کرامت‌های امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\<\/div\>\n\<div\sstyle\="padding\:\s0\.0em\s0em\s0\.0em\;"\> +</div>))
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام حسین | عنوان مدخل = کرامت‌های امام حسین | مداخل مرتبط = [[کرامت‌های امام حسین در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
'''کرامت‌های فراوانی از امام حسین {{ع}}''' نقل شده است که هر یک [[شاهد]] بر علو مقام و [[منزلت]] آن حضرت نزد [[خداوند]] و [[گواهی]] بر منصب و [[مقام امامت]] و [[نصب الهی]] است.
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[کرامت‌های امام حسین در حدیث]] - [[کرامت‌های امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[کرامت‌های امام حسین در معارف و سیره حسینی]]</div>


==مقدمه==
== نمونه‌هایی از کرامات امام حسین {{ع}} ==
[[ایوب بن اعین]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل می‌کند: زنی در حال [[طواف]] بود و مردی پشتِ او طواف می‌کرد. [[زن]]، ساعدش را بیرون آورد و مرد هم دست خود را کج کرد و بر ساعد او نهاد. [[خداوند]]، دستِ مرد را بر ساعد آن زن، چنان چسباند که ناچار، طواف را قطع کرد. به سوی [[امیر]] [[مکه]] فرستادند و [[مردم]]، گِرد آمدند و [[فقیهان]] را خبر کردند. آنان گفتند: دست مرد را قطع کن؛ زیرا او مرتکب [[جنایت]] شده است. امیر گفت: آیا این جا کسی از [[فرزندان]] [[محمد]]، [[پیامبر خدا]]، هست؟ گفتند: آری. [[حسین بن علی]]، دیشب آمده است. [امیر] به سوی [[حسین]]{{ع}} فرستاد و ایشان را فرا خواند و گفت: ببین این دو چه شده‌اند! [[امام]]{{ع}} دستانش را رو به [[قبله]]، بلند کرد و مدت مدیدی [[دعا]] کرد. سپس نزد زن آمد و دست مرد را از دست زن، جدا کرد. امیر گفت: آیا این مرد را به سبب آنچه کرده، [[کیفر]] ندهیم؟ امام{{ع}} فرمود: «نه»<ref>عدم موافقت امام{{ع}} با [[مجازات]] آن مرد، شاید بدین جهت بوده که رسواییِ پیش آمده برای او، در واقع، کیفر او بوده و همین مجازات، برای او کافی بوده است. {{متن حدیث|إِنَّ امْرَأَةً كَانَتْ تَطُوفُ وَ خَلْفَهَا رَجُلٌ فَأَخْرَجَتْ‏ ذِرَاعَهَا فَقَالَ بِيَدِهِ حَتَّى وَضَعَهَا عَلَى ذِرَاعِهَا فَأَثَبْتَ اللَّهُ يَدَهُ فِي ذِرَاعِهَا حَتَّى قَطَعَ الطَّوَافَ وَ أُرْسِلَ إِلَى الْأَمِيرِ وَ اجْتَمَعَ النَّاسُ وَ أَرْسَلَ إِلَى الْفُقَهَاءِ فَجَعَلُوا يَقُولُونَ اقْطَعْ يَدَهُ فَهُوَ الَّذِي جَنَى الْجِنَايَةَ فَقَالَ هَاهُنَا أَحَدٌ مِنْ وُلْدِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَقَالُوا نَعَمْ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ{{ع}} قَدِمَ اللَّيْلَةَ فَأَرْسَلَ إِلَيْهِ فَدَعَاهُ فَقَالَ انْظُرْ مَا لَقِيَا ذَانِ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ وَ رَفَعَ يَدَيْهِ فَمَكَثَ طَوِيلًا يَدْعُو ثُمَّ جَاءَ إِلَيْهَا حَتَّى خَلَّصَ يَدَهُ مِنْ يَدِهَا فَقَالَ الْأَمِيرُ أَ لَا نُعَاقِبُهُ بِمَا صَنَعَ فَقَالَ لَا}} (تهذیب الأحکام، ج۵، ص۴۷۰، ح۱۶۴۷؛ المناقب، [[ابن شهرآشوب]]، ج۴، ص۵۱).</ref>.
