|
|
| (۳۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۸ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{خرد}} | | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عراق در نهج البلاغه]] - [[عراق در معارف و سیره علوی]] - [[عراق در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط =}} |
| {{امامت}}
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">مدخل‌های وابسته به این بحث:</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[عراق در حدیث]] | [[عراق در نهج البلاغه]] | [[عراق در تاریخ اسلامی]]</div>
| |
| <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
| |
| : <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[عراق (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| |
| <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">
| |
|
| |
|
| ==مقدمه== | | == مقدمه == |
| *[[کشور عراق]] یا عراق [[عرب]]، هم‌جوار [[کشور]] [[ایران]] است و حدود آن از شمال، [[ترکیه]]، از شرق، [[ایران]]، از غرب [[سوریه]] و از جنوب، نجد و خلیج [[فارس]] است. وسعت عراق ۳۱۷.۴۳۸ کیلومتر مربع است. این سرزمین از دو قسمت تشکیل شده است: یک قسمت کوهستانی و قسمت دیگر بیابانی هموار. [[پس از ظهور]] [[اسلام]] و فتوحاتی که نصیب [[مسلمانان]] شد، عراق نیز مانند بسیاری از کشورهای این منطقه در تسلط و استیلای [[مسلمانان]] درآمد. شهرهای مهم عراق عبارت‌اند از: [[بغداد]]، [[کوفه]]، [[بابل]]، [[بصره]]، [[تکریت]]، [[حلوان]]، [[حیره]]، [[نجف]]، [[کربلا]] و [[سامره]]. عراق به‌معنای کنار دریا و نیز ساحل نیز آمده است. اصولاً سرزمین رسوبی را [[اعراب]] سواد یعنی [[خاک]] سیاه نامیده‌اند. رفته‌رفته کلمه سواد با عراق یکی شد و عبارت بود از تمام سرزمین [[بابل]]<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 563.</ref>.
| | [[کشور عراق]] یا عراق [[عرب]]، هم‌جوار [[کشور]] [[ایران]] است و حدود آن از شمال، ترکیه، از شرق، [[ایران]]، از غرب [[سوریه]] و از جنوب، نجد و خلیج فارس است. وسعت عراق ۳۱۷.۴۳۸ کیلومتر مربع است. این سرزمین از دو قسمت تشکیل شده است: یک قسمت کوهستانی و قسمت دیگر بیابانی هموار. پس از ظهور [[اسلام]] و فتوحاتی که نصیب [[مسلمانان]] شد، عراق نیز مانند بسیاری از کشورهای این منطقه در تسلط و استیلای [[مسلمانان]] درآمد. شهرهای مهم عراق عبارت‌اند از: [[بغداد]]، [[کوفه]]، [[بابل]]، [[بصره]]، تکریت، [[حلوان]]، [[حیره]]، [[نجف]]، [[کربلا]] و [[سامره]]. عراق به‌معنای کنار دریا و نیز ساحل نیز آمده است. اصولاً سرزمین رسوبی را [[اعراب]] سواد یعنی خاک سیاه نامیده‌اند. رفته‌رفته کلمه سواد با عراق یکی شد و عبارت بود از تمام سرزمین [[بابل]]. |
| *چون [[خلافت]] از [[امویان]] به [[عباسیان]] رسید، اوضاع چنین اقتضا می‌کرد که پایتخت جدیدی برای [[دولت]] تازه [[انتخاب]] کنند، از این جهت [[خلیفه دوم عباسی]]، [[بغداد]] را در کنار دجله درست کرد و بعد از مدتی این پایتخت جدید رونق یافت و مرکز [[خلافت]] [[عباسیان]] شد. در قرون وسطی اوضاع طبیعی عراق با امروز بسیار تفاوت داشت و تغییراتی در مجرای دجله و [[فرات]] حاصل شد که تغییراتی در این سرزمین به‌وجود آورد.عرب‌ها بین‌النهرین را به دو [[ناحیه]] سفلی و علیا تقسیم می‌کردند. بین‌النهرین سفلی را عراق می‌نامیدند و مرز شمالی آن خطی بود از خاور به باختر، که از دجله شروع و به [[فرات]] ختم می‌شد. در زمان [[عباسیان]]، [[بغداد]] بزرگ‌ترین [[شهر]] عراق بود. بین‌النهرین علیا را عرب‌ها جزیره می‌نامیدند، زیرا دشت‌های پهناور به رود مزبور می‌پیوستند، احاطه شده بودند و دو شط بزرگ را به هم وصل می‌کردند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 563.</ref>.
