پیروی از نواب عام امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

== [[پیروی]] از [[نواب عام]]، [[وظیفه]] خاص [[منتظران]] ==

* یکی از [[وظایف]] [[دوران غیبت]] [[پیروی]] از [[علمای راستین]] یا [[نواب عام]] است که در [[دستورات]] [[پیشوایان الهی]] آمده است<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[بایسته‌های عصر چشم به راهی (مقاله)|بایسته‌های عصر چشم به راهی]]؟؟ ؟؛ [[ابراهیم کوثری|کوثری، ابراهیم]]، [[انتظار و وظایف منتظران (مقاله)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۰-۲۱-۲۲؛ [[محمد علی کریمی|کریمی، محمد علی]]، [[آیا ظهور نزدیک است ۳ (کتاب)|آیا ظهور نزدیک است]]، ص ۳۷ ـ ۳۸؛ [[محبوبه رجایی|رجایی، محبوبه]]، [[مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت (مقاله)|مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت]].</ref>. در دوره [[غیبت کبری]]، [[فقهای جامع الشرایط]] به [[نصب]] [[امام زمان]] {{ع}} [[مسئولیت]] نمایندگی عام [[امام]] {{ع}} را در استمرار حرکت حیات بخش [[امامت]] و پاسداری از [[احکام]] و [[مقررات اسلامی]] برعهده دارند<ref>ر. ک: [[علی نقی فقیهی|فقیهی، علی نقی]]، [[سبک اخلاق اجتماعی مهدی‌یاوران (مقاله)|سبک اخلاق اجتماعی مهدی‌یاوران]]، ۱۲۹.</ref>. [[امام زمان]] {{ع}} فرمودند: «در پیش‌آمدهایی که برای شما رخ می‌دهد باید به [[راویان]] [[اخبار]] ما ـ [[دانشمندان]] [[علوم دینی]] ـ مراجعه کنید که ایشان [[حجت]] من بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها هستم»<ref>{{متن حدیث|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِم‏‏‏"}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۹۰، ح ۲۴۷؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۴۸۳، ح ۴.</ref> در زمان [[حضور امام]]، [[مردم]] [[تکالیف شرعی]] و پاسخ مسائل خود را مستقیم از [[امام]] دریافت می‌کردند؛ ولی ارتباط [[امام زمان]] با [[مردم]] در [[زمان غیبت صغری]] از طریق [[نایبان خاص]] و در [[زمان غیبت کبری]] از راه [[نایبان عام]] است<ref>ر. ک. [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۰-۱۱۷؛ [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ ـ ۱۰۴؛ [[ابراهیم کوثری|کوثری، ابراهیم]]، [[انتظار و وظایف منتظران (مقاله)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۰-۲۲؛ [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۴۷۷؛ پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ص۴۵۶، ۴۵۷.</ref>. وظیفۀ هرکس در هر زمان بر اساس مقتضیات آن زمان رقم می‌خورد چنانکه [[زراره]] وقتی از [[امام صادق]] {{ع}} سؤال می‌کند [[مردم]] در [[زمان غیبت]] و [[انتظار]] چه کاری انجام دهند؟ می‌فرماید: «به وظیفه‌ای که دارند عمل می‌کنند تا اینکه [[حقیقت]] برای آنها روشن شود».<ref>{{متن حدیث|" يَتَمَسَّكُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِي هُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُم‏"}}؛ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین ج ۲ ص ۳۵۰؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۴۹.</ref> امروزه این امر با [[تبعیت]] از دستورها و فرمان‌ها و [[اطاعت]] از مجتهدین جامع شرایط است<ref>ر. ک. [[محمد باقر بابایی طلاتپه|بابایی طلاتپه، محمد باقر]]، [[مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار (مقاله)|مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار]]، ص۱۱۹-۱۲۰.</ref>. بر این اساس [[اطاعت]] از [[فقهاء]] جامع‌الشرایط، با توجه به شرایط و ضوابطی که مطرح شده، [[واجب]] و [[مخالفت]] با آنها [[حرام]] است و در ردیف [[اطاعت]] و [[مخالفت با امام]] زمان است<ref>ر. ک. [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۰-۱۱۷؛ [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ ـ ۱۰۴؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۵۶ ـ ۴۵۸.</ref>. [[یاران]] [[مهدوی]] برای تنظیم [[زندگی]] خود در راستای [[زمینه‌سازی ظهور]]، از رهنمودهای فقهای [[عادل]] [[پیروی]] می‌‌کنند؛ چراکه [[فقها]] به [[دلیل]] آشنایی با شیوه‌های صحیح [[استنباط]] [[احکام]] از منابع اصیل [[دینی]]، قادرند به پرسش‌های مختلف آنان در زمینه مسائل [[دینی]] و زیست [[دین]] دارانه پاسخ دهند<ref>ر. ک. [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۲.</ref>.

