←دلایل امامت امام مهدی
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-== پانویس == {{پانویس}} {{ +== پانویس == {{پانویس}} {{)) |
|||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = امامت امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = امامت امام مهدی | |||
| مداخل مرتبط = [[امامت امام مهدی در قرآن]] - [[امامت امام مهدی در کلام اسلامی]] - [[امامت امام مهدی در معارف و سیره رضوی]] | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[امام مهدی]] {{ع}}، [[دوازدهمین امام]] [[شیعیان]]، [[فرزند]] [[امام حسن عسکری]] {{ع}}، در صبح گاه [[جمعه]]، پانزدهم [[شعبان]] سال ۲۵۵هجری قمری، در [[شهر]] [[سامرا]]، چشم به [[جهان]] گشود<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۷؛ مفید، محمد بن نعمان، الارشاد، ص۳۴۶؛ الغیبه، ص۱۴۱.</ref>. | |||
به [[دلیل]] [[احادیث]] رسیده از [[پیامبر]] {{صل}} درباره اینکه از صلب [[امام حسن عسکری]] {{ع}} فرزندی به [[دنیا]] خواهد آمد که برپا دارنده [[عدل و قسط]] و نابود کننده بساط [[ظلم و جور]] [[ستمکاران]] خواهند بود، دستگاه [[خلافت عباسی]] بر آن شدند تا با [[هدف]] جلوگیری از چنین رخدادی، [[امام عسکری]] {{ع}} و بیت ایشان را مدت‌ها تحت [[مراقبت]] شدید قرار دهد، تا در صورت [[آگاهی]] از [[تولد]] چنین فرزندی، او را بکشد، اما [[اراده]] حکیمانه [[الهی]] چنین بود که [[امام مهدی]] {{ع}} همانند [[حضرت موسی]] {{ع}} به طور [[معجزه‌آسا]]، دوران حملش نامحسوس و قضیه ولادتش از [[آگاهی]] و دید [[دشمنان]]، پنهان بماند<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[امامت امام مهدی (مقاله)|امامت امام مهدی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص۴۶۶.</ref>. | |||
در چنین شرایطی [[امام عسکری]] {{ع}} [[با تدبیر]] خاصی، تلاش [[مخالفان]] را بی‌نتیجه گذاشت و ضمن [[حفظ جان]] فرزندش، وی را به تعدادی از [[خواص]] [[شیعیان]] و [[یاران]] خود نشان داد و معرفی کرد تا [[شیعیان]] در مورد [[امام دوازدهم]]، دچار تردید و [[انحراف]] نشوند. [[احمد بن اسحاق قمی]]، [[ابوهاشم بن جعفر]]، [[معاویه بن حکم]]، [[محمد بن ایوب بن نوح]]، [[محمد بن عثمان عمری]] و... از جمله کسانی‌اند که در زمان حیات [[امام عسکری]] {{ع}}، موفق به [[دیدار]] و گفت و گو با فرزندش [[مهدی]] شده‌اند. آنان گزارش کرده‌اند که: ما [[چهل]] تن از [[شیعیان]]، حضور [[امام حسن عسکری]] {{ع}} رسیدیم تا در مورد [[امام]] بعد از وی، از [[حضرت]] سؤال کنیم. [[حضرت]] فرزندش [[مهدی]] {{ع}} را به ما نشان داد و فرمود: این، [[امام]] شما بعد از من و [[خلیفه]] من بر شماست، از او [[اطاعت]] کنید و از گرد او پراکنده نشوید که هلاک می‌گردید و [[دین]] تان را تباه می‌کنید، [[آگاه]] باشید از این به بعد او را نخواهید دید<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۶.</ref>. | |||
همچنین، [[حکیمه]] عمه [[امام عسکری]] {{ع}} [[شاهد]] [[ولادت حضرت مهدی]] {{ع}} بوده و جریان ولادت [[حضرت]] را بازگو نموده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۷.</ref> موضوع [[ولادت حضرت مهدی]] {{ع}} نه تنها در میان [[شیعیان]] یک امر مسلّم و قطعی است، بلکه بیش از یکصد و سی نفر از علمای [[تاریخ]]، [[فقه]]، [[حدیث]]، انساب و برخی از علمای [[اهل سنت]] در کتاب‌های خود نیز به [[ولادت حضرت مهدی]] {{ع}} در سال ۲۵۵ [[اذعان]] و یا تصریح کرده‌اند. و بیش از ۶۵نفر از آنان در خصوص [[زندگی حضرت مهدی]] {{ع}}، کتاب‌های مستقلی نگاشته‌اند<ref>العمیدی، سید ثامر هاشم، در انتظار ققنوس، ص۱۸۹- ۱۹۹؛ حکیمی، محمدرضا، خورشید مغرب، ص۷۵- ۱۳۶.</ref>. | |||
