الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۱

۱٬۰۹۴ بایت اضافه‌شده ، ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''[[عصمت اهل بیت|عصمت اهل بیت]]''' عبارت است از پاک بودن [[خاندان پیامبر اسلام]] {{صل}} از گناهان. [[اهل البیت]] دراصطلاح امروزی چه در میان [[شیعه]] و چه [[اهل سنت]] در مورد [[خاندان پیامبر]] {{صل}} به کار می‌‌رود، یعنی [[پیامبر]]، [[امام علی]]، [[فاطمه زهرا]]، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}}.
+'''[[ویژگی امام|ویژگی امام]]''' به معنای صفاتی است که [[امام]] [[معصوم]] بدان متصف می‌‌شود. بنابر باورهای [[شیعیان]]، [[امامان دوازده‌گانه]] {{ع}} دارای صفات ویژه‌ای هستند که آنان را از دیگر [[مردم]] متمایز می‌سازد؛ زیرا هر کس منصب الهی [[امامت]] را برعهده بگیرد، باید دارای آن صفات باشد.
+# صفات مرتبط با امامت:
+## نخست: حجت الهی ([[حجة الله]]): [[امام]] [[معصوم]]، [[حجت خدا]] بر روی [[زمین]] است؛ بدین معنا که [[خداوند]] [[سیره]] و [[رفتار]] و گفتار او را در تمام شئون زندگی بر [[بندگان]] [[حجت]] قرار داده است. اثر این منصب که از ناحیه خداوند است، [[ولایت]] بر [[جان]] و [[مال]] [[مردم]] است.
+## دوم: ولایت الهی ([[ولی الله]]): در [[آیه ولایت]]، ولایت امام [[معصوم]] بیان شده است: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ}}. براساس آیه، ولایت امام [[ولایت]] اعطایی از سوی [[خداوند]] و از جنس [[ولایت الهی]] است.
+## سوم: [[ریاست فراگیر]]: [[امام]] ـ به دلیل ولایتی که دارد ـ ریاستی عام، در حوزه‌های [[تبلیغی]] و [[حکومتی]] دارد که همچون [[ابراهیم خلیل الله]]{{ع}} افزون بر بُعد [[هدایتگری]]، [[شأن]] [[اجرای احکام]] را نیز داراست.
+## چهارم علم لدنی (معدن علم): پیشوای [[جامعه اسلامی]] باید از دو گونه [[معرفت]] برخوردار باشد: یکی [[شناخت]] معارف و [[احکام اسلامی]] و دیگری معرفت به [[مصالح]] و [[مفاسد]] امور و شئون مربوط به مدیریت جامعه که از آن به عنوان کفایت در رهبری یاد می‌شود. امام باید به همه معارف و [[احکام اسلامی]] [[علم بالفعل]] و [[خطا]] ناپذیر داشته باشد؛ زیرا بدون داشتن چنین [[علمی]]، غرض از امامت که [[حفظ]] و تبیین احکام شریعت است به صورت کامل به دست نخواهد آمد.
+## پنجم عصمت ([[معصوم]]): عصمت مهم‌ترین شرط [[رهبران الهی]] است؛ زیرا [[وظیفه]] اصلی آنان [[راهنمایی]] مردم به [[رستگاری]] [[دنیوی]] و [[اخروی]] است. هر کس [[معصوم]] نباشد، [[دست]] کم، ستمی به خود کرده است و از این رو، شایسته [[مقام امامت]] نمی‌شود.
+## ششم: عدالت و تقوا: عدالت مجموعه‌ای از [[صفات اخلاقی]] است که عبارت از [[تقوا]]، ورع، [[صدق]]، [[امانت]]، [[عدل]]، [[رعایت ادب]] [[اجتماعی]] و مراعات هر چیزی است که [[شریعت]] [[التزام]] به آن را [[واجب]] کرده است. [[شیعیان]] قائل به [[عصمت امام]] هستند، بنابر این صفت [[عدالت]] یا [[تقوا]] ـ خود به خود ـ برای [[امام]] [[اثبات]] می‌‌شود.
+## هفتم: افضلیت (افضل الخلق): معنای این صفت آن است که [[امام]] معصوم {{ع}} باید در صفات کمال ـ مانند [[دانایی]] و [[پارسایی]] و [[دادگری]] ـ از دیگر [[انسان‌ها]] [[برتر]] باشد. [[منصب امامت]]، به دست خداست و او کسی را به این مقام نمی‌گمارد مگر از دیگران برتر باشد.
