ولایت طاغوت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←مقدمه) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = ولایت | | موضوع مرتبط = ولایت | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = ولایت طاغوت | ||
| مداخل مرتبط = [[ولایت | | مداخل مرتبط = [[ولایت طاغوت در قرآن]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
{{متن قرآن|وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد اما سروران کافران، طاغوت‌هایند که آنها را از روشنایی به سوی تیرگی‌ها بیرون می‌کشانند؛ آنان دمساز آتشند، آنها در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref>. [[طاغوت]] کسی است که طغیانش شَدید و از [[حق]] [[منحرف]] شود و | {{متن قرآن|وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد اما سروران کافران، طاغوت‌هایند که آنها را از روشنایی به سوی تیرگی‌ها بیرون می‌کشانند؛ آنان دمساز آتشند، آنها در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref>. [[طاغوت]] کسی است که طغیانش شَدید و از [[حق]] [[منحرف]] شود و مظهر [[دنیاگرایی]] و [[باطل‌گرایی]] باشد، پس او در مقابل [[حق تعالی]] است<ref>التحقیق، ج۷، ص۸۵-۸۴، ماده طغی.</ref>. کلمه [[طاغوت]]، دارای معنای عام است و هر کس از [[جن]] و [[انس]] را که دارای آن صفت است، شامل می‌شود و [[شیطان]] از مصداق‌های بارز [[طاغوت]] است و در رتبه پایین‌تر از او، هر کس که به سوی خودش [[دعوت]] کند، مانندِ [[حاکم ظالم]] یا عالِمی که طالب [[دنیا]] و عنوان است یا [[سرمایه‌داری]] [[افراطی]] و غرق در [[ثروت]] و [[مال‌دوستی]] باشد و رئیسی که [[دوستدار]] [[ریاست]] است. بنابراین، [[ولایت]] در [[آیه شریفه]]، به معنای [[سرپرست]] و [[حاکمیت]] است که [[کافران]]، [[تولّی]] امورشان را به‌دست افراد [[طاغی]] و معاند با [[حق]] می‌سپارند و آنان نیز با تدبیر باطلشان، [[کافران]] را از [[نور]] و حقانیت امور به سوی [[انحراف]] و بطلان امور سوق می‌دهند<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۴۴-۴۵.</ref>. | ||
{{حاکم جائر}} | {{حاکم جائر}} | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:ولایت غیر خدا]] | [[رده:ولایت غیر خدا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ولایت است. ولایت طاغوت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ولایت طاغوت در قرآن - پرسش مرتبط نداردمقدمه
﴿وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ﴾[۱]. طاغوت کسی است که طغیانش شَدید و از حق منحرف شود و مظهر دنیاگرایی و باطل‌گرایی باشد، پس او در مقابل حق تعالی است[۲]. کلمه طاغوت، دارای معنای عام است و هر کس از جن و انس را که دارای آن صفت است، شامل می‌شود و شیطان از مصداق‌های بارز طاغوت است و در رتبه پایین‌تر از او، هر کس که به سوی خودش دعوت کند، مانندِ حاکم ظالم یا عالِمی که طالب دنیا و عنوان است یا سرمایه‌داری افراطی و غرق در ثروت و مال‌دوستی باشد و رئیسی که دوستدار ریاست است. بنابراین، ولایت در آیه شریفه، به معنای سرپرست و حاکمیت است که کافران، تولّی امورشان را به‌دست افراد طاغی و معاند با حق می‌سپارند و آنان نیز با تدبیر باطلشان، کافران را از نور و حقانیت امور به سوی انحراف و بطلان امور سوق می‌دهند[۳].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «خداوند سرور مؤمنان است که آنان را به سوی روشنایی از تیرگی‌ها بیرون می‌برد اما سروران کافران، طاغوت‌هایند که آنها را از روشنایی به سوی تیرگی‌ها بیرون می‌کشانند؛ آنان دمساز آتشند، آنها در آن جاودانند» سوره بقره، آیه ۲۵۷.
- ↑ التحقیق، ج۷، ص۸۵-۸۴، ماده طغی.
- ↑ حق‌جو، عبدالله، ولایت در قرآن، ص۴۴-۴۵.