[[نام حضرت مهدی]] {{ع}}، همنام جدش [[رسول الله]] {{صل}} است. این نام گذاری از قبل، توسط خود [[پیامبر اکرم]] {{صل}} اعلام شده است؛ چنان که می‌فرماید: [[مهدی]] فرزند من است، نام او نام من و [[کنیه]] او [[کنیه]] من است<ref>قندوزی، سلیمان بن ابراهیم، ینابیع المودة، ص۴۹۱؛ العمده، ص۴۳۳.</ref>. در برخی [[روایات]] از تصریح به نام [[حضرت]] منع شده است<ref>نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۲۹۹.</ref> به همین جهت علمای [[شیعه]] غالباً از تصریح به نام [[مبارک]] ایشان خودداری می‌ورزند. | |||
[[القاب]] [[معروف]] [[حضرت]] عبارت‌اند از: [[مهدی]]، [[قائم]]، [[منتظر]]، [[حجت]]، [[خلف صالح]]، [[ابوالقاسم]]، [[صاحب الأمر]] و [[بقیة الله]]<ref>قرشی، باقر شریف، حیاة الامام المهدی {{ع}}، ص۲۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۱، ص۴۲.</ref>. | |||
مادر حضرت، کنیزی است از تبار [[حواریون عیسی]] {{ع}}، موسوم به [[نرجس خاتون]]. در برخی نقل‌ها از وی با نام‌هایی چون: [[ریحانه]]، [[سوسن]] و [[صیقل]] نیز یاد شده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۳؛ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۴۱.</ref> اما در [[روایت]] [[معروف]] جناب [[حکیمه]]، [[امام عسکری]] {{ع}} ایشان را با نام [[نرجس]] یاد نموده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۲۴.</ref>. | |||
== [[دلایل]] [[امامت امام مهدی]] == | |||
[[دلایل]] فراوانی از طریق [[نقل]] و [[عقل]]، بر [[اثبات امامت امام مهدی]] {{ع}} وجود دارد و در منابع [[کلامی]] وحدیثی، تفصیلاً بیان شده است. [[فریقین]] از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به طور [[متواتر]] [[احادیث]] دال بر [[ضرورت وجود امام]] و [[خلیفه]] بعد از [[پیامبر]] {{صل}} را [[نقل]] کرده‌اند، نظیر [[حدیث]]: {{متن حدیث|مَنْ مَاتَ وَ لَيْسَ لَهُ إِمَامٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً}}<ref>برقی، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، ج۱، ص۱۵۴، ابن بابویه، علی بن الحسین، الامامة والتبصرة، ص۳۲.</ref>، {{متن حدیث| مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَكُنْ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةَ الجَاهِلِيَّةِ}}<ref>نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۶، ص۲۲؛ شریف مرتضی، علی بن الحسین، الفصول المختاره، ص۲۴۵.</ref>؛ هر کس بمیرد در حالی که امامی ندارد و یا بیعتی از [[امام]] حقی در گردن نداشته باشد، او با [[مرگ جاهلیت]] از [[دنیا]] رفته است. بر اساس این [[احادیث]]، اصل ضروری بودن [[امام]] و [[جانشین پیامبر]] {{صل}} در هر دوره و زمانی، [[مورد اتفاق]] همه [[فرق اسلامی]] اعم از [[شیعه]] و [[سنی]] است. | |||
