←منابع
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
روزی رسول خدا {{صل}} همراه علی {{ع}}، فاطمه {{س}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} نشسته بود. رسول خدا {{صل}} فرمود: خدایا! تو میدانی اینان [[اهل بیت]] من و گرامی‌ترین [[مردم]] نزد منند! دوستانشان را دوست بدار و دشمنانشان را [[دشمن]]. گویا می‌نگرم دخترم فاطمه {{س}} را که روز قیامت بر مرکبی از [[نور]] سوار است و از طرف راستش هفتاد هزار [[فرشته]] و از طرف چپش نیز هفتاد هزار و از روبه‌رو و پشت سرش هر کدام هفتاد هزار فرشته در حرکتند و [[زنان]] امتم را به بهشت [[راهنمایی]] می‌کنند. هر زنی که در شبانه [[روز]] پنج بار [[نماز]] بخواند و [[ماه رمضان]] را [[روزه]] بگیرد و [[حج]] [[خانه خدا]] را به جا آورد و [[زکات]] اموالش را بپردازد و از شوهرش [[اطاعت]] کند و پس از من پیرو علی {{ع}} باشد، به [[شفاعت]] دخترم [[فاطمه]] {{س}} به [[بهشت]] می‌رود و او سرور زنان جهان است. | روزی رسول خدا {{صل}} همراه علی {{ع}}، فاطمه {{س}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} نشسته بود. رسول خدا {{صل}} فرمود: خدایا! تو میدانی اینان [[اهل بیت]] من و گرامی‌ترین [[مردم]] نزد منند! دوستانشان را دوست بدار و دشمنانشان را [[دشمن]]. گویا می‌نگرم دخترم فاطمه {{س}} را که روز قیامت بر مرکبی از [[نور]] سوار است و از طرف راستش هفتاد هزار [[فرشته]] و از طرف چپش نیز هفتاد هزار و از روبه‌رو و پشت سرش هر کدام هفتاد هزار فرشته در حرکتند و [[زنان]] امتم را به بهشت [[راهنمایی]] می‌کنند. هر زنی که در شبانه [[روز]] پنج بار [[نماز]] بخواند و [[ماه رمضان]] را [[روزه]] بگیرد و [[حج]] [[خانه خدا]] را به جا آورد و [[زکات]] اموالش را بپردازد و از شوهرش [[اطاعت]] کند و پس از من پیرو علی {{ع}} باشد، به [[شفاعت]] دخترم [[فاطمه]] {{س}} به [[بهشت]] می‌رود و او سرور زنان جهان است. | ||
از آن حضرت سؤال شد: یا [[رسول‌الله]]! آیا او سرور زنان [[زمان]] خود است؟ آن حضرت فرمود: [[مریم دختر عمران]]، سرور زنان زمان خود بود؛ اما دخترم فاطمه {{س}} سرور زنان جهان از [[روز]] [[آفرینش]] تا [[قیامت]] است. او زمانی که در محرابش می‌ایستد، هفتاد هزار فرشته مقرب به او [[سلام]] می‌دهند و ندایی که به [[مریم]] دادند به او می‌دهند و می‌گویند: فاطمه! به [[راستی]] [[خدا]] تو را برگزید و [[پاک]] کرد و برگزید بر [[زنان]] جهانیان<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ}} «خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۴۲.</ref>. سپس آن حضرت به علی فرمود: «علی! فاطمه پاره تن، [[نور]] دیده و میوه دلم است»<ref>شیخ صدوق، امالی، ص۴۸۶.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۱۲۰.</ref> | از آن حضرت سؤال شد: یا [[رسول‌الله]]! آیا او سرور زنان [[زمان]] خود است؟ آن حضرت فرمود: [[مریم دختر عمران]]، سرور زنان زمان خود بود؛ اما دخترم فاطمه {{س}} سرور زنان جهان از [[روز]] [[آفرینش]] تا [[قیامت]] است. او زمانی که در محرابش می‌ایستد، هفتاد هزار فرشته مقرب به او [[سلام]] می‌دهند و ندایی که به [[مریم]] دادند به او می‌دهند و می‌گویند: فاطمه! به [[راستی]] [[خدا]] تو را برگزید و [[پاک]] کرد و برگزید بر [[زنان]] جهانیان<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِينَ}} «خداوند تو را برگزید و پاکیزه داشت و بر زنان جهان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۴۲.</ref>. سپس آن حضرت به علی فرمود: «علی! فاطمه پاره تن، [[نور]] دیده و میوه دلم است»<ref>شیخ صدوق، امالی، ص۴۸۶.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]]، ص ۱۲۰.</ref> | ||
== [[منزلت]] و شرف خانوادگی == | |||