[[کرامات]] و امور [[خارق‌العاده]] که از [[سید الشهداء]] {{ع}} در منابع معتبر به ثبت رسیده هر یک [[شاهد]] و [[گواه]] بر علو مقام و [[منزلت]] آن حضرت نزد [[خداوند]] و [[گواهی]] بر منصب و [[مقام امامت]] و [[نصب الهی]] است<ref>ر.ک: إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص۳۶، الباب الخامس، عشر معجزات أبی عبدالله الحسین بن علی بن أبی طالب {{ع}} و بحار، ج ۴۴، ص۱۸۰.</ref>. چند مورد از این [[معجزات]] و کرامات را مطرح می‌کنیم:


از [[ابو عون]] نقل است: چون [[حسین]]{{ع}} از [[مدینه]] به سوی [[مکه]] بیرون رفت، بر [[ابن مطیع]] گذشت که چاهی می‌کَند. وی به ایشان گفت: [[پدر]] و مادرم فدایت! کجا؟ فرمود: «به سوی مکه می‌روم»... و از نامه‌هایی که پیروانش از آنجا فرستاده بودند، یاد کرد. ابن مطیع به ایشان گفت: پدر و مادرم فدایت! ما را از خود، بهره‌مند کن و به سوی آنان [[مرو]]. اما حسین{{ع}} خودداری ورزید. ابن مطیع به ایشان گفت: این [[چاه]] را آماده کرده‌ام و امروز، نخستین دلْو آب را به ما می‌دهد. کاش برای [[برکت]] آن، [[دعا]] کنی. [[امام]]{{ع}} فرمود: «از آب آن، بیاور». دلوی از آب آن را آورد. امام{{ع}} از آن نوشید و سپس آن را مَزه مَزه کرد و به چاه، باز گرداند. چاه، گوارا و پُرآب شد<ref>{{متن حدیث|لَمّا خَرَجَ حُسَينُ بنُ عَلِيٍّ{{ع}} مِنَ المَدينَةِ يُريدُ مَكَّةَ، مَرَّ بِابنِ مُطيعٍ وهُوَ يَحفِرُ بِئرَهُ، فَقالَ لَهُ: أينَ، فِداكَ أبي واُمّي؟ قالَ: أرَدتُ مَكَّةَ... وذَكَرَ لَهُ أنَّهُ كَتَبَ إلَيهِ شيعَتُهُ بِها. فَقالَ لَهُ ابنُ مُطيعٍ: أي فِداكَ أبي واُمّي! مَتِّعنا بِنَفسِكَ ولا تَسِر إلَيهِم، فَأَبى حُسَينٌ{{ع}}. فَقالَ لَهُ ابنُ مُطيعٍ: إنَّ بِئري هذِهِ قَد رَشَّحتُها، وهذا اليَومُ أوانٌ ما خَرَجَ إلَينا فِي الدَّلوِ شَيءٌ مِن ماءٍ، فَلَو دَعَوتَ اللّه َ لَنا فيها بِالبَرَكَةِ. قالَ: هاتِ مِن مائِها، فَاُتِيَ مِن مائِها فِي الدَّلوِ، فَشَرِبَ مِنهُ، ثُمَّ مَضمَضَ، ثُمَّ رَدَّهُ فِي البِئرِ، فَأَعذَبَ و أمهى}} (الطبقات الکبری، ج۵، ص۱۴۴؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۸۲).</ref>..<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۱۵۵.</ref>
# '''[[دعای امام حسین]] {{ع}}''': [[شیخ طوسی]] به سند معتبر از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است: زنی در [[مکه]] [[طواف]] می‌کرد که دست خود را از آستین بیرون آورده بود، مردی دست خود را روی دست آن [[زن]] نامحرم گذاشت و بعد از آن دیگر مرد هر چه سعی کرد نتوانست دستش را جدا کند. خبر به [[والی مکه]] رسید، چون والی حاضر شد [[فقها]] را‌ طلبید. تمام فقها [[فتوا]] دادند دست آن [[مرد]] [[خائن]] باید قطع شود، برای اینکه خلاف [[اسلام]] [[رفتار]] کرده است. والی گفت: آیا کسی از [[فرزندان]] [[محمد]] {{صل}} در این جا هست؟ گفتند: بلی [[امام حسین]] {{ع}} امشب تشریف فرما شده‌اند. والی حضرت را ‌طلبید و عرضه داشت: توجه فرمایید چه بلایی بر سر ایشان آمده است! حضرت این منظره را دیده رو به سوی [[کعبه]] گردانید و دست به [[دعا]] برداشت و مدتی دعا کرد. پس از دعا به سوی آنها آمد و دست آن مرد را گرفته از دست آن زن جدا کرد. پس از این جریان والی عرضه داشت؛ ای [[پسر رسول خدا]] آیا عقاب کنم او را به این کاری که کرده است؟ حضرت فرمودند: نه<ref>شاید مراد این بود که همان رسوا شدن میان مردم کیفر رفتارش بوده است. ر.ک: تهذیب الاحکام، ج ۴، ص۴۷۰ و مناقب ابن‌شهرآشوب، ج ۴، ص۵۱ و بحار، ج ۴۴، ص۱۸۳.</ref>.