در [[احادیث]] دیگر، [[پیامبر]] {{صل}} از بیان [[مصادیق امامت]] و [[خلافت]] سخن به میان آورده و در موارد فراوانی [[امامان]] و [[جانشینان]] بعد از خود را معرفی کرده است. در این نوع [[احادیث]]، [[تعداد امامان]] و [[جانشینان پیامبر]] {{صل}} [[دوازده نفر]] و آخرین آنان [[امام مهدی]] {{ع}} ذکر شده است، نظیر [[حدیث]]: "[[امامان]] بعد از من دوازده نفرند نخستین آنان [[علی بن ابی طالب]] و آخرین آنان [[قائم]] [[امام مهدی]] {{ع}} است، اینها [[جانشینان]] و اوصیای من و [[حجت‌های الهی]] بر [[امت]] من بعد از من‌اند. هر کس به [[امامت]] آنان اعتراف کند [[مؤمن]] است و هر کس [[امامت]] آنان را [[انکار]] نماید [[کافر]] است<ref>{{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمُ الْقَائِمُ هُمْ خُلَفَائِي وَ أَوْصِيَائِي وَ أَوْلِيَائِي وَ حُجَجُ اللَّهِ عَلَى أُمَّتِي بَعْدِي الْمُقِرُّ بِهِمْ مُؤْمِنٌ وَ الْمُنْكِرُ لَهُمْ كَافِرٌ}}؛ ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۲۵۹؛ خزاز قمی، علی بن محمد بن علی، کفایة الأثر، ص۲۳؛ ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابوطالب، ج۱، ص۲۵۴.</ref>. در برخی موارد، تک تک [[امامان دوازده‌گانه]] با خصوصیات اسمی آنان ذکر شده است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الأمالی، ص۷۳۸؛ طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ص۸۷.</ref> و در بیشتر موارد این گونه آمده است: {{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ}}<ref>ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابوطالب، ج۱، ص۲۵۴؛ خزاز قمی، علی بن محمد بن علی، کفایة الأثر، ص۳۹.</ref>. در تعداد دیگری از این نوع [[احادیث]]، [[عصمت]] و [[طهارت]] [[امامان]] و [[جانشینان پیامبر]] {{صل}} نیز بیان شده است، مثل [[حدیث نبوی]]: {{متن حدیث|يُخْرِجُ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ تِسْعَةً مِنَ الْأَئِمَّةِ مَعْصُومُونَ مُطَهَّرُونَ وَ مِنْهُمْ مَهْدِيُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ الَّذِي يَقُومُ بِالدِّينِ فِي آخِرِ الزَّمَانِ}}<ref>خزاز قمی، علی بن محمد بن علی، کفایة الأثر، ص۱۳۵؛ بحرانی، سید هاشم، غایة المرام، ج۲، ص۵.</ref>. در این [[احادیث نبوی]]، ضمن اینکه [[تعداد امامان]] و اوصاف آنان، مورد اشاره قرار گرفته، [[امام مهدی]] {{ع}} به عنوان [[آخرین امام]] و [[جانشین پیامبر]] {{صل}} ذکر شده است. | |||
با روش [[عقلی]] استفاده از قاعده سبر و تقسیم نیز ثابت می‌شود که مقتضای [[ادله]] [[امامت]] و ویژگی‌های آن، صرفاً با دیدگاه [[شیعه امامیه]] [[اثناعشری]] که [[معتقد به امامت]] بالفعل [[امام مهدی]] {{ع}} به عنوان [[آخرین امام]] هستند قابل تطبیق است و در هیچ یک از [[فرق اسلامی]] دیگر اعم از [[اهل سنت]] و فرق [[شیعی]] دیگر، مصداق دیگری پیدا نمی‌شود، زیرا دیدگاه [[اهل سنت]] به [[دلیل]] عدم [[اعتقاد]] به [[عصمت امام]] و [[خلیفه پیامبر]] {{صل}}، نمی‌تواند خاستگاه [[دلایل عقلی]] و [[نقلی]] [[امامت]] را که در [[علم کلام]] در [[باب]] [[امامت عامه]] از آن بحث شده است برآورده سازد، به همین جهت این دیدگاه غیر قابل پذیرش و مردود است. افزون بر این که [[اهل سنت]] در شرایط کنونی نمی‌توانند کسی را به عنوان [[امام]] و [[خلیفه پیامبر]] {{صل}} معرفی کنند، در حالی که [[دلایل عقلی]] و [[نقلی]] [[لزوم وجود امام]] و [[خلیفه]] عام است و شامل همه زمان‌ها می‌شود. | |||
همچنین [[ادله]] [[امامت و مهدویت]]، دیدگاه سایر فرق [[شیعی]] نظیر: [[کیسانیه]]، [[زیدیه]]، [[اسماعیلیه]]، [[واقفیه]] و... - را [[باطل]] می‌سازد، زیرا: | |||