== معنای [[نیابت عام]] و قلمرو آن ==

* [[نیابت عامه]] مقامی است که به وسیلۀ [[ائمه]] {{ع}} به ویژه [[امام زمان]] {{ع}} به [[فقیه]] واجد شرایط‍‌ [[تفویض]] شده است<ref>ر. ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۹؛ [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۲.</ref>. [[امام حسن عسکری]] {{ع}} دربارۀ [[فقیهان]] [[راستین]]، ویژگی‏‌های آنها و [[مسؤولیت]] [[جامعه]] در برابر آنها، فرموده است: "هرکس از [[فقهاء]]، [[نفس]] خود را از [[معاصی]] و [[محرمات]] نگهداری کند و [[دین]] خود را حفظ‍‌ نماید و مخالف هوای خود و [[مطیع]] مولای خود باشد، پس عوام باید از او [[تقلید]] کنند"<ref>{{متن حدیث|"فَأَمَّا مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِينِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوهُ "}}؛ شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، ج ۲۷، ص ۱۳۱؛ مجلسی محمد باقر، بحار الانوار، ج ۲، ص ۸۸.</ref> [[امام]] {{ع}} ضابطه‌ای کلی و صفات و مشخصاتی را معرفی و بیان می‌کند که در هر عصری آن صفات و ویژگی‌های معین در هر فردی وجود داشته باشد، [[نایب]] عام‌ [[امام]] {{ع}} شناخته می‌شود<ref>ر. ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۹.</ref>. در [[دوران غیبت]]، [[فقها]] و [[علما]] به عنوان [[جانشینان]] [[امام]] [[معصوم]] {{ع}}، راهبران [[جامعه]] و هادیان [[امت]] و محل [[رجوع]] [[مردم]] هستند و [[احکام دینی]] را با [[اجتهاد]] و [[تفقه]] خود، به آنان [[ابلاغ]] می‏‌‏کنند<ref>ر. ک. [[رحیم کارگر|کارگر، رحیم]]، [[مهدویت پیش از ظهور (کتاب)|مهدویت پیش از ظهور]]، ص ۲۲۱ و ۲۱۷.</ref>. فقهای عادل در عصر غیبت علاوه بر تبیین احکام دینی، وظیفه قضاوت و تأسیس حکومت دینی را نیز بر عهده‌ دارند. شیعیان ‌باید در فراهم آوردن زمینه‌های حکومت اسلامی، فقها را یاری رسانند<ref>ر. ک. پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ص۴۵۶، ۴۵۷.</ref>.

== [[پیروی]] از [[نواب عام]] اصلی عقلائی ==

* یکی از ادلۀ [[لزوم]] [[پیروی]] از [[نواب عام]] در [[عصر غیبت]] این است که بنابر اصل عقلاییِ [[رجوع]] [[جاهل]] به عالم، [[فقها]] به [[نیابت از امام زمان]]، [[مرجع]] و پاسخگوی مسائل شرعی [[مردم]] هستند. [[تقلید]] و [[پیروی]] از [[فقها]] در [[احکام فقهی]]، شیوۀ همگانی و آسان در انجام مسائل شرعی است؛ زیرا استخراج [[احکام الهی]] از منابع آن در [[توان]] همۀ [[مردم]] نیست و [[احتیاط]] در همۀ موارد هم غیر ممکن و دارای عسر و حرج است. پس [[تقلید]] از [[صاحب‌نظران]] در هر فن و تخصصی، مورد پسند [[عقل]] بوده و [[خدای متعال]] هم به [[تقلید]] [[دستور]] داده است: {{متن قرآن| فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ}}<ref>اگر نمی‌دانید از اهل دانش و اطلاع بپرسید» سوره نحل، آیه ۴۳.</ref>.<ref>ر. ک. [[ابراهیم کوثری|کوثری، ابراهیم]]، [[انتظار و وظایف منتظران (مقاله)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۰-۲۱-۲۲.</ref>

* علاوه بر ادله‌ای که گذشت برای جلوگیری از تعطیل [[احکام الهی]] و اجرای صحیح آنها راهی جز مراجعه به [[فقیه]] [[اسلام شناس]] و [[عادل]] نیست<ref>ر. ک. [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.</ref>.

== [[دلیل]] [[روایی]] مبنی بر [[تبعیت]] از [[نواب عام]] ==

* [[روایات]] متعددی اشاره به این [[وظیفه]] مهم در [[زمان غیبت]] دارند، مانند:

