سلمة بن دینار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۶: خط ۶:
او در [[روز]] دو نوبت پس از [[نماز صبح]] و عصر به [[موعظه]] و [[نصیحت]] دیگران می‌پرداخت و به [[زهد]] و [[پرهیزگاری]] سفارش می‌کرد. روزی خطاب به حاضران گفت: «آن مقدار که مراقب کفش‌های خود هستید، [[نگهبان دین]] خود باشید».
او در [[روز]] دو نوبت پس از [[نماز صبح]] و عصر به [[موعظه]] و [[نصیحت]] دیگران می‌پرداخت و به [[زهد]] و [[پرهیزگاری]] سفارش می‌کرد. روزی خطاب به حاضران گفت: «آن مقدار که مراقب کفش‌های خود هستید، [[نگهبان دین]] خود باشید».


[[شیخ طوسی]]<ref>طوسی، رجال، ص۹۱.</ref> و [[ابن شهر آشوب]]<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۱۹۰.</ref> او را در میان [[اصحاب]] و [[راویان]] [[امام سجاد]]{{ع}} آورده‌اند. وی از [[تملق]] و [[چاپلوسی]] به دور بود. روزی [[سلیمان بن عبد الملک اموی]] به دنبال او فرستاد. وی در جواب گفت: «من به سلیمان بن عبدالملک نیازی ندارم، اگر او کاری دارد نزد من بیاید<ref>راویان مشترک، ج۱، ص۴۱۸.</ref>.
[[شیخ طوسی]]<ref>طوسی، رجال، ص۹۱.</ref> و [[ابن شهر آشوب]]<ref>مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۱۹۰.</ref> او را در میان [[اصحاب]] و [[راویان امام سجاد]]{{ع}} آورده‌اند. وی از [[تملق]] و [[چاپلوسی]] به دور بود. روزی [[سلیمان بن عبد الملک اموی]] به دنبال او فرستاد. وی در جواب گفت: «من به سلیمان بن عبدالملک نیازی ندارم، اگر او کاری دارد نزد من بیاید<ref>راویان مشترک، ج۱، ص۴۱۸.</ref>.


او در سال ۱۳۵ه‍.ق در زمان [[خلافت منصور]] درگذشت<ref>تهذیب الکمال، ج۱، ص۲۷۹.</ref>.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص101.</ref>
او در سال ۱۳۵ه‍.ق در زمان [[خلافت منصور]] درگذشت<ref>تهذیب الکمال، ج۱، ص۲۷۹.</ref>.<ref>[[سید حسن قریشی|قریشی، سید حسن]]، [[اصحاب ایرانی ائمه اطهار (کتاب)|اصحاب ایرانی ائمه اطهار]]، ص101.</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۳

آشنایی اجمالی

ابوحازم سلمة بن دینار، مولای اسود بن سفیان مخزومی یا مولای بنی لیث، ایرانی الاصل و از طرف مادر رومی است. او در زمان فرمانروایی «عبدالله بن زبیر» زاده شد. او هر چند به ظاهر نازیبا بود ولی روحی لطیف و نفسی قانع و زاهد داشت.[۱]

خدمات

او در روز دو نوبت پس از نماز صبح و عصر به موعظه و نصیحت دیگران می‌پرداخت و به زهد و پرهیزگاری سفارش می‌کرد. روزی خطاب به حاضران گفت: «آن مقدار که مراقب کفش‌های خود هستید، نگهبان دین خود باشید».

شیخ طوسی[۲] و ابن شهر آشوب[۳] او را در میان اصحاب و راویان امام سجاد(ع) آورده‌اند. وی از تملق و چاپلوسی به دور بود. روزی سلیمان بن عبد الملک اموی به دنبال او فرستاد. وی در جواب گفت: «من به سلیمان بن عبدالملک نیازی ندارم، اگر او کاری دارد نزد من بیاید[۴].

او در سال ۱۳۵ه‍.ق در زمان خلافت منصور درگذشت[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص 100.
  2. طوسی، رجال، ص۹۱.
  3. مناقب آل ابی طالب، ج۴، ص۱۹۰.
  4. راویان مشترک، ج۱، ص۴۱۸.
  5. تهذیب الکمال، ج۱، ص۲۷۹.
  6. قریشی، سید حسن، اصحاب ایرانی ائمه اطهار، ص101.