(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{ویرایش غیرنهایی}}
{{مدخل مرتبط
{{امامت}}
| موضوع مرتبط = امام حسین
| عنوان مدخل =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط =
}}
==مقدمه==
== مقدمه ==
[[حرم]] و بقعه‌ای که [[مدفن]] سر [[مطهّر]] [[سید]] الشهداست، یا مکانی که سر آن [[حضرت]] به آنجا هم برده شده است. به این نام، دو محل یکی در [[شام]] و دیگری در [[مصر]] وجود دارد. در [[شام]] در عسقلان مسجدی بزرگ و ضریحی [[عظیم]] است که [[مردم]] آنجا را [[زیارت]] کرده تبرّک می‌جستند<ref>آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۲۷۸ (چاپ امیر کبیر).</ref>. به نوشتۀ [[سید محسن امین]]: محلّی در کنار [[مسجد جامع اموی]] در [[دمشق]]، که گویا محلّ نگهداری سر [[مطهّر]] [[سید الشهدا]] در ایّام [[یزید]] بوده و در خزانۀ آن [[ملعون]] نگهداری می‌شده است<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.</ref>. همچنین وی می‌نویسد: (در سفرنامۀ خویش) در [[مصر]]، [[زیارتگاه]] باشکوه و مقدسی است که [[مردم مصر]]، معتقدند سر [[اباعبدالله الحسین]] در آنجا مدفون است و خلفای [[مصر]]، آن را از [[شهر]] عسقلان (در [[فلسطین]]) آورده و طیّ مراسمی در [[مصر]] [[دفن]] کرده‌اند. در همین زمینه در "اعیان الشیعه" می‌نویسد: بنا به قول برخی، یکی از خلفای فاطمی در [[مصر]]، مأمورانی به عسقلان (بین [[مصر]] و [[شام]]) فرستاد و سری را برایش آوردند و گفت که سر [[حسین]]{{ع}} است. آن را به [[مصر]] آوردند و در محلّی که الآن به نام [[مشهد]] یا [[مسجد رأس الحسین]] معروف است [[دفن]] کردند. [[مردم مصر]] به این محلّ علاقه نشان می‌دهند و [[زن]] و مرد دسته دسته به [[زیارت]] آن می‌روند و [[مراسم]] [[دعا]] و [[تضرّع]] در آنجا می‌گیرند. البته در این که آن سر، سر [[امام حسین]]{{ع}} بوده، [[تردید]] وجود دارد<ref>اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۷.</ref>. این [[مسجد]]، اکنون نیز در قاهره وجود دارد، محلّ تجمع و مرکز محافل [[دینی]] و [[قرآنی]]، بویژه در شب‌های [[ماه رمضان]] است و در میلاد [[امام حسین]]{{ع}} هزاران نفر آنجا گرد می‌آیند و حتّی [[دست]] [[توسّل]] به سوی خدای [[حسین]]{{ع}} دراز کرده و به [[برکت]] آن مکان، [[بیماران]] و [[گرفتاران]] [[شفا]] و [[نجات]] می‌یابند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۷.</ref>.
{{اصلی|قبر امام حسین}}
[[مشهد]] به معنای محل [[شهادت]] محل دفن، محل مقبره است. این تعبیر به جهی مرقد [[سید الشهدا]] به کار می‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۵۷.</ref>.
