یوم الجمع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==)) |
(←مقدمه) |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = قیامت | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، [[روز رستاخیز]] است. [[قرآن]] دو بار این تعبیر را به کار برده است<ref>{{متن قرآن|يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ}}؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ {{متن قرآن|وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ}}؛سوره شوری، آیه ۷.</ref> و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ }}؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ {{متن قرآن|قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ}}؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.</ref>. وجه این تعبیر آن است که به [[روز رستاخیز]]، [[آدمیان]] و جنیان و [[فرشتگان مقرب]] به خواست [[خداوند]] گرد هم می‌آیند و [[اعمال]] [[مکلفان]] به ترازوی دادگاه الهی وزن می‌شود. این آموزه [[دینی]] اثری ژرف در [[نظام اخلاقی]] و [[تربیتی]] [[اسلام]] دارد؛ آن سان که برخی [[مفسران]] گفته‌اند غرض از [[وحی]] و [[رسالت]] [[پیامبران]] ترسانیدن [[انسان]] از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، [[مردمان]] به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروهی به [[بهشت]] می‌روند و گروهی به [[دوزخ]]. بدون انذارِ [[انسان]] از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش می‌آید، دعوت دینی ناکام می‌ماند و [[رسالت]] [[پیامبران]] {{ع}} بی فرجام می‌شود<ref>المیزان، ج۱۸، ص۱۷؛ پیام قرآن، ج۵، ص۵۵؛ تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۱۹۴.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۴۸۱.</ref> | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:1414.jpg|22px]] [[فرهنگ شیعه (کتاب)|'''فرهنگ شیعه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]] | [[رده:نام‌های روز قیامت در قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۹
مقدمه
به معنای روز گردهمایی است و مقصود از آن، روز رستاخیز است. قرآن دو بار این تعبیر را به کار برده است[۱] و از تعابیر هم معنای آن نیز در دو سوره دیگر یاد کرده است[۲]. وجه این تعبیر آن است که به روز رستاخیز، آدمیان و جنیان و فرشتگان مقرب به خواست خداوند گرد هم می‌آیند و اعمال مکلفان به ترازوی دادگاه الهی وزن می‌شود. این آموزه دینی اثری ژرف در نظام اخلاقی و تربیتی اسلام دارد؛ آن سان که برخی مفسران گفته‌اند غرض از وحی و رسالت پیامبران ترسانیدن انسان از آن همایش بزرگ و سخت است. در آن روز، مردمان به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروهی به بهشت می‌روند و گروهی به دوزخ. بدون انذارِ انسان از یوم الجمع و ماجرایی که در آن پیش می‌آید، دعوت دینی ناکام می‌ماند و رسالت پیامبران (ع) بی فرجام می‌شود[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ﴿يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَن يُؤْمِن بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ﴾؛ سوره تغابن، آیه ۹؛ ﴿وَكَذَلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ لا رَيْبَ فِيهِ فَرِيقٌ فِي الْجَنَّةِ وَفَرِيقٌ فِي السَّعِيرِ﴾؛سوره شوری، آیه ۷.
- ↑ ﴿إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّمَنْ خَافَ عَذَابَ الآخِرَةِ ذَلِكَ يَوْمٌ مَّجْمُوعٌ لَّهُ النَّاسُ وَذَلِكَ يَوْمٌ مَّشْهُودٌ ﴾؛ سوره هود، آیه ۱۰۳؛ ﴿قُلْ إِنَّ الأَوَّلِينَ وَالآخِرِينَ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَّعْلُومٍ﴾؛ سوره واقعه، آیه ۴۹ و ۵۰.
- ↑ المیزان، ج۱۸، ص۱۷؛ پیام قرآن، ج۵، ص۵۵؛ تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۱۹۴.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص۴۸۱.