| |
| *[[مردم]] عراق: [[اقوام]] مختلف این سرزمین عبارت‌اند از [[عرب]] و ترک و کرد و [[فارس]]. در سنوات متمادی عده‌ای از [[مردم]] ایران بدان‌جا [[مهاجرت]] کرده‌اند و به‌دلیل وجود اعتاب مقدسه، [[شیعیان]] به آن سرزمین مسافرت می‌کنند. ۷۰ درصد [[مردم]] عراق، [[عرب]]، ۲۰ درصد کرد، ۴ درصد [[فارس]]، ۵ درصد ترک و نژادهای دیگرند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 564.</ref>.
| |
| *[[مذاهب]] مختلفی در عراق وجود دارد، مانند [[اسلام]]، [[یهود]]، [[مسیحیت]] و اقلیت‌های دیگر آشوری و یزیدیه و صابئیه. در این سرزمین با آنکه زبان رسمی [[عربی]] است، اما به زبان کردی، ترکی و [[فارسی]] نیز صحبت می‌شود. زبان‌های دیگر نیز مانند آرامی، عبری و [[سریانی]] ویژه معابد است، ولی تمام این زبان‌ها در زبان رسمی که [[عربی]] است مستهلک شده‌اند و [[مذهب]] رسمی، همان [[اسلام]] است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 564.</ref>.
| |
| *عراق، [[محل زندگی]] و [[شهادت]] شش [[امام]] [[شیعه]] است و شهرهای [[نجف]]، [[کربلا]]، [[کاظمین]] و [[سامرا]] [[زیارتگاه]] [[شیعیان]] جهان به‌شمار می‌رود. در این سرزمین دو نهر بزرگ وجود دارد: یکی دجله و دیگری [[فرات]]. دجله در طول ۱۸۰۰ کیلومتر و [[فرات]] در ۲۳۵۰ کیلومتر جریان دارد. نهرهای کوچک بسیار و دو دریاچه کوچک به نام دریاچه الحمار به مساحت ۵۲۰۰ کیلومتر مربع در جنوب بین [[بصره]] و ناصریه و دریاچه حیاتیه به مساحت ۱۴۰ کیلومتر مربع بین رمادی و فلوجه و [[اهواز]] نیز وجود دارند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 564.</ref>.
| |
| *عراق پس از [[جنگ]] اول جهانی مستقل شد و در تابستان ۱۹۲۱، مجلس، ملک فیصل اول را به [[سلطنت]] برگزید و سپس غازی [[سلطان]] شد و بعد از آن فیصل دوم به [[سلطنت]] رسید. در سال ۱۹۵۸ فیصل سرنگون و در [[کشور عراق]] جمهوری اعلام شد.
| |
| *عراق از لحاظ [[اقتصادی]] سرزمین متوسطی است. رود دجله قسمت‌هایی از آن سرزمین را سیراب می‌کند و از این راه مقداری زراعت غله می‌شود و نخلستان‌های خرما که در کرانه دجله واقع‌اند منبع درآمدی برای این سرزمین به‌شمار می‌روند. قسمت مهمی از لبنیات و گوشت آن‌ها از [[ناحیه]] کردستان تأمین می‌شود. منبع نفت نیز یکی از پردرآمدترین منابعی است که عراق در [[اختیار]] دارد<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 564.</ref>.
| |
| *آب وهوای عراق: در مناطق کوهستانی، هوای معتدل و در بعضی مناطق سرد و در مناطق هموار و بیابان گرم است و به‌طور کلی عراق را می‌توان از مناطق حاره به‌حساب آورد. هوای شمال معتدل و هوای جنوب گرم است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 564-565.</ref>.