# '''[[سرنوشت]] شوم [[نفرین شدگان]]''': این دسته از کرامات را علاوه بر منابع [[شیعی]] که به سند صحیح نقل کرده‌اند<ref>ر.ک: الثاقب فی المناقب، ص۳۴۰ و إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج ۴، ص، ۳۶ و پرتوی از عظمت حسین، ص۹۲.</ref> حتی منابع اصیل [[اهل سنت]] نیز به ثبت رسانده‌اند که از موارد بسیار زیاد فقط برای نمونه به یک نقل از [[طبری]] [[تاریخ]] نگار معروف اهل سنت اشاره می‌کنیم: عبیدالله بن ابی حصین ازدی زمانی که به [[دستور]] [[عمر سعد]] آب را بر [[امام حسین]] {{ع}} بست [[سوگند]] یاد کرده و خطاب به آن حضرت گفت از این آب ننوشی تا از [[تشنگی]] بمیری. امام حسین {{ع}} او را [[نفرین]] کرده که: {{متن حدیث|"اللهم اقتله عطشا و لا تغفر له ابدا"}}. [[حمید بن مسلم]] سوگند اکید یاد می‌کند بعد از [[حادثه کربلا]] او را در بستر دیدم از فرط تشنگی مرتب آب می‌نوشید تا شکمش پر شده و قی می‌کرد اما هنوز [[تشنه]] بود تا [[جان]] سپرد<ref>ر.ک: تاریخ طبری، ج ۴، ص۳۱۲.</ref>.
# '''کرامت‌های قبر و تربت مطهر امام حسین {{ع}}''': برای [[قبر مطهر سید الشهدا]] و [[تربت]] آن [[سالار شهیدان]] کرامت‌هایی به تواتر نقل شده است، حتی بنابر روایات معتبر [[خداوند تعالی]] در تربت آن حضرت [[شفا]] عنایت فرموده است: [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} نقل می‌کند: {{متن حدیث|إن الله تعالی عوض الحسین {{ع}} من قتله أن جعل الإمامة فی ذریته، و الشفاء فی تربته، و إجابة الدعاء عند قبره، و لا تعد أیام زائریه جائیا و راجعا من [[عمره]]}}<ref>الأمالی للطوسی، ص۳۱۷ و کفایة الأثر، ص۱۶ و بشارة المصطفی لشیعة المرتضی (ط – القدیمة)، ص۲۱۱ و عوالم العلوم و المعارف و الأحوال من الآیات و الأخبار و الأقوال ج ۱۷ – الحسین {{ع}} ص۷۱۶ – باب أن الشفاء فی تربته و ما ظهر فی ذلک من معجزته {{ع}}.</ref>. به یک مورد از کرامت‌های قبر مطهر<ref>برای آگاهی بیشتر ر.ک: جلاء العیون، ص۴۸۳، فصل ۲۲، معجزات و غرائبی که نزد مرقد مطهر و تربت آن حضرت ظاهر گردیده.</ref> اشاره می‌شود: وقتی به [[فرمان]] [[متوکل عباسی]] و برای تخریب آثار قبر و متفرق ساختن [[شیعه]] از تجمع پیرامون آن مرقد مطهر به آن منطقه آب بستند، آب نزدیک قبر که می‌رسید از پیشروی باز می‌ماند و انباشته می‌شد و برمی‌گشت و محوطه قبر همچنان خشک بود. چون محل جمع شدن آب را [[حایر]] گویند، محدوده قبر آن حضرت [[حائر]] نام گرفت<ref>حائر حسینی در فقه در باب نماز مسافر حکم خاص دارد که عبارت است از جواز اتمام در سفر.</ref>.<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص۳۱-۳۳.</ref>
# در کتاب [[الإرشاد (کتاب)|الإرشاد]] نقل است که: صبحدم، [[عبیداللّه بن زیاد]]، سرِ [[حسین]] {{ع}} را روانه کرد و آن را در همه کوچه‌های [[کوفه]] و قبیله‌های آن چرخاند و از [[زید بن ارقم]] [[روایت]] شده که گفته است: سر حسین {{ع}} را بر من گذراندند. سر بر نیزه بود و من، در حجره‌ای [نشسته] بودم. هنگامی که به روبه‌روی من رسید، شنیدم که می‌خوانَد: {{متن قرآن|أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا}}<ref>«آیا پنداشته‌ای که اصحاب کهف و رقیم از نشانه‌های ما (چیزی) شگرف بوده‌اند؟» سوره کهف، آیه ۹.</ref>. به [[خدا]] [[سوگند]] مو بر تنم راست شد و فریاد زدم: به خدا سوگند، سرِ تو ـ ای [[فرزند پیامبر]] خدا ـ، شگفت‌تر و شگفت‌تر است!