ابراهیم بن یعقوب جوزجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

[[ابواسحاق ابراهیم بن یعقوب بن اسحاق سعدی جوزجانی خراسانی تمیمی]]. در [[شهر]] گوزگان (جوزجان) از توابع بلخ به [[دنیا]] آمد<ref>معجم البلدان ج۲ ص۱۸۲</ref>. [[فقه]] را از [[احمد بن حنبل]]<ref>تاریخ الاسلام ج۱۹ ص۷۲</ref>، و [[حدیث]] را از [[عبدالصمد بن عبدالوارث]]، [[یزید بن هارون]]، [[حسین بن علی جعفی]] و دیگران آموخت. [[ابوحاتم]]، [[ابوداود]]، [[ترمذی]]، [[نسائی]] و برخی دیگر از وی حدیث نقل کرده‌اند<ref>الجرح و التعدیل ج۲ ص۱۴۸.</ref>. ابراهیم در [[دمشق]] سکنی گزید و همانند دیگر [[شامیان]]، در [[دشمنی]] با [[امیرمؤمنان علی]]{{ع}} [[افراط]] داشت و مطالبی در [[مخالفت]] با آن حضرت بیان می‌‌کرد<ref>تاریخ مدینة دمشق ج۷ ص۲۷۸-۲۸۲</ref>، از این رو حریزی [[مذهب]]<ref>منسوب به حریز بن عثمان ناصبی. (مغ)</ref> شمرده شده است<ref>الثقات ج۸ ص۸۱</ref>. [[سمعانی]] به [[اشتباه]] او را [[جریری]]، منسوب به مذهب [[محمد بن جریر طبری]] نامیده است<ref>الأنساب ج ۲ ص۵۲</ref>. با این [[حال]] احمد بن حنبل و دیگر [[علمای اهل سنت]] از او [[تجلیل]] کرده و او را از [[محدثان]] و مصنفان [[ثقه]] به شمار آورده‌اند. او بر [[منبر]] [[مسجد دمشق]] حدیث می‌‌کرد و با احمد بن حنبل مکاتبه داشت<ref>تهذیب الکمال ج۲ ص۴۴</ref>. البته بعضی از [[رجال‌نویسان]] به دلیل مخالفت او با [[امام علی]]{{ع}}، وی را ملامت کرده‌اند<ref>تاریخ الاسلام ج۱۹ ص۷۲</ref>. ابراهیم مدتی در [[مکه]]، [[بصره]] و [[رمله]] سکونت داشت و در سال ۲۴۵ه به [[مصر]] نیز [[سفر]] کرد. وی در سال ۲۵۶ یا ۲۵۹ه در دمشق از دنیا رفت<ref>تاریخ مدینة دمشق ج۷ ص۲۷۸-۲۸۲</ref>.

کتاب‌های الجرح و التعدیل، الضعفاء<ref>الأعلام ج۱ ص۸۱</ref>، المترجم<ref>معجم المؤلفین ج۱ ص۱۲۸</ref>، احوال الرجال، امارات النبوة و الاباطیل<ref>المستدرک علی معجم المؤلفین ص۳۳</ref> آثار او می‌‌باشند.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۷۱.</ref>

==ابراهیم بن یعقوب جوزجانی==

(متوفای سال ۲۵۹) وی از علمای بزرگ [[جرح و تعدیل]] اهل سنت است، و آراء و نظرات وی را در احوالات [[رجال]] نقل می‌کنند. وی با [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[دشمنی]] داشته است. در احوال وی نوشته‌اند:

{{عربی|فیه انحراف عن علی}}<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۷۲، خلاصة تهذیب الکمال، ج۱، ص۲۳، تاریخ دمشق، ج۷، ص۲۸۱، میزان الاعتدال، ج۴، ص۴۴۸، ۹۷۹۵، لسان المیزان، ج۶، ص۳۰۱، ۱۰۸۲.</ref>.

 

و نیز می‌گوید:

{{عربی|ورأیت فی نسخة من کتاب ابن حبان: حریزی المذهب. وهو-بفتح الحاء المهمله وکسر الراء وبعد الیاء زای-نسبة إلی حریز بن عثمان المعروف بالنصب}}<ref>تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۵۹، الکامل فی الضعفاء، ج۱، ص۳۱۰، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۷۲، میزان الاعتدال، ج۱، ص۷۶، ۲۵۷.</ref>؛

{{عربی|کان یلعن علیا سبعین مرة کل یوم}}<ref>تاریخ الاسلام، ج۱۰، ص۱۲۴، تاریخ دمشق، ج۱۲، ص۳۴۹، ۱۲۵۴، تهذیب التهذیب، ج۲، ص۲۱۰، ۴۳۶.</ref>؛

{{عربی|والجوزجانی غال فی النصب}}<ref>مقدمه فتح الباری، ج۲، ص۴۰۶، {{عربی|الفصل التاسع فی سیاق اسماء من طعن من رجال هذا الکتاب}}.</ref>؛

 

{{عربی|إجتمع علی بابه أصحاب الحدیث، فأخرجت جاریة له فروجة لتذبحها فلم تجد من یذبحها، فقال: سبحان الله، فروجة لا یوجد من یذبحها، وعلی یذبح فی ضحوة نیفا وعشرین ألف مسلم}}<ref>تهذیب التهذیب، ج۱، ص۱۵۹، ۳۳۲، تاریخ الاسلام، ج۱۹، ص۷۲، تاریخ دمشق، ج۷، ص۲۸۱، ۵۴۴.</ref>؛

[[اصحاب]] [[حدیث]] بر در خانۀ او جمع شده بودند [تا از او حدیث بشنوند] [[کنیز]] او مرغی را بیرون آورد تا کسی آن را [[ذبح]] کند اما کسی را برای ذبح مرغ نیافت. [جوزجانی چون این ماجرا را دید] گفت: سبحان الله. کسی پیدا نشد یک مرغ را [به دلیل [[رقت قلب]]] ذبح کند در حالی که علی در یک روز بیش از بیست هزار نفر از [[مسلمانان]] را کشت.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام ج۱ (کتاب)|جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام، ج۱]]، ص ۱۲۹.</ref>

[[رده:اعلام]]