# افرادی مثل: [[محمد حنفیه]] که [[فرقه]] [[کیسانیه]] مدعی [[امامت]] ایشان‌اند و [[زید بن علی]] {{ع}} که [[فرقه]] [[زیدیه]] وی را [[امام]] می‌دانند و [[اسماعیل بن جعفر]] {{ع}} که [[فرقه]] [[اسماعیلیه]] قائل به [[امامت]] وی‌اند هیچ کدام خود ادعای [[امامت]] نکرده‌اند و همچنین دلیلی بر [[عصمت]] آنان وجود ندارد، بلکه فرقه‌های یاد شده چنین نسبتی را به آنان داده‌اند. | |||
# هیچ دلیلی بر حیات کنونی آنان وجود ندارد. | |||
# ادعای فرقه‌های یاد شده و نیز ادعای کسانی که بر [[امامت]] یکی از [[ائمه]] دیگر توقف کرده‌اند، مثل:[[ناووسیه]]، که [[امام صادق]] {{ع}} را [[آخرین امام]] می‌پندارند و [[واقفیه]] که قائل به [[مهدویت]] [[امام]] کاظم‌اند و... با [[احادیث متواتر]] [[نبوی]] در مورد [[امامان]] بعد از خود، سازگار نمی‌باشد. در این [[احادیث]]، [[پیامبر]] {{صل}} با تأکید بر [[دوازده نفر]] از [[امامان]] بعد از خود، [[امام مهدی]] {{ع}} را آخرین آنان ذکر کرده است که پیش از این اشاره شد. | |||
در چندین مورد دیگر نیز [[پیامبر]] {{صل}} ضمن اشاره به [[دوازده نفر]] بودن [[امامان]] بعد از خود، نه نفر آنان را از [[نسل]] [[حسین]] {{ع}} ذکر نموده است، که نهمین آنان [[مهدی]] است، مثل [[حدیث]]: {{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ تِسْعَةٌ مِنْ صُلْبِ الْحُسَيْنِ تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ أَلَا إِنَّ مَثَلَهُمْ فِيكُمْ كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا هَلَكَ}}<ref>ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابوطالب، ج۱، ص۲۵۴؛ خزاز قمی، علی بن محمد بن علی، کفایة الأثر، ص۳۹.</ref> و [[احادیث]] دیگری مشابه آن که همگی با دیدگاه [[امامیه]] [[اثنا عشری]] قابل تطبیق‌اند، چون فقط [[امامیه]] [[معتقد به امامت]] [[امامان]] دوازده‌گانه‌اند و [[امام مهدی]] {{ع}} را [[دوازدهمین امام]] می‌دانند که هم اکنون زنده و حاضر است و در پرده [[غیبت]] به سر می‌برد، تا زمانی که [[اراده الهی]] بر ظهورش تعلق گیرد. | |||
علاوه بر [[احادیث نبوی]]، [[احادیث]] زیادی از [[امیرمؤمنان]] {{ع}} و سایر [[امامان معصوم]] {{عم}} [[نقل]] شده است که هر کدام در موارد متعددی [[امام مهدی]] را به عنوان [[دوازدهمین امام]] و آخرین [[وصی پیامبر]] {{صل}} معرفی کرده‌اند<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، باب ۲۶، ص۲۸۸؛ آل طه، سید حسن، جامع الاثر، باب ششم، ص۴۳۵.</ref> از جمله خود [[امام حسن عسکری]] {{ع}} بارها فرزندش [[مهدی]] {{ع}} را [[آخرین امام]] و [[جانشین]] بعد از خود ذکر کرده است. [[عثمان بن سعید عمری]]، [[نماینده]] ویژه [[امام عسکری]] {{ع}} [[نقل]] می‌کند که ما در حضور [[امام حسن عسکری]] {{ع}} بودیم، از [[حضرت]] سؤال شد که یا ابن [[رسول الله]]! چه کسی بعد از شما [[امام]] و [[حجت الهی]] است؟ [[حضرت]] پاسخ داد: {{متن حدیث|ابْنِي مُحَمَّدٌ هُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدِي مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْهُ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً}}<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۰۹؛ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۱۶، ص۲۴۶.</ref>؛ فرزندم [[محمد]] - نام اصلی [[حضرت حجت]] - او [[امام]] و [[حجت]] بعد از من است، هر کس بمیرد، در حالی که او را به عنوان [[امام]] نشناسد به [[مرگ جاهلیت]] مرده است. | |||
