مهریه حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

قبل از [[اسلام]]، واژه‌های مهریه و صداق در عرف [[عرب]] کاربرد داشت. برخی گفته‌اند که در [[جاهلیت]]، صداق عطیه‌ای بود که مرد هنگام [[ازدواج]] به همسرش می‌داد، ولی مِهر چیزی بود که مرد به والدین همسرش می‌داد. در اسلام، مهریه و صداق به یک معناست و آن پیشکشی است که مرد به [[زن]] می‌دهد<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۴، ص۶۴۶.</ref>. [[خداوند]] در [[قرآن]] دستور داده است که مهریه [[زنان]]، در کمال [[رضایت]] و [[طیب]] خاطر به آنان پرداخت شود<ref>{{متن قرآن|وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَرِيئًا}} «و کابین زنان را با خشنودی به آنان بپردازید و اگر با خوشدلی چیزی از آن را به شما بخشیدند نوش و گوارا بخورید» سوره نساء، آیه ۴.</ref>. در [[ازدواج علی]] {{ع}} و [[فاطمه]] {{س}} نیز مبلغی به عنوان مهریه تعیین شد، اما چون علی {{ع}}، مانند بسیاری از [[مهاجران]] [[مدینه]]، [[زندگی]] فقیرانه‌ای داشت، به توصیه [[پیامبر]] {{صل}}، قیمت [[زره]] خود را [[مهریه فاطمه]] {{س}} کرد<ref>دولابی، محمد بن احمد، الذریة الطاهرة النبویه، ص۹۳-۹۴؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة، ج۱، ص۳۵۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۳۶.</ref>.<ref>[[سید محمد کاظم طباطبایی|طباطبایی، سید محمد کاظم]]، [[ازدواج فاطمه (مقاله)| مقاله «ازدواج فاطمه»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی ج۱]]، ص۱۳۳.</ref>

پیامبر {{صل}} در توصیف مهریه آسمانی حضرت فاطمه‌{{س}}، یک پنجم [[زمین]] را صداق ایشان دانسته است، از این رو هر کس که او و فرزندانش را [[دشمن]] بدارد و بر زمین راه رود، مرتکب [[حرام]] شده است<ref>فتال نیشابوری، محمد بن حسن، روضة الواعظین، ص۱۴۶-۱۴۷؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۲۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۱۳.</ref>. در برخی متون دیگر، ربع [[دنیا]]<ref>طوسی، محمد بن حسن، الامالی، ص۶۶۸؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۲۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۰۵.</ref> یا نیمی از دنیا<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۹۱ - ۹۲؛ همو، نوادر المعجزات، ص۹۰.</ref> یا تمامی زمین<ref>خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص۳۲۸؛ ابن طاووس، الطرائف، ص۲۵۴؛ اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة، ج۲، ص۱۰۰.</ref> مهریه آسمانی حضرت {{س}} ذکر شده است<ref>ر.ک: بحرانی اصفهانی، عبدالله بن نورالله، عوالم العلوم، ج۱۱، ص۴۵۲-۴۶۲.</ref>. در [[حدیثی]] نقل شده است که [[حضرت فاطمه]] {{س}} از [[پیامبر]] {{صل}} درخواست کرد که از [[خدا]] بخواهد تا مهر او، [[شفاعت]] [[گناهکاران]] [[امت]] باشد<ref>قرمانی، احمد بن یوسف، اخبار الدول، ص۸۸؛ کجوری، محمدباقر، الخصائص الفاطمیه، ج۲، ص۵۴۶؛ مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین، شرح احقاق الحق، ج۱۰، ص۳۶۷؛ ج۱۹، ص۱۲۹.</ref>. در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} نقل شده که یک‌سوم [[بهشت]] و چهار رود بزرگ، از جمله [[رود فرات]]، نیز مهریه آن حضرت{{س}} بوده است<ref>{{متن حدیث|وَ جُعِلَتْ نِحْلَتُهَا مِنْ عَلِيٍّ خُمُسَ الدُّنْيَا وَ ثُلُثَيِ الْجَنَّةِ وَ جُعِلَتْ لَهَا فِي الْأَرْضِ أَرْبَعَةُ أَنْهَارٍ الْفُرَاتُ وَ نِيلُ مِصْرَ وَ نَهْرَوَانُ وَ نَهْرُ بَلْخٍ...}}، طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۹۲؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۱۲۸؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۱۳.</ref>. ذکر مهریه آسمانی، نشان دهنده [[عظمت]] این [[ازدواج]] و معرف [[مقام معنوی]] این دو زوج است<ref>[[سید محمد کاظم طباطبایی|طباطبایی، سید محمد کاظم]]، [[ازدواج فاطمه (مقاله)| مقاله «ازدواج فاطمه»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی ج۱]]، ص۱۳۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۷۳.</ref>.