قبر حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان مدخل  =  

| مداخل مرتبط = [[قبر حضرت فاطمه در معارف و سیره فاطمی]] - [[قبر حضرت فاطمه در تاریخ اسلامی]]

== [[قبر]] [[حضرت زهرا]]{{س}} ==

در [[زمان]] [[وفات]] و مکان [[دفن حضرت فاطمه]]{{س}} [[اختلاف]] است، بیشتر منابع، وفات ایشان را سه یا شش ماه پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} ذکر کرده‌اند<ref>صحیح، بخاری، ج۲، ص۸۶؛ انساب الاشراف، بلاذری، ج۱، ص۵۸۶؛ الصواعق المحرقه فی الرد علی اهل البدع والزندقه، بن حجر هیثمی، ص۹.</ref>. بعضی نیز ۷۵ [[روز]] یا ۹۵ روز گفته‌اند<ref>الامامه والسیاسه، ابن قتیبه، ج۱، ص۱۶.</ref>. صدیقه کبری{{س}} در آخرین لحظات [[حیات]]، به [[همسر]] خود [[وصیت]] کرد که او را خود شستشو داده و کسی جز او و «[[اسماء بنت عمیس]]» ایشان را کفن و دفن نکند و او را در شب به خاک سپارند. پس از وفات آن مکرمه، علی{{ع}} همراه اسماء بنت عمیس وصیت پاره تن [[رسول خدا]]{{صل}} را عملی ساختند و همان‌گونه که خواسته بود آن را به انجام رسانیدند. [[فاطمه]]{{س}} را در شب و مخفیانه به خاک سپردند و تا ابد قبر او را بر ارادتمندان و [[مشتاقان]] او پنهان ساختند. براساس منابع تاریخی و [[روایات]] مأثوره، [[محل دفن]] آن [[معصومه]] احتمالاً در یکی از سه نقطه زیر است.

 

۱. براساس [[روایت]] [[ابن شبه]] در [[تاریخ]] المدینه، قبر فاطمه{{س}} در [[قبرستان بقیع]] و در گوشه [[خانه]] «[[عقیل بن ابی طالب]]» است<ref>تاریخ المدینه المنوره، ابن شبه ج۱، ص۱۰۵ و ۱۰۶.</ref>. این خانه در وسط قبرستان بقیع و همان جایی که امروز قبر [[عقیل]] است قرار داشته است. بسیاری از [[بنی هاشم]] در اطراف یا داخل این خانه مدفون شده‌اند. خانه او در نزدیکی قناتی بوده و قبر فاطمه{{س}} بر اساس روایات ابن شبه در مدخل خروجی کوچه‌ای بین «خانه عقیل» و «خانه نبیه» قرار داشته که بین قبر و قنات مورد نظر ۲۳ ذراع (یازده متر) فاصله بوده است.

 

 

 

 

 

 

 

== روایات ==

# «ابن شبه» از «[[جعفر بن محمد]] {{ع}}» روایت کرده است که می‌فرمود: فاطمه {{س}} در اتاقی که «[[عمر بن عبدالعزیز]]» آن را جزء [[مسجد]] کرد، به خاک سپرده شده است. این، چیزی است که «ابوغسان» درباره قبر فاطمه {{س}} برایم روایت کرد و کتابی یافتم که از او در این باره نوشته است که «عبدالعزیز بن عمران» می‌گفت: «فاطمه {{س}} در خانه‌اش به خاک سپرده شد، همان‌گونه که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در خانه‌اش [[دفن]] شد» و استدلالش این بود که او را شبانه به خاک سپردند و مردم بسیاری، از قبرش [[آگاه]] نشدند»<ref>تاریخ المدینه، ج۱، ص۱۰۸.</ref>.

