀ تشکلها و اهداف دستههای عزاداری حسینی از جمله ر. ک: «المواکب الحسینیه، مدارس و معسکرات» از: سامی البدری، ص۳۴.</ref>. دستههای [[عزاداری]]، نوعی [[تشکّل]] و [[سازماندهی]] را تمرین میدهد که بر محور [[امام حسین]] {{ع}} است. این دستهها و هیئتها، در افراد [[احساس مسئولیت]] و [[شخصیّت]] و [[اعتماد به نفس]] را تقویت میکند و به آنان [[نظم]] و [[نظام]] میبخشد، آن هم با محتوایی [[مقدس]] و آدابی خالصانه و عاشقانه و بدون [[حاکمیّت]] [[زور]] و [[اعمال]] [[قدرت]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۹.</ref>. | ||
خط ۲۴: | خط ۳۱: | ||
{{عزاداری محرم}} | {{عزاداری محرم}} | ||
[[رده: | [[رده:عزاداری]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] |