←مقدمه
(←مقدمه) |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
مقام و منزلت امام علی{{ع}} نزد [[رسول خدا]]{{صل}} بر هیچ [[انسان]] آزادهای پوشیده نیست. آن حضرت چنان مورد توجه رسول خدا{{صل}} بود که حتی هنگام نزول وحی نیز همراه او بود<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۲۲، ص۱۷۸.</ref> و می‌شنید آنچه را رسول خدا{{صل}} می‌شنید و می‌دید آنچه را رسول خدا{{صل}} می‌دیدید<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۹۱، ص۳۰۰.</ref>. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} خود در [[خطبه قاصعه]] به مقام و [[منزلت]] خود نزد [[پیامبر]] چنین اشاره کرده است: شما می‌دانید من را نزد رسول خدا{{صل}} چه جایگاهی است و خویشاوندی‌ام با او در چه نسبت است. آنگاه که کودک بودم من را در کنار خود نهاد، بر سینه خویش جا داد، در بستر خود خوابانید، چنان‌که تنم را به تن خویش می‌سود و بوی خوش خود را به من می‌بویانید و گاه بود که چیزی را می‌جوید، سپس آن را به من می‌خورانید. از من دروغی در گفتار نشنید و خطایی در [[کردار]] ندید<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ (خطبه قاصعه)، ترجمه شهیدی، ص۲۲۲.</ref>. در یک [[کلام]]، آن حضرت در تبیین جایگاه خود با رسول خدا{{صل}} چنین فرمود: {{متن حدیث|كَالصِّنْوِ مِنَ الصِّنْو}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، نامه ۴۴.</ref>؛ «من و پیامبر{{صل}} مانند دو درخت از یک ریشه‌ایم»<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]]، ص۲۲.</ref>. | مقام و منزلت امام علی{{ع}} نزد [[رسول خدا]]{{صل}} بر هیچ [[انسان]] آزادهای پوشیده نیست. آن حضرت چنان مورد توجه رسول خدا{{صل}} بود که حتی هنگام نزول وحی نیز همراه او بود<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۲۲، ص۱۷۸.</ref> و می‌شنید آنچه را رسول خدا{{صل}} می‌شنید و می‌دید آنچه را رسول خدا{{صل}} می‌دیدید<ref>سیدرضی، نهج البلاغه (صبحی صالح)، خطبه ۱۹۱، ص۳۰۰.</ref>. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} خود در [[خطبه قاصعه]] به مقام و [[منزلت]] خود نزد [[پیامبر]] چنین اشاره کرده است: شما می‌دانید من را نزد رسول خدا{{صل}} چه جایگاهی است و خویشاوندی‌ام با او در چه نسبت است. آنگاه که کودک بودم من را در کنار خود نهاد، بر سینه خویش جا داد، در بستر خود خوابانید، چنان‌که تنم را به تن خویش می‌سود و بوی خوش خود را به من می‌بویانید و گاه بود که چیزی را می‌جوید، سپس آن را به من می‌خورانید. از من دروغی در گفتار نشنید و خطایی در [[کردار]] ندید<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲ (خطبه قاصعه)، ترجمه شهیدی، ص۲۲۲.</ref>. در یک [[کلام]]، آن حضرت در تبیین جایگاه خود با رسول خدا{{صل}} چنین فرمود: {{متن حدیث|كَالصِّنْوِ مِنَ الصِّنْو}}<ref>سیدرضی، نهج البلاغه، نامه ۴۴.</ref>؛ «من و پیامبر{{صل}} مانند دو درخت از یک ریشه‌ایم»<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]]، ص۲۲.</ref>. | ||