# «[[حمیری]]» به سندش از «[[احمد بن محمد بن ابی نصر]]» نقل کرده که: از [[امام رضا]] {{ع}} پرسیدم: [[فاطمه]] {{س}} دختر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را کجا به خاک سپردند؟ فرمود «مردی از [[امام صادق]] {{ع}} همین مسئله را پرسید و «[[عیسی بن موسی]]» حاضر بود [[عیسی]] گفت: در [[بقیع]] به خاک سپرده شد. آن مرد پرسید: آقا چه می‌فرمائید؟ حضرت فرمود: عیسی، پاسخت را داد». «[[احمد بن محمد بن ابی نصر]]» به [[امام]] گفت: [[خدا]] تو را از [[صالحان]] قرار دهد! مرا با [[عیسی بن موسی]] چه کار است؟ از پدرانت به من خبر ده. [[حضرت رضا]] {{ع}} فرمود «در خانه‌اش به خاک سپرده شد»<ref>>{{متن حدیث|وَ سَأَلْتُهُ عَنْ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ، أَيَّ مَكَانٍ دُفِنَتْ؟ فَقَالَ: «سَأَلَ رَجُلٌ جَعْفَراً عَلَيْهِ السَّلَامُ عَنْ هَذِهِ الْمَسْأَلَةِ - وَ عِيسَى بْنُ مُوسَى حَاضِرٌ - فَقَالَ لَهُ عِيسَى: دُفِنَتْ فِي الْبَقِيعِ. فَقَالَ الرَّجُلُ: مَا تَقُولُ؟ فَقَالَ: «قَدْ قَالَ لَكَ». فَقُلْتُ لَهُ: أَصْلَحَكَ اللَّهُ، مَا أَنَا وَ عِيسَى بْنُ مُوسَى، أَخْبِرْنِي عَنْ آبَائِكَ. فَقَالَ: «دُفِنَتْ فِي بَيْتِهَا}}؛ قرب الاسناد، ص۳۶۷.</ref>.

# «[[کلینی]]» به سند خود از «احمد بن محمد بن ابی نصر» [[روایت]] کرده: از امام رضا {{ع}} درباره [[قبر]] فاطمه {{س}} پرسیدم، آن حضرت فرمود: در خانه‌اش به خاک سپرده شد و زمانی که «[[بنی‌امیه]]»، [[مسجد]] را توسعه دادند، آن [[خانه]] جزئی از مسجد شد<ref>>{{متن حدیث|فَلَمَّا زَادَتْ بَنُو أُمَيَّةَ فِي الْمَسْجِدِ صَارَتْ فِي الْمَسْجِدِ}}؛ الکافی، ج۱، ص۴۶۱.</ref>.

# «[[صدوق]]» به سند خود از امام صادق {{ع}} روایت کرده است که فرمود: [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: «بین قبر و [[منبر]] من، [[باغی]] از باغ‌های [[بهشت]] است و منبرم روی دری از درهای بهشت نهاده شده است»؛ زیرا قبر فاطمه {{س}} بین قبر پیامبر و منبرش است و قبر آن حضرت، باغی از باغ‌های بهشت و روی آن، دری از درهای بهشت است<ref>معانی الأخبار، ص۲۶۷.</ref>.

# شیخ «[[طوسی]]» گفته است: شیخ «مفید» در کتابی نوشته است: «نزد [[روضه]] پیامبر اکرم {{صل}} می‌آیی و فاطمه {{س}} را [[زیارت]] می‌کنی؛ زیرا در آنجا به خاک سپرده شده است». این در حالی است که [[اصحاب]] [[امامیه]] درباره مقبره [[حضرت فاطمه]] {{س}} [[اختلاف]] نظر دارند؛ برخی می‌گویند در «بقیع» و بعضی می‌گویند در «روضه» [[دفن]] شده است. گروهی دیگر، خانه‌اش را آرامگاه او می‌دانند و آن‌گاه که بنی‌امیه ـ [[خداوند]] آنها را [[لعنت]] کند ـ مسجد را توسعه دادند آن خانه جزء مسجد شد. دو روایت اخیر به یکدیگر نزدیک هستند، بهتر آن است که [[زائر]] در هر دو جا، آن حضرت را [[زیارت]] کند؛ زیرا زیانی ندارد؛ بلکه به [[پاداش]] بزرگی نیز خواهد رسید و آن نظری که می‌گوید «در [[بقیع]] به خاک سپرده شد»، بسیار بعید به نظر می‌رسد<ref>تهذیب، ج۶، ص۹.</ref>.<ref>[[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[فرهنگ شهادت معصومین ج۱ (کتاب)| فرهنگ شهادت معصومین ج۱]]، ص ۵۰۱.</ref>