| |
| *[[امام علی]] {{ع}} در [[خطبه]] ۷۱ پس از [[ستایش]] [[پروردگار]] در علل [[نکوهش]] [[اهل عراق]] می‌فرماید: ای [[مردم]] عراق! همانا شما به [[زن]] بارداری می‌مانید که در آخرین روزهای بارداری جنین خود را سقط کند و سرپرستش بمیرد، زمانی طولانی بی‌شوهر ماند و [[میراث]] او را [[خویشاوندان]] دور [[غارت]] کنند. [[آگاه]] باشید! من با [[اختیار]] خود به سوی‌شما نیامدم، بلکه به طرف دیار شما کشانده شدم. به من خبر دادند که می‌گویید [[علی]] [[دروغ]] می‌گوید!! [[خدا]] شما را بکشد، به چه کسی [[دروغ]] روا داشته‌اید؟ آیا به [[خدا]] [[دروغ]] روا داشتم؟ در حالی‌که من نخستین کسی هستم که به [[خدا]] [[ایمان]] آوردم، یا بر پیامبرش؟ من اول کسی‌بودم که او را [[تصدیق]] کردم! نه به [[خدا]] هرگز! آنچه گفتم واقعیتی است که شما از دانستن آن دورید و شایستگی‌درک آن را ندارید، مادرتان در سوگ شما [[زاری]] کند. پیمانه [[علم]] را رایگان به شما بخشیدم، اگر ظرفیت داشته باشید؛ و به زودی خبر آن را خواهید فهمید<ref>{{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ، يَا أَهْلَ الْعِرَاقِ فَإِنَّمَا أَنْتُمْ كَالْمَرْأَةِ الْحَامِلِ حَمَلَتْ، فَلَمَّا أَتَمَّتْ أَمْلَصَتْ وَ مَاتَ قَيِّمُهَا وَ طَالَ تَأَيُّمُهَا وَ وَرِثَهَا أَبْعَدُهَا. أَمَا وَ اللَّهِ مَا أَتَيْتُكُمُ اخْتِيَاراً وَ لَكِنْ جِئْتُ إِلَيْكُمْ سَوْقاً. وَ لَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّكُمْ تَقُولُونَ عَلِيٌّ يَكْذِبُ! قَاتَلَكُمُ اللَّهُ تَعَالَى، فَعَلَى مَنْ أَكْذِبُ؟ أَعَلَى اللَّهِ؟ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِهِ، أَمْ عَلَى نَبِيِّهِ؟ فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ. كَلَّا وَ اللَّهِ لَكِنَّهَا لَهْجَةٌ غِبْتُمْ عَنْهَا وَ لَمْ تَكُونُوا مِنْ أَهْلِهَا. وَيْلُ أُمِّهِ كَيْلًا بِغَيْرِ ثَمَنٍ لَوْ كَانَ لَهُ وِعَاءٌ، "وَ لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ}}؛ نهج البلاغه خطبۀ۷۱</ref>. نیز در [[خطبه]] ۱۰۲ از [[آینده]] خونین [[بصره]] و رزم مجاهدانی پیروز خبر می‌دهد: فتنه‌هایی چون [[تاریکی]] شب که هیچ نیرویی نمی‌تواند در برابر آن‌ها بایستد و هیچ کس نتواند پرچم‌های آن‌ها را پایین کشد، به‌سوی شما می‌آیند، چونان شتری که مهارش کنند، جهاز بر پشت آن نهند و ساربان آن را بکشاند و به سرعت براند. فتنه‌جویان کسانی هستند که ضربات آن‌ها شدید و غارتگری آنان اندک است. مردمی با آنان [[جهاد]] می‌کنند که در چشم [[متکبران]] [[خوار]]، روی [[زمین]] گنام و در آسمان‌ها معروف‌اند. در این هنگام، وای بر تو ای [[بصره]]! از سپاهی که نشانه [[خشم]] و [[انتقام]] [[الهی]] است. بی‌گرد و غبار و صدایی به تو حمله خواهند کرد و چه زود ساکنانت به [[مرگ سرخ]] و [[گرسنگی]] غبارآلود دچار می‌شوند!<ref>{{متن حدیث|فِتَنٌ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ، لَا تَقُومُ لَهَا قَائِمَةٌ وَ لَا تُرَدُّ لَهَا رَايَةٌ، تَأْتِيكُمْ مَزْمُومَةً مَرْحُولَةً، يَحْفِزُهَا قَائِدُهَا وَ يَجْهَدُهَا رَاكِبُهَا، أَهْلُهَا قَوْمٌ شَدِيدٌ كَلَبُهُمْ قَلِيلٌ سَلَبُهُمْ، يُجَاهِدُهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَوْمٌ أَذِلَّةٌ عِنْدَ الْمُتَكَبِّرِينَ، فِي الْأَرْضِ مَجْهُولُونَ وَ فِي السَّمَاءِ مَعْرُوفُونَ. فَوَيْلٌ لَكِ يَا بَصْرَةُ عِنْدَ ذَلِكِ مِنْ جَيْشٍ مِنْ نِقَمِ اللَّهِ، لَا رَهَجَ لَهُ وَ لَا حَسَّ، وَ سَيُبْتَلَى أَهْلُكِ بِالْمَوْتِ الْأَحْمَرِ وَ الْجُوعِ الْأَغْبَرِ}}؛ نهج البلاغه خطبۀ۱۰۲</ref>.<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 565.</ref>
