حاشر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
(←منابع) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
در کتاب "تذکرة الائمة {{عم}}" می‌نویسد: در صحف [[ابراهیم]] {{ع}} [[نام حضرت مهدی]] {{ع}} [[حاشر]] است. [[حاشر]] به معنی برانگیزاننده و جمع‌کننده است و شاید این نام اشاره به زنده شدن بعضی افراد به دست حضرت، در زمان رجعت باشد<ref>ر.ک: انتقام، رجعت.</ref> و یا اینکه [[دنیا]] در زمان حضرت بر [[ایمان]] متحد شده و همه سخن‌ها بر [[اعتقاد]] [[اسلامی]] جمع می‌شد و همه [[مردم]] بر یک [[مذهب]] حقه خواهند بود<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۸۴؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۶۴.</ref>. | |||
==مقدمه== | |||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||
* [[امام مهدی | * [[نام‌های امام مهدی چیستند؟ (پرسش)]] | ||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
# [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:نام‌های امام مهدی]] | [[رده:نام‌های امام مهدی]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]] | [[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۰
مقدمه
در کتاب "تذکرة الائمة (ع)" می‌نویسد: در صحف ابراهیم (ع) نام حضرت مهدی (ع) حاشر است. حاشر به معنی برانگیزاننده و جمع‌کننده است و شاید این نام اشاره به زنده شدن بعضی افراد به دست حضرت، در زمان رجعت باشد[۱] و یا اینکه دنیا در زمان حضرت بر ایمان متحد شده و همه سخن‌ها بر اعتقاد اسلامی جمع می‌شد و همه مردم بر یک مذهب حقه خواهند بود[۲].
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: انتقام، رجعت.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۸۴؛ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص ۲۶۴.