[[امیرمؤمنان]] {{ع}} [[قبر]] [[فاطمه]] {{س}} را به [[وصیت]] خود ایشان کاملاً مخفی کرد و در [[بقیع]] صورت قبرهای تازه‌ای نیز پدید آورد<ref>دلائل الأمامه، طبری، ص۱۳۶.</ref>. [[مردم]] وقتی از [[دفن]] شبانه [[فاطمه]] {{س}} باخبر شدند و به [[بقیع]] رفتند، قبرهای تازه‌ای را دیدند و نتوانستند تشخیص دهند کدام یک [[قبر]] [[فاطمه]] {{س}} است و با [[ناراحتی]] ناله سر داده و یکدیگر را ملامت کردند و گفتند: پیامبرتان، تنها دختری از خود در میانتان گذارده بود که [[وفات]] کرد و [[دفن]] شد و شما نه بر دفنش حاضر بودید و نه بر نمازش و نه حتی محل قبرش را می‌دانید. در این هنگام، [[عمر]] و [[ابوبکر]] گفتند: به زنها بگویید بیایند و این قبرها را بشکافند تا بدن او را یافته و بر او [[نماز]] بگذاریم و قبرش را [[زیارت]] کنیم. وقتی خبر این تصمیم به [[امیرمؤمنان]] {{ع}} رسید، در حالی که غضبناک بود و چشمانش سرخ و رگ‌های گردن مبارکش نمایان شده بود و قبایی زرد بر تن داشت که آن در هنگامی که کاری را نمی‌پسندید (مثل [[جنگ]]) به تن می‌کرد، با شمشیرش [[ذوالفقار]]، خود را به [[بقیع]] رساند و فرمود: "این [[علی بن ابی‌طالب]] است و چنانکه می‌بینید به سوی شما آمده و به [[خدا]] قسم می‌خورد اگر حتی یک سنگ از این قبرها جا به جا شود، همانا [[شمشیر]] را بر گردن [[فرمان]] دهندگان به این عمل خواهد گذاشت". [[عمر]] با تعدادی از یارانش نزد آن حضرت آمد و گفت: "چه خواهی کرد ای اباالحسن؟! به [[خدا]] قسم، قبرها را نبش می‌کنیم و بر [[فاطمه]] [[نماز]] می‌خوانیم". تا [[عمر]] این سخن را گفت [[امیرمؤمنان]] {{ع}} او را گرفت و تکانی داد و بر [[زمین]] کوفت و فرمود: "ای پسر [[زن]] سیاه! از حقم گذشتم مبادا که [[مردم]] از دینشان بازگردند اما [[قبر]] [[فاطمه]]؛ قسم به خدایی که [[جان]] [[علی]] در [[دست]] اوست اگر تو و یارانت کوچک‌ترین چیزی از آن بردارید، [[زمین]] را از خونتان سیراب می‌سازم؛ اگر می‌خواهی انجام بده ای [[عمر]]!" در این هنگام [[ابوبکر]] خود را به [[علی]] {{ع}} رساند و گفت: "ای ابالحسن! تو را به [[حق]] [[رسول خدا]] و [[حق]] [[خداوند]] قسم می‌دهم او را رها کنی؛ ما کاری را که تو خوش نداری نمی‌کنیم".[[امیرمؤمنان]] {{ع}} نیز او را رها ساخت و [[مردم]] پراکنده شدند<ref>دلائل الامامه، طبری، ص۱۳۶؛ اعیان الشیعه، امین عاملی، ج۱، ص۳۲۲.</ref>.<ref>[[محمد کرمانی کجور | کرمانی کجور، محمد]]، [[فاطمه زهرا دختر رسول خدا (مقاله)| مقاله «فاطمه زهرا دختر رسول خدا»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)| دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱]]، ص۲۹۹-۳۰۶.</ref>

[[رده:حضرت فاطمه]]