(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{سیره معصوم}}
#تغییر_مسیر [[حضرت فاطمه زهرا در روز قیامت]]
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[حضرت فاطمه زهرا]]''' است. "'''[[حضرت فاطمه در قیامت]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حضرت فاطمه در قیامت در حدیث]] - [[حضرت فاطمه در قیامت در معارف و سیره فاطمی]]</div>
==شِکوه [[فاطمه]]{{س}} در [[قیامت]]==
هنگامی که فاطمه{{س}} در مقابل [[عرش]] [[پروردگار]] قرار می‌گیرد، خود را از مرکب به زیر انداخته اظهار می‌دارد: خدای من، [[سرور]] من، میان من و کسی که مرا آزرده و بر من [[ستم]] روا داشته [[داوری]] کن؛ خدایا بین من و [[قاتل]] فرزندم [[حکم]] کن<ref>امالی، شیخ صدوق، ص۱۶.</ref>.
به وی گفته می‌شود به وسط قیامت نگاه کن. پس بدان سمت می‌نگرد و فرزندش حسین{{ع}} را می‌نگرد که ایستاده و سر در [[بدن]] ندارد. [[دخت پیامبر]] ناله و فریاد سر می‌دهد. [[فرشتگان]] نیز (با دیدن این منظره) ناله و فریاد بر می‌آورند. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: در این حال، [[حسین بن علی]]{{ع}} در حالی که سر مقدسش را در دست دارد می‌آید؛ [[حضرت فاطمه]]{{س}} با دیدن این منظره ناله‌ای جان‌سوز سر می‌دهد.
در این لحظه هیچ [[فرشته مقرب]] و [[پیامبر]] مرسل و [[بنده]] مؤمنی نیست مگر آنکه به حال او می‌گرید. در این [[زمان]] [[خشم خداوند]] ظاهر می‌گردد و به آتشی به نام هبهب که هزار سال در آن دمیده شده تا سیاه گشته است و هیچ [[آسودگی]] و اندوهی در آن راه نمی‌یابد، دستور می‌دهد کشندگان حسین بن علی{{ع}} را بر گیر و جمع کن... [[آتش]] به [[فرمان]] پروردگار عمل کرده و همه آنها را بر می‌چیند<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج۴۳، ص۲۲۰- ۲۲۲.</ref>.
[[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: «هنگامی که فاطمه{{س}} به در [[بهشت]] می‌رسد، به پشت سرش می‌نگرد؛ ندا می‌رسد: ای دختر [[حبیب]]! اینک دستور داده‌ام به بهشت بروی؛ نگران چه هستی؟
حضرت فاطمه{{س}} جواب می‌دهد: ای پروردگار، دوست دارم در چنین روزی با پذیرش شفاعتم، [[مقام]] و منزلتم معلوم شود. ندا می‌رسد: ای دختر حبیبم برگرد و در این [[مردم]] بنگر و هر که در قلبش [[دوستی]] تو یا یکی از فرزندانت نهفته است، داخل بهشت کن»<ref>تفسیر فرات الکوفی، فرات بن ابراهیم بن فرات الکوفی، ص۱۱۴.</ref>.
«پس از آن فاطمه{{س}} را به فرمان پروردگار در کمال [[عظمت]] و [[شکوه]]، در حالی که پیرامونش هفتاد هزار [[کنیز]] قرار گرفته‌اند، به [[بهشت]] می‌برند»<ref>ذخائر العقبی، محب الدین احمد بن عبدالله طبری، ص۴۸.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۵ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۵]]، ص ۱۷۲۳.</ref>
== جستارهای وابسته ==
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009743.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۵ (کتاب)|'''فرهنگنامه فاطمی ج۵''']]
