رجعت در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

بازگشت و زنده شدن پس از [[مرگ]] از نظر [[عقلی]] امری محال تلقی نمی‌شود و بارها در امت‌های پیشین اتفاق افتاده است. [[آیات]] و [[روایات]] زیادی وقوع این امر را تأیید می‌‌کنند و علمای [[شیعه]] تماماً بر [[حقانیت]] رجعت متفق القول‌اند. رجعت فقط مخصوص [[مؤمنین]] نیست، بلکه گروهی از [[کافران]] نیز در آن زمان زنده خواهند شد. البته رجعت برای این نیست که فرد به [[دنیا]] برگشته و از [[گناهان]] خود [[توبه]] کند یا جبران کاستی‌های خود را بنماید بلکه رجعت مانند محشور شدن در [[قیامت]] برای برداشت حاصل [[اعمال]] است؛ از این روست که در [[روایات]] فرموده‌اند کسانی در [[زمان ظهور]] حضرت به [[دنیا]] برمی‌گردند که در [[ایمان]] یا [[کفر]] [[خالص]] باشند، یعنی [[مؤمنین]] [[حقیقی]] هیچ‌گاه از [[ایمان]] و [[کافران]] واقعی هیچگاه از کفرشان دست نخواهند کشید. بنابراین بازنده شدن [[کافران]] و [[مؤمنان]] تغییری در [[کفر]] و [[ایمان]] آنها پیش نمی‌آید و توبه‌ای در میان نخواهد و فقط [[کافر]] به جزای [[دنیایی]] [[اعمال]] خود می‌‌رسد و [[مؤمن]] به [[زندگی]] و [[آسایش]] دست می‌‌یابد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۲۸۵.</ref>.