|
|
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} |
|
| |
|
| {{نبوت}} | | == مقدمه == |
| <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی میشود:</div> | | به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، [[روز رستاخیز]] است. [[قرآن]] دو بار این تعبیر را به کار برده است<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}}؛سوره شوری، آیه ۷.</ref> و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ }}؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ}}؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.</ref>. وجه این تعبیر آن است که به [[روز رستاخیز]]، [[آدمیان]] و جنیان و [[فرشتگان مقرب]] به خواست [[خداوند]] گرد هم میآیند و [[اعمال]] [[مکلفان]] به ترازوی دادگاه الهی وزن میشود. این آموزه [[دینی]] اثری ژرف در [[نظام اخلاقی]] و [[تربیتی]] [[اسلام]] دارد؛ آن سان که برخی [[مفسران]] گفتهاند غرض از [[وحی]] و [[رسالت]] [[پیامبران]] ترسانیدن [[انسان]] از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، [[مردمان]] به دو گروه تقسیم میشوند: گروهی به [[بهشت]] میروند و گروهی به [[دوزخ]]. بدون انذارِ [[انسان]] از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش میآید، دعوت دینی ناکام میماند و [[رسالت]] [[پیامبران]] {{ع}} بی فرجام میشود<ref>المیزان، ج۱۸، ص۱۷؛ پیام قرآن، ج۵، ص۵۵؛ تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۱۹۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۴۸۱.</ref> |
| <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یوم الجمع در قرآن]] - [[یوم الجمع در حدیث]] - [[یوم الجمع در نهج البلاغه]] - [[یوم الجمع در کلام اسلامی]] - [[یوم الجمع در عرفان اسلامی]]</div> | |
| <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[یوم الجمع (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div> | |
|
| |
|
| ==مقدمه== | | == منابع == |
| *به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، [[روز رستاخیز]] است. [[قرآن]] دو بار این تعبیر را به کار برده است<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}}؛سوره شوری، آیه ۷.</ref> و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ }}؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ}}؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.</ref>. وجه این تعبیر آن است که به [[روز رستاخیز]]، [[آدمیان]] و جنیان و [[فرشتگان مقرب]] به خواست [[خداوند]] گرد هم میآیند و [[اعمال]] [[مکلفان]] به ترازوی [[دادگاه الهی]] وزن میشود. این آموزه [[دینی]] اثری ژرف در [[نظام اخلاقی]] و [[تربیتی]] [[اسلام]] دارد؛ آن سان که برخی [[مفسران]] گفتهاند غرض از [[وحی]] و [[رسالت]] [[پیامبران]] ترسانیدن [[انسان]] از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، [[مردمان]] به دو گروه تقسیم میشوند: گروهی به [[بهشت]] میروند و گروهی به [[دوزخ]]. بدون انذارِ [[انسان]] از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش میآید، [[دعوت دینی]] ناکام میماند و [[رسالت]] [[پیامبران]] {{ع}} بی فرجام میشود<ref>المیزان، ۱۸/ ۱۷؛ پیام قرآن، ۵/ ۵۵؛ تفسیر نمونه، ۲۴/ ۱۹۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 481.</ref>.
| | {{منابع}} |
| | | # [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] |
| ==منابع==
| |
| * [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']]
| |
| {{پایان منابع}} | | {{پایان منابع}} |
|
| |
| ==جستارهای وابسته==
| |
|
| |
|
| == پانویس == | | == پانویس == |
| {{پانویس}} | | {{پانویس}} |
|
| |
|
| [[رده:مدخل]]
| |
| [[رده:یوم الجمع]]
| |
| [[رده:نامهای روز قیامت در قرآن]] | | [[رده:نامهای روز قیامت در قرآن]] |