اهداف نیابت: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}}' به '{{ویرایش غیرنهایی}}') |
(←مقدمه) |
||
(۲۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = امام مهدی | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = امام مهدی (پرسش) | |||
}} | |||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
نمایندگی و [[نیابت]] [[امام زمان]]{{ع}} دو [[هدف]] اساسی داشت: | |||
#آماده کردن اذهان عمومی برای [[غیبت کبری]] و عادت دادن تدریجی مردم به پنهانزیستی امام {{ع}} و جلوگیری از غافلگیر شدن در موضوع | # آماده کردن اذهان عمومی برای [[غیبت کبری]] و عادت دادن تدریجی [[مردم]] به پنهانزیستی [[امام]]{{ع}} و جلوگیری از غافلگیر شدن در موضوع [[غیبت]]؛ اگر امام{{ع}} بهطور ناگهانی غیبت میکرد، چهبسا موجب [[انکار]] مطلق وجود مهدی{{ع}} و [[انحراف]] افکار عمومی میشد؛ لذا [[نمایندگان خاص]] حضرت در [[دوران غیبت صغری]]، افکار عمومی را برای غیبت کبری آماده کردند و لزومی به امتداد [[غیبت صغری]] نبود. | ||
#رهبری | # [[رهبری]] [[دوستداران]] امام زمان{{ع}} و حفظ مصالح اجتماعی [[شیعیان]]؛ یعنی نمایندگان، خلأ و کمبودی که از ناحیه عدم حضور امام{{ع}} در [[اجتماع]] شیعیان پیدا شده بود را پر کردند و امام زمان{{ع}} توانست به وسیله آنان، رهبری خویش را در [[جامعه]] [[اعمال]] کند و شیعیان نیز [[منحرف]] نشوند<ref>تاریخ الغیبة الصغری، سید محمد صدر، ص۴۲۶.</ref>.<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۴۴.</ref> | ||
==پرسش مستقیم== | |||
== پرسش مستقیم == | |||
* [[اهداف سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)]] | * [[اهداف سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)]] | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
{{پرسمان نهاد وکالت}} | {{پرسمان نهاد وکالت}} | ||
== | == منابع == | ||
{{ | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{ | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:امام مهدی | [[رده:نیابت امام مهدی]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۱
مقدمه
نمایندگی و نیابت امام زمان(ع) دو هدف اساسی داشت:
- آماده کردن اذهان عمومی برای غیبت کبری و عادت دادن تدریجی مردم به پنهانزیستی امام(ع) و جلوگیری از غافلگیر شدن در موضوع غیبت؛ اگر امام(ع) بهطور ناگهانی غیبت میکرد، چهبسا موجب انکار مطلق وجود مهدی(ع) و انحراف افکار عمومی میشد؛ لذا نمایندگان خاص حضرت در دوران غیبت صغری، افکار عمومی را برای غیبت کبری آماده کردند و لزومی به امتداد غیبت صغری نبود.
- رهبری دوستداران امام زمان(ع) و حفظ مصالح اجتماعی شیعیان؛ یعنی نمایندگان، خلأ و کمبودی که از ناحیه عدم حضور امام(ع) در اجتماع شیعیان پیدا شده بود را پر کردند و امام زمان(ع) توانست به وسیله آنان، رهبری خویش را در جامعه اعمال کند و شیعیان نیز منحرف نشوند[۱].[۲]
پرسش مستقیم
پرسشهای وابسته
- مراد از نهاد یا نظام وکالت در مباحث مهدویت چیست؟ (پرسش)
- بحث از نیابت و نهاد وکالت چه ضرورتی دارد؟ (پرسش)
- واژه وکالت در لغت و اصطلاح مهدویت چیست؟ (پرسش)
- وکالت و وکیل به چه معناست؟ (پرسش)
- اهداف سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- پیشینه فعالیت سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- مهمترین وکلای امامان کدامند و منطقه فعالیت آنها چیست؟ (پرسش)
- پیشینه گستره جغرافیایی سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- آیا امام مهدی غیر از سفرا وکیل نیز داشته است؟ (پرسش)
- چه ویژگیهایی برای وکیلان لازم و ضروری است؟ (پرسش)
- علل ایجاد سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- وظایف و مسئولیتهای سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- عناصر گوناگون سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- ساختار سازمان وکالت چیست؟ (پرسش)
- نهاد وکالت کدام مناطق و سرزمینهای اسلامی را زیر پوشش داشت؟ (پرسش)
- جایگاه و وظایف رهبر نهاد وکالت چه بوده است؟ (پرسش)
- وکلاء و نواب و سفراء در برابر نهاد وکالت چه وظایفی داشتند؟ (پرسش)
- ویژگیها و شرایط برای وکیلان چیست؟ (پرسش)
- زمینههای پیدایش نهاد وکالت چه بوده است؟ (پرسش)
- انگیزه تأسیس نهاد وکالت چه بوده است؟ (پرسش)
- آیا در تاریخ و فرق اسلامی سازمان یا نهاد مشابه نهاد وکالت وجود داشته است؟ (پرسش)
- برخورد دولت و نزدیکان دستگاه عباسی با نهاد وکالت چگونه بود؟ (پرسش)
- با وجود سختگیریهای دستگاه عباسی نهاد وکالت چگونه و با چه ابزار و شیوههایی به اهداف نهاد جامه عمل میپوشانیدند؟ (پرسش)
- آیا نهاد وکالت افراد نفوذی در درون دستگاه عباسی داشته است؟ (پرسش)
- وکلای امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش)
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ الغیبة الصغری، سید محمد صدر، ص۴۲۶.
- ↑ تونهای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۴۴.