حج ناتمام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
(←مقدمه) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[سید الشهدا]]{{ع}} به خاطر نا امنی [[مکّه]] برای حضرتش و اینکه مطّلع شد نیروهای یزیدی در صدد [[قتل]] او در [[مکه]] هستند، [[تصمیم]] گرفت [[حجّ]] را به [[عمره]] مفرده تبدیل کند، [[احرام]] بست و [[طواف]] و [[سعی]] و [[تقصیر]] انجام داد و از [[احرام]] بیرون آمد، چون نمی‌توانست [[حج]] را به پایان برد، چون می‌‌ترسید در [[مکّه]] او را گرفته، به سوی [[یزید]] ببرند، یا غافل‌گیرانه [[ترور]] کنند<ref>حیاة الامام الحسین{{ع}}، ج ۳، ص ۵۰ و ۵۱؛ مثیر الأحزان، ص ۳۸.</ref>. این از نظر [[فقهی]] نیز بی اشکال است. در [[حدیث]] است که [[امام حسین]]{{ع}} روز ترویه در حالی که در [[عمره]] بود، به سوی [[عراق]] بیرون شد: {{متن حدیث|إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ{{ع}} خَرَجَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ إِلَى الْعِرَاقِ وَ كَانَ مُعْتَمِراً}}<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۲۴۶.</ref> | [[سید الشهدا]] {{ع}} به خاطر نا امنی [[مکّه]] برای حضرتش و اینکه مطّلع شد نیروهای یزیدی در صدد [[قتل]] او در [[مکه]] هستند، [[تصمیم]] گرفت [[حجّ]] را به [[عمره]] مفرده تبدیل کند، [[احرام]] بست و [[طواف]] و [[سعی]] و [[تقصیر]] انجام داد و از [[احرام]] بیرون آمد، چون نمی‌توانست [[حج]] را به پایان برد، چون می‌‌ترسید در [[مکّه]] او را گرفته، به سوی [[یزید]] ببرند، یا غافل‌گیرانه [[ترور]] کنند<ref>حیاة الامام الحسین {{ع}}، ج ۳، ص ۵۰ و ۵۱؛ مثیر الأحزان، ص ۳۸.</ref>. این از نظر [[فقهی]] نیز بی اشکال است. در [[حدیث]] است که [[امام حسین]] {{ع}} روز ترویه در حالی که در [[عمره]] بود، به سوی [[عراق]] بیرون شد: {{متن حدیث|إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ {{ع}} خَرَجَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ إِلَى الْعِرَاقِ وَ كَانَ مُعْتَمِراً}}<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۲۴۶.</ref>. | ||
[[امام خمینی]] در تجلیلی بلند از این [[حج]] ناتمام می‌‌فرماید: “زائران [[عزیز]] از [[بهترین]] و مقدّس‌ترین سرزمین‌های [[عشق]] و [[شعور]] و [[جهاد]]، به [[کعبه]] بالاتری رهسپار شوند و همچون سیّد و [[سالار شهیدان]] | کار [[امام حسین]] {{ع}} هم جنبه [[حفظ]] [[قداست]] [[حرم]] [[الهی]] را داشت و هم نمی‌خواست در ایام [[حج]] و در [[بیت الله الحرام]] خونش ریخته شود، و هم با بیرون شدن از [[مکّه]]، در روزی که همه از هر سو به [[مکّه]] آمده‌اند و عازم عرفاتند، نوعی بیدارگری در وجدان‌ها و ایجاد سؤال در ذهن‌هاست و به این صورت، خبر [[خروج]] [[اعتراض]] آمیز وی بر ضدّ [[حکومت]]، توسّط حاجیانی که از همه جا آمده‌اند و اینکه آن حضرت، در حرم امن الهی هم [[امنیّت]] و مصونیّت ندارد، همه جا پخش می‌‌شد و این نوعی [[مبارزه]] [[تبلیغاتی]] بر ضدّ [[یزید]] بود. | ||