[[امام مهدی]] {{ع}}، گرچه به [[دلیل]] [[خوف]] و خفقان به وجود آمده از سوی دستگاه [[خلافت]] وقت که منجر به [[پنهان زیستی]] و [[غیبت]] [[حضرت]] از انظار عمومی شد، جلسات مباحثه و [[مناظره]] [[علمی]] با کسی نداشته است، با این حال، بعد از [[شهادت امام حسن عسکری]] {{ع}} [[شیعیان]] از طریق [[نواب خاص امام عصر]] {{ع}}، پرسش‌های شرعی و [[شبهات اعتقادی]] خود را از محضر [[امام]] {{ع}} [[استفتا]] می‌نموده و پاسخ خود را کتباً از [[ناحیه]] [[حضرت]] دریافت می‌کرده‌اند، که اصطلاحاً به آن [[توقیع]] گفته می‌شود. در برخی از این [[توقیعات]] پرسش‌های [[اعتقادی]] و [[کلامی]] [[شیعیان]] پاسخ داده شده است، مسائلی چون: [[توحید در خالقیت]]، تأکید بر [[مقام عبودیت]] [[ائمه]] {{عم}} و نفی [[غلو]] در مورد [[امامان معصوم]]<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۸۵ و ۲۸۹.</ref>، [[ضرورت]] وجود [[حجت الهی]] در [[زمین]]، [[قضا و قدر]]، انتصابی بودن [[مقام امامت]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۵۱۱.</ref>، نقش [[امام]] در عالم [[خلقت]]<ref>طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۸۵.</ref>، [[جایگاه امامت]] و اوصاف و [[ویژگی‌های امام]]<ref>طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، ص۲۸۸.</ref>، رد منکران [[امامت]] [[امام عصر]] {{ع}}، [[فلسفه غیبت]]، فواید [[امام غائب]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص۴۱۰.</ref> و... از جمله موضوعاتی است که در این [[توقیعات]]، [[حضرت]] به آن پرداخته است<ref>[[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[امامت امام مهدی (مقاله)|امامت امام مهدی]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص۴۶۷-۴۷۰.</ref>. | |||
== دیدگاه [[ابن قبه]] درباره [[امامت امام مهدی]] == | |||
[[ابن قبه رازی]] خود در عصر [[غیبت صغری]] [[زندگی]] می‌کرده و [[شاهد]] هجمه [[شبهات اعتقادی]] فِرَق دیگر، اعم از [[شیعی]] و غیر شیعی، بوده است. او به معتزلیانی اشاره می‌کند که می‌کوشیده‌اند مسئله [[مهدویت]] را در [[شک و تردید]] اندازند<ref>ابن قبه رازی رازی، المسألة المفردة فی الإمامه، ص۶۱.</ref>. از این جهت مانند دیگر بزرگان امامی تلاش بسیاری در تبیین مسئله [[مهدویت]] و [[غیبت امام]] نموده است<ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی]]، ص۲۰۷.</ref>. | |||
[[ابن قبه رازی]] برای [[اثبات وجود]] [[آخرین امام]] به نکته دیگری اشاره می‌کند و آن اینکه حتماً باید فردی از [[فرزندان]] [[ابوالحسن ثالث]] ([[حضرت هادی]]) [[امام]] باشد تا [[حجت الهی]] به ایشان [[قائم]] شود و عذر خلایق در دسترسی نداشتن به [[امام]] برطرف گردد<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۴.</ref>؛ این [[مرد]] ([[امام غایب]]) بر همه [[اهل]] [[اسلام]] از دور و نزدیک و حاضر و غایب [[امام]] است و ما و بیشتر [[مردم]] بی‌آنکه او را دیده باشیم به امامتش معتقدیم<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۴.</ref>؛ [[حق امامت]] ایشان در پی [[حق امامت]] پدرش است. اگر [[حق]] [[امامت امام عسکری]] ثابت شود، به [[ضرورت]] [[حق امامت]] او هم به [[اثبات]] می‌رسد؛ اگر پدرش [[حق امامت]] نداشت، چنین حقی به ایشان هم نمی‌رسید<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۴.</ref>. | |||
