(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مهدویت}}
#تغییر_مسیر [[علت تأخیر ظهور امام مهدی]]
==مقدمه==
آنچه که بر هر مؤمنی بلکه بر هر انسانی لازم است، اینکه هیچ گاه از [[تأخیر فرج]] و [[ظهور منجی]] [[ناامید]] نباشد، بلکه باید به ریسمان [[صبر]] چنگ زده تا به سر منزل مقصود رهنمون شود. و این تنها از راه [[ایمان]] قلبی به [[خداوند متعال]] و اینکه او خُلف نمی‌کند، میسر است و نیز با سیر و بررسی سرگذشت امت‌های پیشین که چگونه بعد از هر عسر و گرفتاری شدید، [[خداوند]] آخر الأمر برای آنها یسر و فرجی حاصل نمود، به دست می‌‌آید. و همچنین با مراجعه به [[فطرت]] و میل درونی خود که چگونه به [[ظهور]] [[منجی بشریت]] متمایل است می‌‌تواند خود را از [[یأس]] و [[ناامیدی]] رهانیده و به [[ظهور منجی]] امیدوار باشد.
::::::در ذیل [[آیه شریفه]]: {{متن قرآن|وَلا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ}}<ref>حدید، ۱۶</ref>؛ از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده که فرمود: {{متن حدیث|"تأویل هَذِهِ الآیه جَاءَ فی أَهْلِ زَمَانُ الغیبه وأیّامها دُونَ غیرهم مِنْ أَهْلِ الأزمنه وَ إِنَّ اللَّهَ تعالی نهی الشیعه عَنْ الشک فی حَجُّهُ اللَّهِ تعالی ، أَوْ أَنْ یظنّوا أَنَّ اللَّهَ تعالی یخلی أَرْضِهِ مِنْهَا طَرْفَهُ عین"}}؛<ref>الغیبه، نعمانی، ص۲۴؛ المحجه، ص۲۱۹، ۲۲۰.</ref> [[تأویل]] این [[آیه]] برای [[مردم]] [[عصر غیبت]] است، و روزهای [[زمان غیبت]] غیر از روزهای اهل زمان‌های دیگر است. [[خداوند متعال]] [[شیعیان]] را از [[شک]] در [[حجت]] خود [[نهی]] کرده است و نیز [[نهی]] کرده از اینکه گمان کنند که [[خداوند]] [[زمین]] را یک چشم برهم زدن از [[حجت]] خالی می‌‌گرداند<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۳۰، ۳۱.</ref>.
==پرسش مستقیم==
* [[آیا تأخیر در فرج موجب قساوت قلب می‌شود؟ (پرسش)]]
{{پرسمان انتظار فرج}}
== منابع ==
{{منابع}}
* [[پرونده:136857.jpg|22px]] [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|'''موعودشناسی و پاسخ به شبهات''']]
