وظایف علما در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

علمای اسلام و [[رهبران]] [[فکری]] [[فرهنگی]] [[جامعۀ اسلامی]] مکرر در [[روایات]] مورد تعریف و [[تمجید]] قرار گرفته و [[شأن]] والای آنان گوشزد شده است. [[پیامبر خاتم]]{{صل}} فرمودند<ref>{{متن حدیث|مَنْزِلَةُ الْفَقِیهِ فِی هَذَا الْوَقْتِ کَمَنْزِلَةِ الْأَنْبِیَاءِ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ}} بحارالانوار، ج ۷۵، ص۳۴۶. </ref>: «جایگاه و [[منزلت]] [[فقیه]] در وقت [[غیبت]] مانند جایگاه و منزلت انبیای بنی‌اسرائیل است. [[علما]] [[ورثه]] [[انبیا]] و دژ [[اسلام]] و حجت‌های [[ائمه]] بر [[مردم]] هستند»<ref>ر.ک: [[سید جعفر موسوی‌نسب|موسوی‌نسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۲۵ و ۳۲۶.</ref> بیان این مقام حکایت‌گر [[رسالت]] ویژه و [[تکلیف]] حساس و خطیر [[علماء]] به عنوان سکان‌داران [[دین]]، سنگربانان [[عقیده]] و [[ایمان]] و پرچم‌داران [[هدایت مردم]] است. آنان در عصر غیبت باید جای خالی حضور [[امام غایب]] را به خوبی پر کنند. علمای عصر غیبت باید مردم را به سوی [[امام]] بخوانند و بر وجود آن امام [[راهنمایی]] کنند و از دین آن حضرت [[دفاع]] نموده، [[ضعیفان]] از [[بندگان خدا]] را از تورهای‌ شیاطین‌ و [[شبهات]] گمراهان‌ [[نجات]] دهند<ref>ر.ک: [[سید علی موسوی|موسوی، سید علی]]، [[فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن (مقاله)|فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن]]، ص۲۴۵.</ref>. همچنین علما تجسم الگوی جامعۀ منتظران و [[منتظران]] تجسم [[پیروان]] آنان هستند و این [[الگو]] بودن برای [[ارزش]] دادن به عادت‌ها و اعتقادات اسلامی منتظران است که در غالب‌های مختلفی از جمله [[خطبه‌ها]]، سخنرانی‌ها، تألیف کتاب، [[تولید]] وسایل [[آموزشی]] و فرهنگی نقل متون [[اسلامی]] و انتشار و رواج آن در میان منتظران است<ref>ر.ک: [[یوسف مدن]]، [[روان‌شناسی انتظار ۱ (کتاب)|روان‌شناسی انتظار]]، ص۲۱۷-۲۲۱.</ref>.