# [[اسحاق بن یعقوب]] دربارۀ [[تکلیف]] [[شیعیان]] در [[غیبت کبری]] از [[امام صادق]] {{ع}} سؤال کرده و [[حضرت]] در پاسخ فرمودند<ref>{{متن حدیث|"وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّهِ عَلَيْهِم‏‏‏‏‏"}}؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۲۹۰، ح ۲۴۷؛ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص ۴۸۳، ح ۴.</ref>: «در پیش‌آمدهایی که برای شما رخ می‌دهد باید به [[راویان]] [[اخبار]] ما ـ [[دانشمندان]] [[علوم دینی]] ـ مراجعه کنید که ایشان [[حجت]] من بر شما و من [[حجت خدا]] بر آنها هستم».<ref>ر. ک. [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۰-۱۱۷؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۵۶ ـ ۴۵۸؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۴۹؛ [[ابراهیم کوثری|کوثری، ابراهیم]]، [[انتظار و وظایف منتظران (مقاله)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۲۰-۲۲؛ [[محمد باقر بابایی طلاتپه|بابایی طلاتپه، محمد باقر]]، [[مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار (مقاله)|مبانی صلح و امنیت در فرهنگ انتظار]]، ص ۱۱۹-۱۲۰؛ [[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۲؛ پژوهشگران مرکز تحقیقات اسلامی، فرهنگ شیعه، ص۴۵۶، ۴۵۷؛ [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۴۷۷؛ [[محبوبه رجایی|رجایی، محبوبه]]، [[مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت (مقاله)|مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت]].</ref>  

# مرحوم [[شیخ کلینی]]، [[شیخ صدوق]] و [[شیخ طوسی]] روایتی را که به "[[مقبوله عمر بن حنظله]]" معروف است، از [[امام صادق]] {{ع}} به مضمون ذیل [[نقل]] کرده‏‌اند: "هرکدام از شما که [[حدیث]] ما را [[روایت]] کند و در [[حلال]] و [[حرام]] ما صاحب‏ نظر باشد و [[احکام]] ما را بداند، او را به [[حکومت]] برگزینند که من او را بر شما [[حاکم]] قرار دادم"<ref>{{متن حدیث|" مَنْ كَانَ مِنْكُمْ مِمَّنْ قَدْ رَوَى حَدِيثَنَا وَ نَظَرَ فِي حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ أَحْكَامَنَا فَلْيَرْضَوْا بِهِ حَكَماً فَإِنِّي قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَيْكُمْ حَاكِماً "}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ۱، ص ۶۷، ح ۱۰؛ شیخ طوسی، محمد بن حسن، التهذیب، ج ۶، ص ۲۱۸، ح ۶.</ref>

== [[اجماع]] و [[سیره]] قطعیه بر [[نیابت عامه]] ==

* علاوه بر [[نصوص]] [[پیغمبر]] و [[امامان]] {{ع}}، إجماع و [[سیره]] متصله قطعیه، نیز [[نیابت عامه]] را برای علمای عامل و فقهای ره یافته، حامیان [[دین]]، و [[راویان احادیث]] [[ائمه طاهرین]] {{ع}} ثابت می‌کنند<ref>ر. ک. [[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۴۷۷.</ref>.

* همچنین برای جلوگیری از تعطیل [[احکام الهی]] و اجرای صحیح آنها راهی جز مراجعه به [[فقیه]] [[اسلام شناس]] و [[عادل]] نیست<ref>ر. ک: [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.</ref>.

== [[تبعیت]] از [[نائب عام]] تمرینی برای [[تبعیت]] از [[امام زمان]] ==

* [[تبعیت]] از [[ولی فقیه]] به عنوان [[نائب عام]] [[امام عصر]] {{ع}} در [[دوران غیبت]]، علاوه بر [[مصالح]] فراوان به مثابه تمرین [[تبعیت]] و [[اطاعت]] از آن [[امام]] به شمار می‌آید، چرا که [[تبعیت]] از [[ولی فقیه]] در راستای [[تبعیت]] از [[امام عصر]] {{ع}} است<ref>ر. ک. [[عباس گوهری|گوهری، عباس]] و [[محسن دیمه کار گراب|دیمه کار گراب، محسن]]، [[رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه (مقاله)|رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه]]، ص ۱۰۶.</ref>. در [[حقیقت]] [[مردم]] با [[اطاعت از نایبان امام]] زمان [[صداقت]] خود را نشان‌می‌دهند، چرا که [[علت غیبت]] عدم [[آمادگی مردم]] برای [[پذیرش رهبری]] آن [[حضرت]] است<ref>ر. ک: [[محسن قرائتی|قرائتی، محسن]]، [[شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم (کتاب)|شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم]]، ص ۹۳ ـ ۱۰۴.</ref>. بر این اساس انجام فعالیت‌ها بدون در نظر گرفتن دیدگاه [[مراجع تقلید]]، مورد [[رضایت]] آن [[حضرت]] نیست<ref>ر. ک. [[محبوبه رجایی|رجایی، محبوبه]]، [[مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت (مقاله)|مؤلفه­‌های انتظار توان­مند در قرآن کریم و سنت]].</ref>.

== پرسش مستقیم ==

# [[پرونده:13681160.jpg|22px]] [[عباس گوهری|گوهری، عباس]] و [[محسن دیمه کار گراب|دیمه کار گراب، محسن]]، [[رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه (مقاله)|'''رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه''']]

{{پایان منابع}}

[[رده:امام مهدی]]