←الواح موسی در قرآن
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
این واژه در [[قرآن]] به دو معنای متمایز به‌کار رفته است: در [[آیه]] {{متن قرآن|وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ}}<ref>«و او را بر (کشتی) پر تخته و میخ ، سوار کردیم» سوره قمر، آیه ۱۳.</ref> به الواح و تخته‌های [[کشتی نوح]] {{ع}} (کشتی) و در [[آیات]] {{متن قرآن|وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ}}<ref>«و برای او در «الواح» (تورات) در هر زمینه پندی و برای هر چیز تفصیلی نوشتیم؛ پس (گفتیم) آن را با توانمندی بستان و به قوم خود فرمان ده تا نیکوترین آن را برگزینند؛ به زودی سرای نافرمانان را به شما نشان خواهم داد» سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref>، {{متن قرآن|وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنْ بَعْدِي أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و چون موسی به نزد قومش خشمگین اندوهناک بازگشت گفت: در نبودن من از من بد جانشینی کردید؛ آیا از فرمان پروردگارتان پیش افتادید؟! (این بگفت) و الواح را فرو افکند و سر برادرش را گرفت، به سوی خود می‌کشید. (برادرش) گفت: ای فرزند مادرم! این قوم مرا ناتوان شمردند و نزدیک بود مرا بکشند پس دشمنان را به سرزنش من برنیانگیز و مرا با گروه ستمبارگان مگمار!» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.</ref>، {{متن قرآن|وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ}}<ref>«و چون خشم موسی فرو نشست الواح را برداشت و در نوشته آن برای آنان که از پروردگارشان می‌هراسند رهنمود و بخشایشی بود» سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref> به الواح نازل شده بر [[موسی]] {{ع}} اطلاق شده و در آیه {{متن قرآن|فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ}}<ref>«در لوحی نگهداشته» سوره بروج، آیه ۲۲.</ref> به معنای «[[لوح محفوظ]]» آمده است. | این واژه در [[قرآن]] به دو معنای متمایز به‌کار رفته است: در [[آیه]] {{متن قرآن|وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ}}<ref>«و او را بر (کشتی) پر تخته و میخ ، سوار کردیم» سوره قمر، آیه ۱۳.</ref> به الواح و تخته‌های [[کشتی نوح]] {{ع}} (کشتی) و در [[آیات]] {{متن قرآن|وَكَتَبْنَا لَهُ فِي الْأَلْوَاحِ مِنْ كُلِّ شَيْءٍ مَوْعِظَةً وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ فَخُذْهَا بِقُوَّةٍ وَأْمُرْ قَوْمَكَ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِهَا سَأُرِيكُمْ دَارَ الْفَاسِقِينَ}}<ref>«و برای او در «الواح» (تورات) در هر زمینه پندی و برای هر چیز تفصیلی نوشتیم؛ پس (گفتیم) آن را با توانمندی بستان و به قوم خود فرمان ده تا نیکوترین آن را برگزینند؛ به زودی سرای نافرمانان را به شما نشان خواهم داد» سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref>، {{متن قرآن|وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونِي مِنْ بَعْدِي أَعَجِلْتُمْ أَمْرَ رَبِّكُمْ وَأَلْقَى الْأَلْوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأْسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ قَالَ ابْنَ أُمَّ إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَكَادُوا يَقْتُلُونَنِي فَلَا تُشْمِتْ بِيَ الْأَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنِي مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ}}<ref>«و چون موسی به نزد قومش خشمگین اندوهناک بازگشت گفت: در نبودن من از من بد جانشینی کردید؛ آیا از فرمان پروردگارتان پیش افتادید؟! (این بگفت) و الواح را فرو افکند و سر برادرش را گرفت، به سوی خود می‌کشید. (برادرش) گفت: ای فرزند مادرم! این قوم مرا ناتوان شمردند و نزدیک بود مرا بکشند پس دشمنان را به سرزنش من برنیانگیز و مرا با گروه ستمبارگان مگمار!» سوره اعراف، آیه ۱۵۰.