بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امام علی | | موضوع مرتبط = امام علی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = امام علی | ||
| مداخل مرتبط = [[امام علی در قرآن]] - [[امام علی در حدیث]] - [[امام علی در | | مداخل مرتبط = [[امام علی در قرآن]] - [[امام علی در حدیث]] - [[امام علی در نهج البلاغه]] - [[امام علی در تاریخ اسلامی]] - [[امام علی در معارف و سیره نبوی]] - [[امام علی در معارف و سیره علوی]] - [[امام علی در معارف و سیره حسینی]] - [[امام علی در معارف و سیره رضوی]] - [[امام علی در معارف و سیره معصومان]] - [[امام علی در معارف مهدویت]] - [[امام علی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]] | ||
| پرسش مرتبط = امام علی (پرسش) | | پرسش مرتبط = امام علی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که [[خداوند]] برای [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} قرار داده و کسی جز او به این [[لقب]] نامیده نمی‌شود. از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدند آیا می‌توان به [[حضرت قائم]] {{ع}} "[[امیرالمؤمنین]]" خطاب کرد؟ حضرت فرمود: خیر زیرا این لقبی است که مخصوص [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} است و هیچ شخصی به این نام خوانده نمی‌شود مگر کسی که [[کافر]] باشد...<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۷۳.</ref>. | |||
اما در [[حدیثی]] [[نقل]] شده که [[راوی]] گفت: من با شخص دیگری [[خدمت]] [[امام صادق]]{{ع}} نشسته بودیم، مردی از اهالی سواد داخل شد و به [[امام صادق]]{{ع}} عرض کرد: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ}}. حضرت او را نزد خود خواند و در کنار خود جای داد. [[راوی]] می‌گوید من به شخصی که همراهم بود گفتم: واژه "[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که جز به [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} اطلاق نمی‌شود! سپس [[امام صادق]]{{ع}} به من فرمود: «همانا [[بندگان]] به [[ایمان راستین]] دست نمی‌یابند مگر زمانی که تمام [[صفات ائمه]] پیشین را در دیگر [[ائمه]] نیز ببینند»<ref>اختصاص شیخ مفید، ص ۲۶۷.</ref>. | اما در [[حدیثی]] [[نقل]] شده که [[راوی]] گفت: من با شخص دیگری [[خدمت]] [[امام صادق]] {{ع}} نشسته بودیم، مردی از اهالی سواد داخل شد و به [[امام صادق]] {{ع}} عرض کرد: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ}}. حضرت او را نزد خود خواند و در کنار خود جای داد. [[راوی]] می‌گوید من به شخصی که همراهم بود گفتم: واژه "[[امیرالمؤمنین]]" لقبی است که جز به [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} اطلاق نمی‌شود! سپس [[امام صادق]] {{ع}} به من فرمود: «همانا [[بندگان]] به [[ایمان راستین]] دست نمی‌یابند مگر زمانی که تمام [[صفات ائمه]] پیشین را در دیگر [[ائمه]] نیز ببینند»<ref>اختصاص شیخ مفید، ص ۲۶۷.</ref>. | ||
این دو [[حدیث]] در ظاهر معنایی مخالف همدیگر دارند اما به [[اعتقاد]] برخی این دو [[حدیث]] تضادی با هم ندارد، زیرا [[حدیث]] اول معنایی عام دارد که با [[حدیث]] دوم تخصیص می‌خورد، یعنی جمع دو [[حدیث]] این می‌شود: نامیدن هیچ شخصی بدین نام جایز نیست مگر [[امامان دوازده‌گانه]]. دیگر اینکه در [[حدیث شریف]] حضرت بدین خاطر [[نهی]] فرموده‌اند که در زمان [[خلافت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌العباس، خلفای غاصب خود را [[امیرالمؤمنین]] می‌خواندند و چون [[اهل بیت]]{{عم}} تا حد امکان برای [[حفظ جان]] خود و [[شیعیان]]، [[مخالفت]] خود را با [[حاکمان جور]] آشکارا بیان نمی‌نمودند و لذا این معنا را به کنایه می‌فرمودند و نمونه آن همین [[حدیث]] است که اشاره می‌فرماید: کسانی که به [[ظلم]] بر [[مسند خلافت]] [[ائمه]]{{عم}} تکیه زده‌اند [[لیاقت]] این [[لقب]] [[شریف]] را ندارند و کسانی [[شایستگی]] داشتن این نام را دارند که به [[حق]] از جانب [[خداوند]] [[خلیفه رسول خدا]] باشند؛ آنان کسانی نیستند جز [[ائمه]] اثنی‌عشر، که اولین آنان [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} و آخرین آنها [[حضرت قائم]]{{ع}} است، زیرا اگر کسی جز [[علی]] ابن [[ابی‌طالب]] [[لیاقت]] این نام را نداشته باشد، پس [[امام]] بر [[حق]] پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]، [[علی]]{{ع}} است و پس از او کسی [[خلیفه]] است که ایشان تعیین نمایند و این بطلان [[حکومت غاصبانه]] خلفای [[جور]] را نشان می‌دهد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۲۷.</ref>. | این دو [[حدیث]] در ظاهر معنایی مخالف همدیگر دارند اما به [[اعتقاد]] برخی این دو [[حدیث]] تضادی با هم ندارد، زیرا [[حدیث]] اول معنایی عام دارد که با [[حدیث]] دوم تخصیص می‌خورد، یعنی جمع دو [[حدیث]] این می‌شود: نامیدن هیچ شخصی بدین نام جایز نیست مگر [[امامان دوازده‌گانه]]. دیگر اینکه در [[حدیث شریف]] حضرت بدین خاطر [[نهی]] فرموده‌اند که در زمان [[خلافت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌العباس، خلفای غاصب خود را [[امیرالمؤمنین]] می‌خواندند و چون [[اهل بیت]] {{عم}} تا حد امکان برای [[حفظ جان]] خود و [[شیعیان]]، [[مخالفت]] خود را با [[حاکمان جور]] آشکارا بیان نمی‌نمودند و لذا این معنا را به کنایه می‌فرمودند و نمونه آن همین [[حدیث]] است که اشاره می‌فرماید: کسانی که به [[ظلم]] بر [[مسند خلافت]] [[ائمه]] {{عم}} تکیه زده‌اند [[لیاقت]] این [[لقب]] [[شریف]] را ندارند و کسانی [[شایستگی]] داشتن این نام را دارند که به [[حق]] از جانب [[خداوند]] [[خلیفه رسول خدا]] باشند؛ آنان کسانی نیستند جز [[ائمه]] اثنی‌عشر، که اولین آنان [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} و آخرین آنها [[حضرت قائم]] {{ع}} است، زیرا اگر کسی جز [[علی]] ابن [[ابی‌طالب]] [[لیاقت]] این نام را نداشته باشد، پس [[امام]] بر [[حق]] پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]، [[علی]] {{ع}} است و پس از او کسی [[خلیفه]] است که ایشان تعیین نمایند و این بطلان [[حکومت غاصبانه]] خلفای [[جور]] را نشان می‌دهد<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۲۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۲: | خط ۲۶: | ||
[[رده:امام علی]] | [[رده:امام علی]] | ||