| |
|
| |
|
| ==عراق در فرهنگنامه آخرالزمان==
| | در قرون وسطی اوضاع طبیعی عراق با امروز بسیار تفاوت داشت و تغییراتی در مجرای دجله و [[فرات]] حاصل شد که تغییراتی در این سرزمین به‌وجود آورد. عرب‌ها بین‌النهرین را به دو ناحیه سفلی و علیا تقسیم می‌کردند. بین‌النهرین سفلی را عراق می‌نامیدند و مرز شمالی آن خطی بود از خاور به باختر، که از دجله شروع و به [[فرات]] ختم می‌شد. بین‌النهرین علیا را عرب‌ها جزیره می‌نامیدند، زیرا دشت‌های پهناور به رود مزبور می‌پیوستند، احاطه شده بودند و دو شط بزرگ را به هم وصل می‌کردند. |
| *عراق کشوری است در [[قلب]] خاورمیانه. مرزهای عراق از قدیم تاکنون تقریباً یکسان بوده است. این [[کشور]] در تحولات [[آخرالزمان]] مرکز حوادث خواهد بود. در این [[کشور]] جنگ‌های فراوانی رخ خواهد داد به گونه‌ای که گویا میدان اصلی [[جنگ]] در [[آخرالزمان]] عراق است. [[سفیانی]]، [[خراسانی]] [[یمانی]]، [[سید حسنی]]، [[دجال]] برخی از کسانی هستند که به این [[کشور]] لشکرکشی می‌کنند و به [[قتل]] و [[خون‌ریزی]] دست می‌زنند. در پایان نیز با آمدن [[حضرت مهدی]]{{ع}} با [[لشکر]] خود به عراق، طومار [[دشمنان]] برچیده می‌شود و [[حضرت]] در [[کوفه]] مستقر شده و [[مسجد سهله]] را خانه خود و [[مسجد کوفه]] را دارالحکومه قرار خواهد داد<ref>ر.ک: کوفه، سفیانی، مسجد سهله.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۲۵.</ref>.
| |
| ==اهل عراق==
| |
|
| |
|
| ==پرسش مستقیم==
| | اقوام مختلف این سرزمین عبارت‌اند از: [[عرب]] و ترک و کرد و [[فارس]]. در سنوات متمادی عده‌ای از [[مردم]] ایران بدان‌جا [[مهاجرت]] کرده‌اند و به‌دلیل وجود اعتاب مقدسه، [[شیعیان]] به آن سرزمین مسافرت می‌کنند. ۷۰ درصد [[مردم]] عراق، [[عرب]]، ۲۰ درصد کرد، ۴ درصد [[فارس]]، ۵ درصد ترک و نژادهای دیگرند. |
| * در آخرالزمان چه حوادث و تحولاتی در عراق اتفاق می‌افتد؟ (پرسش)]]
| |
| == پرسش‌های وابسته ==
| |
|
| |
|
| == جستارهای وابسته ==
| | [[مذاهب]] مختلفی در عراق وجود دارد، مانند [[اسلام]]، [[یهود]]، [[مسیحیت]] و اقلیت‌های دیگر آشوری و یزیدیه و صابئیه. در این سرزمین با آنکه زبان رسمی عربی است، اما به زبان کردی، ترکی و فارسی نیز صحبت می‌شود. زبان‌های دیگر نیز مانند آرامی، عبری و سریانی ویژه معابد است، ولی تمام این زبان‌ها در زبان رسمی که عربی است مستهلک شده‌اند و [[مذهب]] رسمی، همان [[اسلام]] است. |
|
| |
|
| ==منابع==
| | عراق، محل زندگی و [[شهادت]] شش [[امام]] [[شیعه]] است و شهرهای [[نجف]]، [[کربلا]]، [[کاظمین]] و [[سامرا]] زیارتگاه [[شیعیان]] جهان به‌شمار می‌رود. در این سرزمین دو نهر بزرگ وجود دارد: یکی دجله و دیگری [[فرات]]. دجله در طول ۱۸۰۰ کیلومتر و [[فرات]] در ۲۳۵۰ کیلومتر جریان دارد. نهرهای کوچک بسیار و دو دریاچه کوچک به نام دریاچه الحمار به مساحت ۵۲۰۰ کیلومتر مربع در جنوب بین [[بصره]] و ناصریه و دریاچه حیاتیه به مساحت ۱۴۰ کیلومتر مربع بین رمادی و فلوجه و [[اهواز]] نیز وجود دارند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)| دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۵۶۳ ـ ۵۶۵؛ [[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۶.</ref>. |
