←پانویس
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابنشهرآشوب') |
(←پانویس) |
||
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
# برخورد کریمانه با افراد و گروهها؛ [[منطق]] ایشان در برخورد با افراد، کریمانه و [[محبت]] آمیز بود و توصیه میفرمود که [[برادران دینی]] خود را گرامی بدارید که اگر کسی چنین کند، [[خدا]] را نیز [[تکریم]] کرده است: {{متن حدیث|مَنْ أَكْرَمَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ فَإِنَّمَا يُكْرِمُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۶؛ همو، الامالی، ص ۴۳۱ و ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۲.</ref>. این شیوه برخورد [[رسول اکرم]] {{صل}} با [[مردم]]، اولین مرحله [[تبلیغ]] به شمار میرفت؛ به گونهای که شخص در همان [[دیدار]] اول، شیفته [[شخصیت پیامبر]] میشد و زمینه را برای مراحل بعدی مهیا میکرد<ref>[[محمد علی تاجالدین|تاجالدین، محمد علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۷۲.</ref>. | # برخورد کریمانه با افراد و گروهها؛ [[منطق]] ایشان در برخورد با افراد، کریمانه و [[محبت]] آمیز بود و توصیه میفرمود که [[برادران دینی]] خود را گرامی بدارید که اگر کسی چنین کند، [[خدا]] را نیز [[تکریم]] کرده است: {{متن حدیث|مَنْ أَكْرَمَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ فَإِنَّمَا يُكْرِمُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۴، ص ۱۶؛ همو، الامالی، ص ۴۳۱ و ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج ۲، ص ۲۶۲.</ref>. این شیوه برخورد [[رسول اکرم]] {{صل}} با [[مردم]]، اولین مرحله [[تبلیغ]] به شمار میرفت؛ به گونهای که شخص در همان [[دیدار]] اول، شیفته [[شخصیت پیامبر]] میشد و زمینه را برای مراحل بعدی مهیا میکرد<ref>[[محمد علی تاجالدین|تاجالدین، محمد علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۷۲.</ref>. | ||
* [[علی]] {{ع}} فرموده است: "[[پیامبر]] هر روز برایم نشان تازهای از [[اخلاق نیکو]] را آشکار میکرد و به من [[فرمان]] میداد تا به او [[اقتدا]] کنم"<ref>نهج البلاغه، ص۳۰۰.</ref>. | * [[علی]] {{ع}} فرموده است: "[[پیامبر]] هر روز برایم نشان تازهای از [[اخلاق نیکو]] را آشکار میکرد و به من [[فرمان]] میداد تا به او [[اقتدا]] کنم"<ref>نهج البلاغه، ص۳۰۰.</ref>. | ||
* [[ | * [[سیرهنویسان]] نیز درباره چگونگی برخورد [[پیامبر]] {{صل}} مینویسند: ایشان به هرکس میرسید، به او [[سلام]] میکرد و هر کس برای خواستهای نزد ایشان میآمد، در انجام کار وی [[بردباری]] میکرد تا خواستهاش، برآورده، یا آن فرد، منصرف شود و هرگز پیش نیامد که کسی با [[پیامبر]] {{صل}} دست بدهد و آن [[حضرت]] جلوتر از آن شخص، دست خود را بکشد. [[پیامبر]] {{صل}} وقتی به مرد مسلمانی میرسید، ابتدا با او [[مصافحه]] میکرد و هنگامی که مشغول [[نماز]] بود و شخصی کنارش مینشست، [[نماز]] خود را کوتاه میکرد و به آن شخص میفرمود: "آیا حاجتی داری؟" ایشان هر کس را که به نزد وی وارد میشد، [[تکریم]] و گاهی [[لباس]] خود را زیر وی پهن میکرد و یا او را بر روی تشک خود مینشاند<ref>محمدباقر مجلسی، بحارالانوار. ، ج ۱۶، ص ۲۲۸؛ عیون الاثر، ج ۲، ص ۴۰۰ و المناقب، ج ۱، ص ۱۴۶ - ۱۴۷.</ref><ref>[[محمد علی تاجالدین|تاجالدین، محمد علی]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۷۲.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
[[رده:فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]] | [[رده:فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]] | ||
[[رده:تبلیغ]] | [[رده:تبلیغ]] | ||