امام غایب: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = القاب امام مهدی | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)}}

غایب به معنی پوشیده و پنهان است. این نام از [[القاب]] بسیار مشهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. [[غیبت]] و پنهان بودن از دیدگان [[مردم]]، یکی از ویژگی‌های حضرت است که در [[روایات]] [[شیعه]] و [[سنی]] بدان اشاره شده است. [[امام صادق]] {{ع}} درباره [[آیه]] {{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است * همان کسانی که «غیب» را باور دارند» سوره بقره، آیه ۲-۳.</ref> فرمود: [[پرهیزکاران]] در این [[آیه]]، [[شیعیان]] [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} هستند و [[غیب]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است که از میان خلق پنهان خواهد شد و این سخن خداست که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَيَقُولُونَ لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«و می‌گویند: چرا نشانه‌ای (دلخواه ما) از سوی پروردگارش برای او فرو فرستاده نشده است؟ بگو که غیب، تنها از آن خداوند است پس چشم به راه دارید که من (نیز) با شما از چشم به راه دارندگانم» سوره یونس، آیه ۲۰.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۷۹.</ref>

== غیبت امام زمان {{ع}} ==

[[جامعه اسلامی]] نباید خالی از وجود [[معصوم]] باشد و آخرین [[معصوم]] غایب از نظرهاست. یکی از عواملی که برای [[غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} در [[روایات]] بیان‌ شده [[امتحان]] شدن [[مردم]] است. [[امام کاظم]] {{ع}} فرمودند: "... بدانید که برای [[صاحب]] این امر چاره‌ای جز [[غیبت]] نیست... این چیزی نیست جز ابتلایی از ناحیه [[خداوند]] که [[انسان‌ها]] را بدان [[آزمایش]] می‌کند".

[[غیبت]] [[امام]]، به معنای بسته شدن راه [[هدایت]] نیست بلکه [[جانشینان]] [[امام]] [[وظایف]] ایشان را بر عهده دارند. فقهای [[عادل]] با بهره‌گیری از [[قرآن]] و [[سنت]] و [[عقل]] به [[اجتهاد]] در باب معارف [[دین]] می‌پردازند و موظف به اجرای [[قوانین]] اجتماعی‌اند. البته این رجوع به [[فقها]]، منحصر به [[زمان غیبت]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} نیست. بلکه در زمان حضور [[پیامبر]] گرامی و [[امامان]] نیز مردمی که به ایشان دسترسی نداشتند از طریق رجوع به [[فقها]] راه [[هدایت]] را می‌یافتند. و در صورتی که [[مردم]] در تشخیص [[افضل]] از [[فقها]] دقت کنند و [[فقیه]] [[افضل]] نیز مت مطلوب داشته باشد در انجام [[تکلیف]]، اگر خطایی رخ دهد هم [[مردم]] معذورند و هم [[فقها]]؛ در نتیجه راه [[سعادت]] و [[هدایت مردم]] بسته نمی‌شود<ref>[[صفدر الهی راد|الهی راد، صفدر]]، [[انسان‌شناسی (کتاب)|انسان‌شناسی]]، ص ۲۲۲ -۲۲۳.</ref>.

 

 

 

[[رده:مدخل فرهنگنامه آخرالزمان]]

[[رده:کنیه‌ها و لقب‌های امام مهدی]]