[[ابن قبه رازی]] در ادامه [[اثبات]] [[امام دوازدهم]] به [[حجیت]] [[نص]] اشاره می‌کند و می‌گوید پیشینیان ما و شما ([[جعفریه]]) این [[روایت]] را از [[امام صادق]] [[نقل]] کرده‌اند که چون سه نام [[محمد]] و [[علی]] و [[حسن]] پشت سر یکدیگر واقع شد، چهارمین آنان [[قائم]] خواهد بود<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۵. همچنین ر. ک: نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۱۸۳. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۸.</ref>. غیر از این [[روایت]]، [[روایات]] دیگر هم وجود دارد<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۵.</ref>. بنابراین زمانی که [[اثبات]] شد [[امام عسکری]] [[امام]] است، نه [[برادر]] ناتنی او ([[جعفر]])، طبق [[عقیده]] ما و شما باید فردی از [[فرزندان امام حسن]] [[عسکری]] [[امام]] باشد<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۵-۵۶.</ref><ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی]]، ص۲۰۹.</ref>. | |||
[[ابن قبه رازی]] تصریح می‌کند که بنابر [[اجماع]] باید [[امام]] قائمی از [[اهل]] یت {{عم}} باشد که [[حجت خدا]] بر [[خلق]] تمام شود<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۸.</ref> و ما [[اقرار]] داریم که باید فردی از [[فرزندان امام حسن]] [[عسکری]] [[حجت‌الله]] باشد<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۴.</ref>؛ ما به او [[رجوع]] می‌کنیم، به [[دستور]] او هستیم؛ او کسی است که حجیتش ثابت است و [[ادله]] امامتش آشکار<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۴.</ref>؛ وجود او با [[ادله]] قطعی اثبات‌پذیر است<ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۵۶.</ref>. [[ابن قبه رازی]] با اشاره به نظر [[مخالفان]] [[امامیه]] مبنی بر نبود [[نصوص امامت]] برای [[آخرین امام]] می‌گوید آنان اول باید نظریه خود را [[اثبات]] کنند و در مرحله بعد نظر [[امامیه]] مبنی بر وجود [[نص]] را رد کنند؛ همه [[انگیزه]] آنان از طرح این مباحث [[انکار]] مسئله [[غیبت امام]] است <ref>ابن قبه رازی رازی، النقض علی ابوالحسن علی بن احمد بن بشار، ص۶۱.</ref><ref>[[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی]]، ص۲۱۲.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{ | {{مدخل وابسته}} | ||
* [[اثبات امامت امام مهدی]] | * [[اثبات امامت امام مهدی]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: 1100524.jpg|22px]] [[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی ''']] | # [[پرونده: 1100524.jpg|22px]] [[عباس میرزایی|میرزایی، عباس]]، [[ابن قبه رازی (کتاب)| ابن قبه رازی ''']] | ||
#[[پرونده:440259451.jpg|22px]] [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[امامت امام مهدی (مقاله)|مقاله «امامت امام مهدی»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه کلام اسلامی''']] | # [[پرونده:440259451.jpg|22px]] [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[امامت امام مهدی (مقاله)|مقاله «امامت امام مهدی»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه کلام اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امامت امام مهدی]] | [[رده:امامت امام مهدی]] | ||
[[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | [[رده:مفاهیم در کلام اسلامی]] | ||