</ref>، {{متن قرآن|وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ أَخَذَ الْأَلْوَاحَ وَفِي نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِلَّذِينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ}}<ref>«و چون خشم موسی فرو نشست الواح را برداشت و در نوشته آن برای آنان که از پروردگارشان می‌هراسند رهنمود و بخشایشی بود» سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref> به الواح نازل شده بر [[موسی]] {{ع}} اطلاق شده و در آیه {{متن قرآن|فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ}}<ref>«در لوحی نگهداشته» سوره بروج، آیه ۲۲.</ref> به معنای «[[لوح محفوظ]]» آمده است. | ||
در زبان‌های خویشاوندِ [[عبری]]، آرامی و [[سریانی]] نیز این واژه همان دو معنا را دارد.<ref>واژه‌های دخیل، ص۳۶۶ ـ ۳۶۷، «لوح»</ref> هنگامی که [[خداوند]] موسی را به میعادگاه خود فرا خواند، با [[برگزیدن]] وی به [[پیامبری]]، مجموعه‌ای از [[دستورات]] خویش را در الواحی برای او فرستاد تا [[قوم]] خود را به عمل به فرمانهای خداوند و محتوای آنها فرا خواند: {{متن قرآن|قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ}}<ref>«فرمود: ای موسی! بی‌گمان من با پیام‌هایم و با سخنم تو را بر مردم برگزیده‌ام پس آنچه به تو داده‌ام بگیر و از سپاسگزاران باش!» سوره اعراف، آیه ۱۴۴.</ref> | در زبان‌های خویشاوندِ [[عبری]]، آرامی و [[سریانی]] نیز این واژه همان دو معنا را دارد.<ref>واژه‌های دخیل، ص۳۶۶ ـ ۳۶۷، «لوح»</ref> هنگامی که [[خداوند]] موسی را به میعادگاه خود فرا خواند، با [[برگزیدن]] وی به [[پیامبری]]، مجموعه‌ای از [[دستورات]] خویش را در الواحی برای او فرستاد تا [[قوم]] خود را به عمل به فرمانهای خداوند و محتوای آنها فرا خواند: {{متن قرآن|قَالَ يَا مُوسَى إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَبِكَلَامِي فَخُذْ مَا آتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ}}<ref>«فرمود: ای موسی! بی‌گمان من با پیام‌هایم و با سخنم تو را بر مردم برگزیده‌ام پس آنچه به تو داده‌ام بگیر و از سپاسگزاران باش!» سوره اعراف، آیه ۱۴۴.</ref>. | ||
در [[کتاب مقدس]] نیز آمده است که خداوند از موسی {{ع}} خواست تا بر [[کوه]] بالا رفته، [[قوانین]] و دستوراتی را که بر لوحهای سنگی نوشته شده فرا گرفته و آنها را به [[بنی‌اسرائیل]] بیاموزد. موسی نیز به همراه [[یوشع]] به سوی کوه [[حرکت]] کرده به بزرگان قوم خود [[فرمان]] داد همانجا [[منتظر]] او بوده و در [[مشکلات]] با [[هارون]] [[مشورت]] کنند<ref>کتاب مقدس، خروج ۲۴: ۱۲ ـ ۱۵.</ref>. | در [[کتاب مقدس]] نیز آمده است که خداوند از موسی {{ع}} خواست تا بر [[کوه]] بالا رفته، [[قوانین]] و دستوراتی را که بر لوحهای سنگی نوشته شده فرا گرفته و آنها را به [[بنی‌اسرائیل]] بیاموزد. موسی نیز به همراه [[یوشع]] به سوی کوه [[حرکت]] کرده به بزرگان قوم خود [[فرمان]] داد همانجا [[منتظر]] او بوده و در [[مشکلات]] با [[هارون]] [[مشورت]] کنند<ref>کتاب مقدس، خروج ۲۴: ۱۲ ـ ۱۵.</ref>. | ||