←مقدمه
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←مقدمه) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = امامت | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = امامت (پرسش) | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | |||
[[امام]] [[معصوم]] (که کامل‌ترینِ انسان‌ها در مقاطع مختلف تاریخ است) علاوه بر رهبریِ سیاسی و فرهنگی، دو نقش اساسی در باطن جهان هستی بر عهده دارد که ما آن را [[حکمت]] تکوینیِ [[امامت]] می‌نامیم: | |||
# رهبری باطنی انسان‌های مستعد و شایسته: رهبریِ باطنی، تنها از کسی ساخته است که دارای [[ولایت تکوینی]] باشد. ولایت تکوینی، توان و قدرتی است معنوی که انسان بر اثر عمل به احکام الهی، بدان دست می‌یابد. در عالی‌ترین مراتب [[ولایت]] تکوینی، انسان به بالاترین مراتب [[امامت]] می‌رسد که همان جایگاه انسان کامل است. [[امام]]، در موقعیت ولایت تکوینی، خورشیدی است فروزنده‌تر از خورشید محسوس، که در باطن نامحسوس جهان، نورافشانی می‌کند و به [[ملکوت]] آسمان‌ها و زمین و ضمیر انسان‌های شایسته، روشنایی می‌بخشد و مؤمنان راستین، به اذن خداوند متعال در پرتو نور [[امام]]، به مقصد اعلای انسانیت می‌رسند.<ref>ر. ک: رهبری در اسلام، محمّدی ری شهری: ص ۸۹ (بخش اوّل: فلسفه رهبری / فصل چهارم: رهبریِ باطنی)</ref> | # رهبری باطنی انسان‌های مستعد و شایسته: رهبریِ باطنی، تنها از کسی ساخته است که دارای [[ولایت تکوینی]] باشد. ولایت تکوینی، توان و قدرتی است معنوی که انسان بر اثر عمل به احکام الهی، بدان دست می‌یابد. در عالی‌ترین مراتب [[ولایت]] تکوینی، انسان به بالاترین مراتب [[امامت]] می‌رسد که همان جایگاه انسان کامل است. [[امام]]، در موقعیت ولایت تکوینی، خورشیدی است فروزنده‌تر از خورشید محسوس، که در باطن نامحسوس جهان، نورافشانی می‌کند و به [[ملکوت]] آسمان‌ها و زمین و ضمیر انسان‌های شایسته، روشنایی می‌بخشد و مؤمنان راستین، به اذن خداوند متعال در پرتو نور [[امام]]، به مقصد اعلای انسانیت می‌رسند.<ref>ر. ک: رهبری در اسلام، محمّدی ری شهری: ص ۸۹ (بخش اوّل: فلسفه رهبری / فصل چهارم: رهبریِ باطنی)</ref> | ||
# قوام‌بخشیِ معنوی به جهان هستی: [[امام]]، در جایگاه [[ولایت تکوینی]]، رکن معنوی جهان هستی است و بقای نظام طبیعت، در گروِ وجود مادّی انسان کامل است و بدون او، نظام زمین و آسمان از هم فرو می‌پاشد. از نگاه احادیث [[اهل بیت]] {{عم}}، در عصر [[غیبت]] [[امام]]، هر چند جامعه بشر از رهبری سیاسی و فرهنگی او محروم است، از برکات هدایت باطنی و [[ولایت تکوینی]] او بی‌بهره نیست | # قوام‌بخشیِ معنوی به جهان هستی: [[امام]]، در جایگاه [[ولایت تکوینی]]، رکن معنوی جهان هستی است و بقای نظام طبیعت، در گروِ وجود مادّی انسان کامل است و بدون او، نظام زمین و آسمان از هم فرو می‌پاشد. از نگاه احادیث [[اهل بیت]] {{عم}}، در عصر [[غیبت]] [[امام]]، هر چند جامعه بشر از رهبری سیاسی و فرهنگی او محروم است، از برکات هدایت باطنی و [[ولایت تکوینی]] او بی‌بهره نیست<ref>ر. ک: ص ۲۸۹ (حکمت تکوینی)</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث]]، ص۳۰۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:110015.jpeg|22px]] [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث (کتاب)|'''دانشنامه قرآن و حدیث''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۹: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:امامت]] | ||