وظایف کهنسالان در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*اینان در هر اجتماع با کوله‌باری از تجربه‌های اندوخته و درس‌های آموخته از زندگی، در حرکت و [[تربیت]] [[جوامع]] نقش چشمگیری دارند. [[تربیت]] [[جامعه]] [[منتظر]] نیز از این قاعده بیرون نیست، پس [[شایسته]] است تا آنان خویش را به دو صفتی که در این دعای شریف به عنوان [[وصف]] مطلوب آنان از [[خدای سبحان]] درخواست گردیده متصف گردانند، تا هم خود اهل [[انتظار]] راستین باشند و هم الگوی عملی دیگران:

#'''حفظ [[وقار]]:''' [[وقار]] به معنای متانت و سنگینی و در برابر خفت و سبکی است. بر اساس این بخش از دعای نورانی [[ولی عصر]] {{ع}} بر کهنسالان بایسته است در [[اندیشه]] و عمل، متانت خویش را حفظ کنند و از هر عملی که از [[قدر]] آن‌ها بکاهد و جایگاهشان را پایین آورد بپرهیزند: {{عربی|"وَ عَلَى مَشَايِخِنَا بِالْوَقَارِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

#'''حفظ سَکینه:''' سَکینه که همانا استقرار و [[آرامش]] جسمی و روحی است، دومین صفتی است که اتصاف به آن بر اساس این دعای شریف برای کهنسالان بایسته است. اگرچه اقتضای طبیعت کهنسالی کم صبری و بی‌قراری است، بر پیران [[منتظر]] [[شایسته]] و بایسته است تا به هنگام [[غضب]] یا هر زمینه تحریکی دیگری که آنان را به اضطراب و بی‌ثباتی در [[گفتار]] و [[رفتار]] می‌کشاند، [[آرامش]] و وزانت خویش را حفظ کنند: {{عربی|"وَ السَّكِينَةِ‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.

جامعه‌ای که کهنسالانش به چنین اوصافی آراسته باشند و با هر مسئله‌ای با [[وقار]] و سَکینه روبه‌رو شوند، جوانانش پناهگاهی مطمئن و مهربان یافته و در پرتو شفقت آنان و با استفاده از اندوخته‌های ارزشمندشان مسیر بهره‌مندی‌های مادی و [[تکامل]] معنوی را به سادگی می‌پیمایند<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص 208-209.</ref>.

==پرسش مستقیم==

==منابع==

* [[پرونده:151897.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|'''امام مهدی موجود موعود''']]

==پانویس==