[[امام علی]] {{ع}} از شخصیت‌های نادر [[تاریخ]] است که می‌توان او را [[انسان کامل]] دانست، زیرا همۀ ارزش‌های [[انسانی]] در حد اعلی و به طور هماهنگ در او [[رشد]] کرده است<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[انسان کامل (کتاب)|انسان کامل]]، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص۱۱۳.</ref>. در هر برهۀ [[تاریخ]] یکی از [[کمالات انسانی]] در وجودش رخ می‌نماید. هنگامی که خلوت شب فرا می‌رسد هیچ عارفی در [[مناجات]] و [[راز و نیاز]] به پای او نمی‌رسد. در حال [[عبادت]] چنان گرم عشقبازی شده و [[عشق الهی]] چنان در وجودش شعله می‌کشد که گویی در این عالم نیست. آن‌چنان در [[محراب]] [[عبادت]] می‌گرید و به خود می‌پیچد که کسی نظیرش را ندیده است. اما هنگامی که روز فرا می‌رسد گویی آن | [[امام علی]] {{ع}} از شخصیت‌های نادر [[تاریخ]] است که می‌توان او را [[انسان کامل]] دانست، زیرا همۀ ارزش‌های [[انسانی]] در حد اعلی و به طور هماهنگ در او [[رشد]] کرده است<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[انسان کامل (کتاب)|انسان کامل]]، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص۱۱۳.</ref>. در هر برهۀ [[تاریخ]] یکی از [[کمالات انسانی]] در وجودش رخ می‌نماید. هنگامی که خلوت شب فرا می‌رسد هیچ عارفی در [[مناجات]] و [[راز و نیاز]] به پای او نمی‌رسد. در حال [[عبادت]] چنان گرم عشقبازی شده و [[عشق الهی]] چنان در وجودش شعله می‌کشد که گویی در این عالم نیست. آن‌چنان در [[محراب]] [[عبادت]] می‌گرید و به خود می‌پیچد که کسی نظیرش را ندیده است. اما هنگامی که روز فرا می‌رسد گویی آن شخص نیست. چهره‌اش همواره خندان و شکفته است. حتی در میدان [[جنگ]] نیز چهره‌اش خندان است. تعبیر جامع اضداد بودن، صفتی است که [[علی]] {{ع}} از هزار سال پیش با آن شناخته شده است. سخنان او نیز هر کدام [[دنیایی]] است. گاهی در دنیای عبّاد است، گاهی در دنیای زهّاد، گاهی در دنیای فلاسفه سخنوری می‌کند، گاهی در دنیای عرفا، گاهی در دنیای سربازان و گاهی در دنیای [[حکام]] [[عادل]]. او هم، اندیشه‌ای عمیق و فیلسوفانه دارد و هم، عواطفی رقیق و سرشار<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[انسان کامل (کتاب)|انسان کامل]]، مجموعه آثار، ج ۲۳، ص۱۲۴؛ و [[جاذبه و دافعه علی (کتاب)|جاذبه و دافعه علی]]، مجموعه آثار ج ۱۶، ص۲۱۸؛ [[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]] ص۲۱ ـ ۲۶.</ref>. | ||
هرچند [[پیامبر]] نبود اما از بسیاری از [[انبیاء]] [[افضل]] بود<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، خاتمیت، ص۷۲.</ref>. حتی علمای [[اهل سنت]] معتقدند دربارۀ [[فضائل]] هیچ یک از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} همچون [[امام علی]] {{ع}} [[روایت]] [[نقل]] نشده است<ref> تهذیب التهذیب، ج ۷ ص۳۳۹.</ref>. در کتابخانه شخصی ابن [[شهر]] [[آشوب]] (قرن هفتم) هزار عنوان کتاب درباره [[فضائل]] و [[مناقب]] حضرت موجود بوده است<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[جاذبه و دافعه علی (کتاب)|جاذبه و دافعه علی]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص۲۱۶.</ref>. | هرچند [[پیامبر]] نبود اما از بسیاری از [[انبیاء]] [[افضل]] بود<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، خاتمیت، ص۷۲.</ref>. حتی علمای [[اهل سنت]] معتقدند دربارۀ [[فضائل]] هیچ یک از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} همچون [[امام علی]] {{ع}} [[روایت]] [[نقل]] نشده است<ref> تهذیب التهذیب، ج ۷ ص۳۳۹.</ref>. در کتابخانه شخصی ابن [[شهر]] [[آشوب]] (قرن هفتم) هزار عنوان کتاب درباره [[فضائل]] و [[مناقب]] حضرت موجود بوده است<ref>ر.ک: [[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[جاذبه و دافعه علی (کتاب)|جاذبه و دافعه علی]]، مجموعه آثار، ج ۱۶، ص۲۱۶.</ref>. | ||