[[امام خمینی]] در تجلیلی بلند از این [[حج]] ناتمام می‌‌فرماید: “زائران [[عزیز]] از [[بهترین]] و مقدّس‌ترین سرزمین‌های [[عشق]] و [[شعور]] و [[جهاد]]، به [[کعبه]] بالاتری رهسپار شوند و همچون سیّد و [[سالار شهیدان]] حضرت ابی [[عبد الله]] الحسین {{ع}}، از [[حرام]] [[حج]] به [[احرام]] [[حرب]] و از [[طواف]] [[کعبه]] به [[طواف]] صاحب [[بیت]] و از توضّؤ به [[زمزم]] به [[غسل]] [[شهادت]] و [[خون]] رو آورند و به امّتی [[شکست ناپذیر]] و بنیانی [[مرصوص]] مبدّل گردند که نه [[ابر]] [[قدرت]] [[شرق]] یارای مقابله آنان را داشته باشد نه [[غرب]]... که مسلّما [[روح]] و [[پیام]] [[حج]]، چیز دیگری غیر از این نخواهد بود و [[مسلمانان]]، هم دستورالعمل [[جهاد]] نفس را جدّی بگیرند، هم برنامه [[مبارزه]] با [[کفر]] و [[شرک]] را”<ref>صحیفه نور، ج ۲۰، ص ۱۱۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۵۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۸: | خط ۲۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۷
مقدمه
سید الشهدا (ع) به خاطر نا امنی مکّه برای حضرتش و اینکه مطّلع شد نیروهای یزیدی در صدد قتل او در مکه هستند، تصمیم گرفت حجّ را به عمره مفرده تبدیل کند، احرام بست و طواف و سعی و تقصیر انجام داد و از احرام بیرون آمد، چون نمی‌توانست حج را به پایان برد، چون می‌‌ترسید در مکّه او را گرفته، به سوی یزید ببرند، یا غافل‌گیرانه ترور کنند[۱]. این از نظر فقهی نیز بی اشکال است. در حدیث است که امام حسین (ع) روز ترویه در حالی که در عمره بود، به سوی عراق بیرون شد: «إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ (ع) خَرَجَ يَوْمَ التَّرْوِيَةِ إِلَى الْعِرَاقِ وَ كَانَ مُعْتَمِراً»[۲].
کار امام حسین (ع) هم جنبه حفظ قداست حرم الهی را داشت و هم نمی‌خواست در ایام حج و در بیت الله الحرام خونش ریخته شود، و هم با بیرون شدن از مکّه، در روزی که همه از هر سو به مکّه آمده‌اند و عازم عرفاتند، نوعی بیدارگری در وجدان‌ها و ایجاد سؤال در ذهن‌هاست و به این صورت، خبر خروج اعتراض آمیز وی بر ضدّ حکومت، توسّط حاجیانی که از همه جا آمده‌اند و اینکه آن حضرت، در حرم امن الهی هم امنیّت و مصونیّت ندارد، همه جا پخش می‌‌شد و این نوعی مبارزه تبلیغاتی بر ضدّ یزید بود.
امام خمینی در تجلیلی بلند از این حج ناتمام می‌‌فرماید: “زائران عزیز از بهترین و مقدّس‌ترین سرزمین‌های عشق و شعور و جهاد، به کعبه بالاتری رهسپار شوند و همچون سیّد و سالار شهیدان حضرت ابی عبد الله الحسین (ع)، از حرام حج به احرام حرب و از طواف کعبه به طواف صاحب بیت و از توضّؤ به زمزم به غسل شهادت و خون رو آورند و به امّتی شکست ناپذیر و بنیانی مرصوص مبدّل گردند که نه ابر قدرت شرق یارای مقابله آنان را داشته باشد نه غرب... که مسلّما روح و پیام حج، چیز دیگری غیر از این نخواهد بود و مسلمانان، هم دستورالعمل جهاد نفس را جدّی بگیرند، هم برنامه مبارزه با کفر و شرک را”[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ حیاة الامام الحسین (ع)، ج ۳، ص ۵۰ و ۵۱؛ مثیر الأحزان، ص ۳۸.
- ↑ وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۲۴۶.
- ↑ صحیفه نور، ج ۲۰، ص ۱۱۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۵۳.