←منابع
(←پانویس) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) برچسب: واگردانی دستی |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
غصب خلافت از [[آل محمد|آل پیغمبر]]، بزرگترین ظلمی بود که هم به [[اهل بیت]] شد، هم به [[امّت]] محمّدی، چراکه زیان آن به همۀ [[مسلمین]] رسید و [[مصالح]] [[اسلام]] و [[امّت]] در پای [[ریاست‌طلبی]] و قبیله‌گرایی عدّه‌ای [[قربانی]] شد. [[شیعه]] پیوسته بر ضدّ این [[غصب]] خروشیده و [[شاعران]] [[متعهد]] [[شیعی]] [[سقیفه]] را به [[محاکمه]] کشیده‌اند. حتی در خطبۀ [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]] {{عم}} در [[مسجد]] [[نبوی]] نیز از آن [[غصب]] و کنار نهادن [[امام علی|علی]] {{ع}} [[انتقاد]] شده است<ref>دربارۀ فتنه‌های پس از پیامبر، ر. ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۸ به بعد.</ref>. [[امام حسین]] {{ع}} نیز به [[نقل]] از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] که فرموده است {{متن حدیث|انّ الخلافة محرّمة علی آل أبی سفیان}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۲۸۵.</ref>، [[خلافت]] [[یزید]] را [[نامشروع]] می‌دانست و با او [[بیعت]] نکرد. [[خانه‌نشینی]] [[امام علی|علی]]، آغاز یک [[تاریخ]] هولناک و خونین است و [[بیعت]] [[سقیفه]]، که آرام و هوشیارانه آغاز شد، بیعت‌های خونینی را به دنبال خواهد داشت و [[فدک]]، سرآغاز غصب‌های بزرگ و ستم‌های بزرگ فردا خواهد بود. فردا، سیاه و هولناک و خونین است و فرداها و فرداها و فرداها و [[غارت‌ها]] و قتل‌عام‌ها، و "خلافت‌های فردا" مصیبتی بزرگ برای [[اسلام]]، فاجعه‌ای سنگین برای بشریّت<ref>فاطمه فاطمه است، شریعتی، ص ۱۷۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۴۶.</ref> | غصب خلافت از [[آل محمد|آل پیغمبر]]، بزرگترین ظلمی بود که هم به [[اهل بیت]] شد، هم به [[امّت]] محمّدی، چراکه زیان آن به همۀ [[مسلمین]] رسید و [[مصالح]] [[اسلام]] و [[امّت]] در پای [[ریاست‌طلبی]] و قبیله‌گرایی عدّه‌ای [[قربانی]] شد. [[شیعه]] پیوسته بر ضدّ این [[غصب]] خروشیده و [[شاعران]] [[متعهد]] [[شیعی]] [[سقیفه]] را به [[محاکمه]] کشیده‌اند. حتی در خطبۀ [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]] {{عم}} در [[مسجد]] [[نبوی]] نیز از آن [[غصب]] و کنار نهادن [[امام علی|علی]] {{ع}} [[انتقاد]] شده است<ref>دربارۀ فتنه‌های پس از پیامبر، ر. ک: «بحار الأنوار»، ج ۲۸ به بعد.</ref>. [[امام حسین]] {{ع}} نیز به [[نقل]] از [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] که فرموده است {{متن حدیث|انّ الخلافة محرّمة علی آل أبی سفیان}}<ref>موسوعة کلمات الامام الحسین، ص ۲۸۵.</ref>، [[خلافت]] [[یزید]] را [[نامشروع]] می‌دانست و با او [[بیعت]] نکرد. [[خانه‌نشینی]] [[امام علی|علی]]، آغاز یک [[تاریخ]] هولناک و خونین است و [[بیعت]] [[سقیفه]]، که آرام و هوشیارانه آغاز شد، بیعت‌های خونینی را به دنبال خواهد داشت و [[فدک]]، سرآغاز غصب‌های بزرگ و ستم‌های بزرگ فردا خواهد بود. فردا، سیاه و هولناک و خونین است و فرداها و فرداها و فرداها و [[غارت‌ها]] و قتل‌عام‌ها، و "خلافت‌های فردا" مصیبتی بزرگ برای [[اسلام]]، فاجعه‌ای سنگین برای بشریّت<ref>فاطمه فاطمه است، شریعتی، ص ۱۷۹</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۴۶.</ref> | ||
==تشکیل سقیفه== | |||
[[عمر]]، [[ابوبکر]] و [[ابوعبیده جراح]] برای [[رقابت]] با [[انصار]] به سقیفه‌ای رفتند که انصار آن را تشکیل داده بودند<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۶۱۶.</ref>. دو گروه [[مهاجران]] و انصار پس از مشاجره‌ای طولانی، با ابوبکر [[بیعت]] کردند<ref>طبری، تاریخ، ج۳، ص۲۰۹.</ref>. بیعتی که عمر بعدها آن را کاری بی‌پایه و [[اندیشه]] (فَلته) نامید و دستور داد اگر کسانی بخواهند در [[آینده]] با چنین شیوه‌ای [[خلیفه]] [[انتخاب]] کنند، آنان را بکشید<ref>یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۱۵۸.</ref>. | |||
آن حضرت در [[نکوهش]] [[تصمیم]] غلط [[قریش]] در [[سقیفه]] فرمود: [[خلافت]] را چون شتری ماده دیدند و هر کسی به پستانی از او چسبید و سخت دوشید، سپس آن را به راهی در آوردند که ناهموار و پر آسیب و [[جان]] [[آزار]] بود که رونده در آن، هر دم به سردر آید و پی‌درپی [[پوزش]] خواهد و از ورطه به در نیاید. به [[خدا]] [[سوگند]] که [[جامه]] خلافت را پوشیدید بدون اینکه اندامش بر آن مناسب باشد، در حالی که می‌دانستید، جز من کسی [[شایسته]] خلافت نیست. سپس درباره [[انتخاب خلیفه اول]] فرمود: کسی که می‌خواست خلافت را واگذارد، چون اجلش رسید کوشید آن را به [[عقد]] دیگری در آورد<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، خطبه ۳ (قاصعه)، ترجمه شهیدی، ص۳.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]] ص ۴۲.</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||