حواریون حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام حسین | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
هر امامی، تعدادی [[یاران]] ویژه داشت که به “حواریّون” تعبیر شده است و [[روز قیامت]] ندا می‌‌شوند و برمی‌خیزند. طبق [[حدیث]] [[امام کاظم]]{{ع}} همه [[شهدای کربلا]] حواریّون حسین‌اند که در [[قیامت]] برمی‌خیزند: {{متن حدیث|ثُمَّ يُنَادِي أَيْنَ حَوَارِيُّ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ فَيَقُومُ كُلُّ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَهُ وَ لَمْ يَتَخَلَّفْ عَنْهُ}}<ref>سفینة البحار، ج ۱، ص ۳۵۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۶۷.</ref> | هر امامی، تعدادی [[یاران]] ویژه داشت که به “حواریّون” تعبیر شده است و [[روز قیامت]] ندا می‌‌شوند و برمی‌خیزند. طبق [[حدیث]] [[امام کاظم]] {{ع}} همه [[شهدای کربلا]] حواریّون حسین‌اند که در [[قیامت]] برمی‌خیزند: {{متن حدیث|ثُمَّ يُنَادِي أَيْنَ حَوَارِيُّ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ فَيَقُومُ كُلُّ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَهُ وَ لَمْ يَتَخَلَّفْ عَنْهُ}}<ref>سفینة البحار، ج ۱، ص ۳۵۸.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۶۷.</ref> | ||
== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امام حسین]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۱
مقدمه
هر امامی، تعدادی یاران ویژه داشت که به “حواریّون” تعبیر شده است و روز قیامت ندا می‌‌شوند و برمی‌خیزند. طبق حدیث امام کاظم (ع) همه شهدای کربلا حواریّون حسین‌اند که در قیامت برمی‌خیزند: «ثُمَّ يُنَادِي أَيْنَ حَوَارِيُّ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ فَيَقُومُ كُلُّ مَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَهُ وَ لَمْ يَتَخَلَّفْ عَنْهُ»[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ سفینة البحار، ج ۱، ص ۳۵۸.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۶۷.