<ref>{{متن حدیث|وَ لَمَّا أَصْبَحَ عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ زِيَادٍ بَعَثَ بِرَأْسِ الْحُسَيْنِ {{ع}} فَدِيرَ بِهِ فِي سِكَكِ‏ الْكُوفَةِ كُلِّهَا وَ قَبَائِلِهَا. فَرُوِيَ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ أَنَّهُ قَالَ مُرَّ بِهِ [أَي بِرَأْسِ الحُسَیْنِ {{ع}}] عَلَيَّ وَ هُوَ عَلَى رُمْحٍ وَ أَنَا فِي غُرْفَةٍ فَلَمَّا حَاذَانِي سَمِعْتُهُ يَقْرَأُ {{متن قرآن|أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْكَهْفِ وَالرَّقِيمِ كَانُوا مِنْ آيَاتِنَا عَجَبًا}} فَقَفَ‏ وَ اللَّهِ شَعْرِي وَ نَادَيْتُ رَأْسُكَ وَ اللَّهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَعْجَبُ وَ أَعْجَبُ‏}}؛ الإرشاد، ج۲، ص۱۱۷؛ کشف الغمّة، ج۲، ص۲۷۹.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص۶۵۹ ـ ۶۶۰.</ref>
# از ابوعون نقل است: چون [[حسین]] {{ع}} از [[مدینه]] به سوی [[مکه]] بیرون رفت، بر [[ابن مطیع]] گذشت که چاهی می‌کَند. وی به ایشان گفت: پدر و مادرم فدایت! کجا؟ فرمود: «به سوی مکه می‌روم»... و از نامه‌هایی که پیروانش از آنجا فرستاده بودند، یاد کرد. ابن مطیع به ایشان گفت: پدر و مادرم فدایت! ما را از خود، بهره‌مند کن و به سوی آنان مرو. اما حسین {{ع}} خودداری ورزید. ابن مطیع به ایشان گفت: این چاه را آماده کرده‌ام و امروز، نخستین دلْو آب را به ما می‌دهد. کاش برای [[برکت]] آن، [[دعا]] کنی. [[امام]] {{ع}} فرمود: «از آب آن، بیاور». دلوی از آب آن را آورد. امام {{ع}} از آن نوشید و سپس آن را مَزه مَزه کرد و به چاه، باز گرداند. چاه، گوارا و پُرآب شد<ref>{{متن حدیث|لَمّا خَرَجَ حُسَينُ بنُ عَلِيٍّ {{ع}} مِنَ المَدينَةِ يُريدُ مَكَّةَ، مَرَّ بِابنِ مُطيعٍ وهُوَ يَحفِرُ بِئرَهُ، فَقالَ لَهُ: أينَ، فِداكَ أبي واُمّي؟ قالَ: أرَدتُ مَكَّةَ... وذَكَرَ لَهُ أنَّهُ كَتَبَ إلَيهِ شيعَتُهُ بِها. فَقالَ لَهُ ابنُ مُطيعٍ: أي فِداكَ أبي واُمّي! مَتِّعنا بِنَفسِكَ ولا تَسِر إلَيهِم، فَأَبى حُسَينٌ {{ع}}. فَقالَ لَهُ ابنُ مُطيعٍ: إنَّ بِئري هذِهِ قَد رَشَّحتُها، وهذا اليَومُ أوانٌ ما خَرَجَ إلَينا فِي الدَّلوِ شَيءٌ مِن ماءٍ، فَلَو دَعَوتَ اللّه َ لَنا فيها بِالبَرَكَةِ. قالَ: هاتِ مِن مائِها، فَاُتِيَ مِن مائِها فِي الدَّلوِ، فَشَرِبَ مِنهُ، ثُمَّ مَضمَضَ، ثُمَّ رَدَّهُ فِي البِئرِ، فَأَعذَبَ و أمهى}} (الطبقات الکبری، ج۵، ص۱۴۴؛ تاریخ دمشق، ج۱۴، ص۱۸۲).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص ۱۵۵.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==
{{پرسش وابسته}}
* [[آیا امام حسین معجزه و کرامات داشتند؟ (پرسش)]]
{{پایان پرسش وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]]، [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']]
# [[پرونده:13681353.jpg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|'''گزیده دانشنامه امام حسین''']]
# [[پرونده:1368914.jpg|22px]] [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|'''معارف و عقاید ۵''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۸: خط ۲۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:کرامت‌های امام حسین]]
[[رده:امام حسین]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:کرامات اهل بیت]]
[[رده:معجزه و کرامت]]
۱۱۷٬۵۸۰

ویرایش