| * [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
| |
| * [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]
| |
|
| |
|
| ==پانویس==
| | این منطقه [[شاهد]] وقایع مهم بی‌شماری در صدر اسلام بود. فتح این سرزمین در دوران [[خلافت عمر]]، نقطه آغازی برای فتوحات بزرگ در [[ایران]]، سند، و... تا فراتر از دو [[نهر]] ـ [[سیحون]] و [[جیحون]] ـ شد. در دوران [[حکومت علی]]{{ع}}، این منطقه پایتخت [[خلافت]] قرار گرفت و این پایتختی با برپایی [[حکومت عباسیان]] ادامه یافت. [[حکام]] این [[حکومت]] [[بغداد]] را بنا کردند و این شهر را به مدت ۵۰۰ سال مقر حکومت خود قرار دادند. [[کشور عراق]] کنونی به پایتختی بغداد در سال ۱۳۷۸ هجری قمری تأسیس شد و از لحاظ منابع، کشوری [[غنی]] از آب و نفت محسوب می‌شود<ref>[[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۰۲.</ref>. |
| {{یادآوری پانویس}} | |
| {{پانویس2}}
| |
|
| |
|
| [[رده:مدخل]] | | == وجه تسمیه == |
| | در وجه تسمیه عراق به این نام، موارد مختلفی ذکر شده است. برخی علت آن را پایین بودن از نجد و نزدیکی به دریا گفته‌اند. برخی آن را جمع «عرقه» به معنای «یک بار بال زدن پرنده» گفته‌اند<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۹۳.</ref>. بعضی هم عراق را جمع «عرق» گفته، بعضی هم عراق را به معنای [[ساحل]] دریا گرفته‌اند و گفته‌اند چون عراق بر ساحل دجله و [[فرات]] قرار داشته و این رودها تا دریا امتداد یافته‌اند، بدان عراق می‌گویند<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۹۳. بر این جمع، موارد دیگری نیز افزوده شده که برای مطالعه رجوع کنید به: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۹۳-۹۴.</ref>.<ref>[[عاتق بن غیث بلادی|بلادی، عاتق بن غیث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۰۲.</ref> |
|
| |
|
| [[رده:امام علی]] | | == عراق در آخرالزمان == |
| [[رده:عراق]] | | عراق در تحولات [[آخرالزمان]] مرکز حوادث خواهد بود. در این [[کشور]] جنگ‌های فراوانی رخ خواهد داد به گونه‌ای که گویا میدان اصلی [[جنگ]] در [[آخرالزمان]] است. [[سفیانی]]، [[خراسانی]] [[یمانی]]، [[سید حسنی]]، [[دجال]] برخی از کسانی هستند که به این [[کشور]] لشکرکشی می‌کنند و به [[قتل]] و [[خون‌ریزی]] دست می‌زنند. در پایان نیز با آمدن [[حضرت مهدی]] {{ع}} با [[لشکر]] خود به عراق، طومار [[دشمنان]] برچیده می‌شود و حضرت در [[کوفه]] مستقر شده و [[مسجد سهله]] را خانه خود و [[مسجد کوفه]] را دارالحکومه قرار خواهد داد<ref>ر.ک: کوفه، سفیانی، مسجد سهله.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۲۵.</ref> |
| [[رده:مدخل نهج البلاغه]] | | |
| | == منابع == |
| | {{منابع}} |
| | # [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']] |
| | # [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] |
| | # [[پرونده:IM010527.jpg|22px]] [[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|'''معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة''']] |
| | {{پایان منابع}} |
| | |
| | == پانویس == |
| | {{پانویس}} |
| | |
| | [[رده:مکان‌ها]] |
