←چهارم: دلالت بر عصمت اهل بیت {{عم}}
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
'''دیدگاه عالمان امامیه''' | '''دیدگاه عالمان امامیه''' | ||
برخی از عالمان شیعه نیز در ذیل [[آیه مودّت]] به همین مطلب اشاره کرده و امر [[محبت]] مطلق را به اطاعت مطلق و آن را نیز به [[عصمت]] گره زده‌اند که در زمره این بزرگان مرحوم | برخی از عالمان شیعه نیز در ذیل [[آیه مودّت]] به همین مطلب اشاره کرده و امر [[محبت]] مطلق را به اطاعت مطلق و آن را نیز به [[عصمت]] گره زده‌اند که در زمره این بزرگان مرحوم بیاضی عاملی است. وی می‌نویسد: <ref>{{عربی|جعل الله أجر رسالة نبيه في مودة أهله في قوله تعالى: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}. قالوا: المراد القربى في الطاعات، أي: في [[طاعة]] [[أهل]] القربى. قلنا: الأصل عدم الإضمار، و لو [[سلم]] فلا يتصور إطلاق الأمر بمودتهم إلا مع عصمتهم. قالوا: المخاطب بذلك الكفار، يعني: راقبوا نسبي بكم، يعني القرشية. قلنا: الكفار لا تعتقد للنبي أجرا حتى تخاطب بذلك. على أن الأخبار المتفق عليها تنافي الوجهين}}. الصراط المستقیم إلی مستحقی التقدیم، ج۱، ص۱۸۸ - ۱۸۹.</ref>؛ [[خداوند]] اجر رسالت پیامبرش را در [[مودّت]] به [[اهل]] او قرار داده است، همان طور که در این [[آیه]] آمده است: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}. | ||
گفته‌اند مراد خداوند از این آیه، [[نزدیکان]] در [[اطاعت]] است؛ یعنی در [[پیروی]] از اهل [[قربی]]. می‌گوییم: چنانچه بپذیریم دستور مطلق [[مودت]] به ایشان جز با [[عصمت]] آنان قابل تصور نیست، اصل عدم تقدیر است. گفته‌اند: آیه خطاب به [[کفار]] است؛ یعنی مراقب [[خویشان]] من در میان خود باشید، یعنی [[قریش]]! می‌گوییم: کفار برای [[پیامبر]] اجری قائل نیستند تا به آنان خطاب شود. [[اخبار]] مورد اتفاق نیز با این دو وجه منافات دارد. | گفته‌اند مراد خداوند از این آیه، [[نزدیکان]] در [[اطاعت]] است؛ یعنی در [[پیروی]] از اهل [[قربی]]. می‌گوییم: چنانچه بپذیریم دستور مطلق [[مودت]] به ایشان جز با [[عصمت]] آنان قابل تصور نیست، اصل عدم تقدیر است. گفته‌اند: آیه خطاب به [[کفار]] است؛ یعنی مراقب [[خویشان]] من در میان خود باشید، یعنی [[قریش]]! می‌گوییم: کفار برای [[پیامبر]] اجری قائل نیستند تا به آنان خطاب شود. [[اخبار]] مورد اتفاق نیز با این دو وجه منافات دارد. | ||
مرحوم شبّر نیز چنین [[استدلال]] می‌کند: [[وجوب]] مودت مستلزم وجوب إطاعت است؛ چراکه مودّت همواره با وجود عصمت واجب می‌شود و با وقوع [[خطا]] از آنان، ترک مودت ایشان نیز [[واجب]] می‌گردد؛ همان طور که [[خدای تعالی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}}<ref>«گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref> و غیر [[اهل‌بیت]] {{عم}} به اتفاق غیرمعصومند؛ از این‌رو علی و فرزندانش [[امام]] خواهند بود<ref>{{عربی|وجوب المودة يستلزم وجوب الإطاعة، لأن المودة إنما تجب مع العصمة، إذ مع وقوع الخطأ منهم يجب ترك مودتهم، كما قال تعالى: {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}} «گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند»سوره مجادله، آیه ۲۲ و غيرهم {{عم}} ليس بمفهوم اتفاقا، فعلي و ولداه الأئمة}} حقّ الیقین فی معرفه أصول الدین، ص۱۹۹.</ref>.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]] ص ۱۵۳.</ref> | مرحوم شبّر نیز چنین [[استدلال]] می‌کند: [[وجوب]] مودت مستلزم وجوب إطاعت است؛ چراکه مودّت همواره با وجود عصمت واجب می‌شود و با وقوع [[خطا]] از آنان، ترک مودت ایشان نیز [[واجب]] می‌گردد؛ همان طور که [[خدای تعالی]] می‌فرماید: {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}}<ref>«گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند» سوره مجادله، آیه ۲۲.</ref> و غیر [[اهل‌بیت]] {{عم}} به اتفاق غیرمعصومند؛ از این‌رو علی و فرزندانش [[امام]] خواهند بود<ref>{{عربی|وجوب المودة يستلزم وجوب الإطاعة، لأن المودة إنما تجب مع العصمة، إذ مع وقوع الخطأ منهم يجب ترك مودتهم، كما قال تعالى: {{متن قرآن|لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}} «گروهی را نمی‌یابی که با ایمان به خداوند و روز واپسین، با کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت ورزیده‌اند دوستی ورزند»سوره مجادله، آیه ۲۲ و غيرهم {{عم}} ليس بمفهوم اتفاقا، فعلي و ولداه الأئمة}} حقّ الیقین فی معرفه أصول الدین، ص۱۹۹.</ref>.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[عصمت از منظر فریقین (کتاب)|عصمت از منظر فریقین]]، ص ۱۵۳.</ref> | ||
== ثمرات [[مودت]] نسبت به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} == | == ثمرات [[مودت]] نسبت به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} == | ||