کاهلی: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

کاهلی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۴

۴٬۰۵۳ بایت اضافه‌شده ، ۷ نوامبر

۷۳٬۳۵۲

ویرایش

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 با اینکه [[سستی]] و [[بی‌حالی]] امری مذموم است اما [[امام سجاد]] {{ع}} در یک مورد به [[خدا]] عرض می‌کند: «(خدایا) توان و نیروی ما را در آنچه سبب [[خشم]] توست [[سست]] نمای»<ref>نیایش نهم.</ref> یعنی در انجام [[گناه]] بهتر است [[آدمی]] سستی کند و [[ضعف]] نشان دهد تا بلکه به [[لطف خدا]] و با [[تأمل]] در [[عاقبت]] از ارتکاب آن باز بماند.<ref>تحف‌العقول، ابن شعبة حرانی، انتشارات اسلامیه، تهران؛ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلمیة؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، ۱۳۹۴، تهران، چاپ نهم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، مجمع‌البحرین، فخرالدین طریحی، مؤسسة الأعلمی، بیروت، منتخب میزان الحکمة، محمد محمدی ری‌شهری، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، ۱۳۸۵، ج۵: موسوعة الکلمة، کلمة الامام زین‌العابدین، سیدحسن شیرازی، ج۹.</ref>.<ref>[[احمد برادری|برادری، احمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کاهلی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷۲.</ref>
+==[[تنبلی]] و [[بیکاری]]==
+[[معصومان]] که خود کار می‌کردند و دیگران را نیز به کار و تلاش [[تشویق]] می‌نمودند، به [[مذمت]] تنبلی و بیکاری پرداخته‌اند. آنان تنبلان را مورد [[لعن]] قرار داده‌اند. [[رسول خدا]]{{صل}} افراد تنبل و کَلّ بر [[جامعه]] را لعن کرده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۴، ص۱۲؛ شیخ صدوق، من لا‌یحضره الفقیه، ج‌۳، ص۱۶: {{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أَلْقَى كَلَّهُ عَلَى النَّاسِ مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ يَعُولُ}}.</ref>؛ همچنین کسانی که به تأمین نانخوران خود نپردازند، [[ملعون]] و دور از [[رحمت خدا]] معرفی شده‌اند<ref>شیخ صدوق، من لا‌یحضره الفقیه، ج‌۳، ص۱۶۹: {{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى لَيُبْغِضُ الْعَبْدَ النَّوَّامَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى لَيُبْغِضُ الْعَبْدَ الْفَارِغَ}}.</ref>.
+بیکار [[دشمن]] خداست و [[خداوند]] افراد تنبل را [[دوست]] ندارد. [[موسی بن جعفر]]{{ع}} می‌فرماید: [[خداوند تعالی]] دشمن دارد بنده‌ای را که بسیار بخوابد و بیکار باشد<ref>ابوبکر احمد بن علی خطیب بغدادی، الجامع لأخلاق الراوی و آداب السامع، ج۱، ص‌۹۸؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج‌۱۰۰، ص۹.</ref>. رسول خدا{{صل}} وقتی از مردی خوشش می‌آمد، می‌پرسید چه حرفه‌ای دارد. اگر بیکار بود می‌فرمود: از چشم من ساقط شد؛ پرسیده شد چگونه؟ [[پیامبر]]{{صل}} پاسخ داد: زیرا اگر مرد بیکار باشد، از طریق دینش [[امرار معاش]] می‌کند<ref>میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج‌۱۳، ص۱۱: بحار: {{متن حدیث|كَانَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} إِذَا نَظَرَ إِلَى الرَّجُلِ فَأَعْجَبَهُ فَقَالَ: هَلْ لَهُ حِرْفَةٌ؟ فَإِنْ قَالُوا: لَا، قَالَ: سَقَطَ مِنْ عَيْنِي، قِيلَ: وَ كَيْفَ ذَاكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: لِأَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا لَمْ يَكُنْ لَهُ حِرْفَةٌ يَعِيشُ بِدِينِهِ}}.</ref>. معنای سخن حضرت این است که فرد بیکار به‌اجبار کارهایی بر [[خلاف شرع]] انجام می‌دهد؛ برای مثال از [[مال]] [[مردم]] [[سوءاستفاده]] می‌کند، برای دیگران کاری که خلاف شرع است انجام می‌دهد و مزدی می‌گیرد، با [[تهدید]] دیگران، از اطلاعاتی که دارد سوءاستفاده می‌کند، به [[مدح]] انسان‌های [[فاسد]] می‌پردازد و بازیچه آنان قرار می‌گیرد.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره اقتصادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره اقتصادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۳۸.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
 # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[احمد برادری|برادری، احمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «کاهلی»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']]
+# [[پرونده:1100517.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره اقتصادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|'''سیره اقتصادی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه''']]
 {{پایان منابع}}