+## هشتم: نصب الهی (منصوب من عند الله): [[مقام امامت]]، یعنی همان [[پیشوایی]] بر [[مردم]]، تنها با جعل الهی به کسی داده می‌شود: {{متن قرآن|إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا}}.
+# صفات مرتبط با کمالات اخلاقی: [[امام]] که [[پیشوا]] و [[راهبر]] [[جامعه]] است باید از همه بدی‌ها و [[رذائل اخلاقی]] دور باشد و در مقابل، همه [[کمالات]] [[اخلاقی]] را در عالی‌ترین حدّ آن دارا باشد؛ زیرا او به عنوان [[انسان کامل]] [[بهترین]] [[الگو]] برای [[پیروان]] خود به شمار می‌رود. به علاوه او در مقام [[جانشینی]] [[پیامبر]] {{صل}}، در پی [[تعلیم و تربیت]] انسان‌هاست. بنابراین خود باید پیش از همگان و بیشتر از [[مردمان]]، به اخلاق الهی آراسته باشد.
-به اصل مسأله عصمت اهل بیت در برخی [[آیات قرآن کریم]] همچون [[آیه مباهله]] و [[آیه تطهیر]] و برخی [[روایات]] به طور قطع تصریح و تاکید شده است. نخستین گزارش‌های [[تاریخی]] درباره عصمت حضرت فاطمه{{س}} نیز به [[زمان]] پس از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} یعنی ماجرای [[مصادره]] [[فدک]] باز می‌گردد که در آن [[امام علی]]{{ع}} بر اساس آیه تطهیر به [[معصوم]] بودن [[حضرت زهرا]]{{س}} استناد کرده است.
+<div class="mainpage_box_more">[[ویژگی امام|ادامه]]</div>
-مقصود از «گستره عصمت»، ابعادی است که [[اهل بیت]]{{ع}} در آنها [[معصوم]] هستند. به بیان دیگر می‌‌توان عصمت اهل بیت{{ع}} را از جنبه‌های متعددی بررسی و آنها را در دو بخش کلی مطرح کرد:
-# '''[[عصمت عملی]]:''' مقصود از عصمت عملی آن است که امام در کدامیک از [[اعمال]] خود به [[استعانت]] [[خداوند]] معصوم است. این بخش خود به انواعی قابل تقسیم است: [[عصمت از گناه]] پیش یا پس از [[امامت]]؛ [[عصمت از ترک اولی]] پیش یا پس از امامت؛ [[عصمت از اشتباه]] در مرحله عمل به [[دین]]، پیش یا پس از امامت.
-# '''[[عصمت علمی]]:''' مقصود از عصمت علمی آن است که آیا امام در نظریاتی که ارائه می‌‌کند، از [[اشتباه]] معصوم است؟ این بخش از عصمت نیز می‌‌تواند دارای انواع زیر باشد: عصمت از اشتباه در [[تبیین دین]]، پیش یا پس از امامت؛ عصمت از اشتباه در نظریات [[علمی]] غیر [[دینی]] پیش یا پس از امامت؛ عصمت از اشتباه در امور عادی [[زندگی]]، پیش یا پس از امامت.
-در مورد حضرت فاطمه{{س}} نیز که یکی از اهل بیت بوده و تنها تفاوت ایشان به لحاظ جایگاه با دیگر اهل بیت در این است که واجد مقام امامت نبوده‌اند، برخی معتقد به عصمت مطلق یعنی [[عصمت]] از [[گناه]] و [[خطا]]، نسیان و [[اشتباه]] برای ایشان شده و از آن به عصمت الله الکبری تعبیر نموده‌اند.
-اندیشمندان جهت [[اثبات عصمت]] پیامبر و امامان به [[ادله]]‌ای تمسک کرده‌اند. این ادله را می‌توان به دو دسته [[عقلی]] و [[نقلی]] تقسیم کرد.
-# ادله عقلی: مهمترین براهین عقلی [[اثبات عصمت امام]] که می‌توان جهت اثبات عصمت اهل بیت{{س}} به جز حضرت زهرا{{س}} به آنها تمسک کرد، عبارت‌اند از: برهان وجوب اطاعت از امام، [[برهان تسلسل]] ، [[برهان حفظ شریعت]] و برهان خلف.
-# [[آیات]] و [[روایات]] فراوانی نیز بر [[عصمت پیامبر]] و [[امامان معصوم]] از جهت [[مقام نبوت]] و امامتشان دلالت دارند مانند: [[آیه تطهیر]]؛ [[آیه مباهله]]؛ [[حدیث ثقلین]]؛ [[حدیث سفینه]] و [[حدیث امان]]
-<div class="mainpage_box_more">[[عصمت اهل بیت|ادامه]]</div>