[[حضرت زهرا]]{{س}} در [[خانه]] [[وحی]] به [[دنیا]] آمد و در فضایی آکنده از عطر مائده‌های آسمانی همچون نزول فرشتگان و آیه‌های [[نورانی]] [[قرآن]] [[رشد]] یافت. پدر او، [[خاتم انبیا]] و [[افضل]] آنان و عقل کل و سنبل [[آفرینش]] و [[معلم]] و مربی [[بشریت]] است و مادرش [[خدیجه]]، [[زن]] سرشناس [[عرب]] و برخوردار از [[جمال]] و کمال معنوی؛ تا جایی که در وصفش گفته می‌شد: {{متن حدیث|كَانَتْ خَدِيجَةُ أَوْسَطُ نِسَاء الْقُرَيْشِ نَسَباً وَ أَعْظَمُهُمْ شَرَفاً وَ أَكْثَرُهُمْ مَالًا وَ کَانَتْ تُدْعَی فِيَ الْجَاهِلِیَّةِ بِالطَّاهِرَةِ}}<ref>السیرة الحلبیة، ج۱، ص۱۳۷.</ref>. خدیجه از لحاظ نسب در [[جامعه]] [[قریش]]، معتدل‌ترین و در [[شرافت]]، بزرگ‌ترین و گرامی‌ترین و از نظر [[مال]] و [[ثروت]]، ثروتمندترین آنان بود و در [[دوران جاهلیت]] او را «طاهره» می‌خواندند. | |||
بنابراین، در [[منزلت]] و شرف خانوادگی کسی به پایه [[فاطمه]]{{س}} نمی‌رسد. افزون بر اینکه او نخستین ثمره [[وحی]] و تنها کودک [[خانواده]] و مادر [[آینده]] [[امامان]]{{ع}} است و طبعاً اهتمام والدین به ویژه [[رسول گرامی اسلام]] در [[تربیت]] وی و [[سرمایه‌گذاری]] در باره او بسیار بود. | |||
[[رسول اکرم]]{{صل}}، که مصداق {{متن قرآن|إِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ}}<ref>«و به راستی تو را خویی است سترگ» سوره قلم، آیه ۴.</ref> است، در تمام دوران حیات زهرا{{س}} از توجه عمیق و ابراز مهر و [[محبت]] ویژه به وی دریغ نورزید و او را برای آینده‌ای دشوار و حساس [[نیکو]] تربیت کرد، چندان که وجودش {{متن حدیث|بَضْعَةُ الرَّسُول}} ([[پاره تن پیامبر]]{{صل}}) گشت و پدر، خود را از او دانست و فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْهَا}}<ref>«فاطمه پاره تن من است و من از او هستم» علل الشرایع، ص۱۸۶.</ref>.<ref>[[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[درآمدی بر سیره فاطمی (کتاب)|درآمدی بر سیره فاطمی]]، ص۳۲.</ref> | |||
== عبادت حضرت فاطمه زهرا == | == عبادت حضرت فاطمه زهرا == | ||
| خط ۳۶: | خط ۴۳: | ||
از خصایص [[زهرای مرضیه]] {{س}} و [[شرف]] و فضل آن بانو که به واسطه آن، بر دیگر [[زنان]] عالم امتیاز می‌یابد، این است که [[خدای تعالی]]، نسل رسول خدا را از او قرار داد. [[پیغمبر اکرم]] هشت فرزند داشت: چهار پسر و چهار دختر. پسران ایشان عبارت بودند از: قاسم (که حضرت به سبب او کنیه‌اش [[ابوالقاسم]] شد) طاهر، [[طیب]] (موسوم به عبدالله) و [[ابراهیم]]. سه پسر اول از [[خدیجه]] است و ابراهیم از [[ماریه قبطیه]]. | از خصایص [[زهرای مرضیه]] {{س}} و [[شرف]] و فضل آن بانو که به واسطه آن، بر دیگر [[زنان]] عالم امتیاز می‌یابد، این است که [[خدای تعالی]]، نسل رسول خدا را از او قرار داد. [[پیغمبر اکرم]] هشت فرزند داشت: چهار پسر و چهار دختر. پسران ایشان عبارت بودند از: قاسم (که حضرت به سبب او کنیه‌اش [[ابوالقاسم]] شد) طاهر، [[طیب]] (موسوم به عبدالله) و [[ابراهیم]]. سه پسر اول از [[خدیجه]] است و ابراهیم از [[ماریه قبطیه]]. | ||
[[دختران]] نیز موسوم به [[رقیه]]، [[ام کلثوم]]، [[زینب]] و [[فاطمه اطهر]] {{س}} بودند. [[حضرت رسول]] از هیچ یک از فرزندانش دارای نواده‌ای نگشت مگر از صدیقه اطهر که | [[دختران]] نیز موسوم به [[رقیه]]، [[ام کلثوم]]، [[زینب]] و [[فاطمه اطهر]] {{س}} بودند. [[حضرت رسول]] از هیچ یک از فرزندانش دارای نواده‌ای نگشت مگر از صدیقه اطهر که نسل پدر بزرگوارش را [[حفظ]] نمود و [[فرزندان]] آن بزرگ بانو، [[فرزندان رسول خدا]] محسوب می‌شوند. چنانچه [[ابن حجر هیثمی]] می‌گوید: نسل حضرت [[پیغمبر]] از همه فرزندانش قطع شد مگر از [[فاطمه]] {{س}}<ref>الاصابة فی تمییز الصحابة، شهاب الدین احمد بن علی بن حجر العسقلانی، ج۳، ص۳۶۲.</ref>. | ||
[[متقی هندی]] [[روایت]] نموده است که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: فرزندان هر دختری منسوب به طائفه پدر (شوهر) اوست مگر [[فرزندان فاطمه]] {{س}} که من ولی و طائفه و پدر آنانم<ref>کنزالعمال، حسام الدین متقی هندی، ج۱، ص۱۵۲.</ref>. | [[متقی هندی]] [[روایت]] نموده است که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: فرزندان هر دختری منسوب به طائفه پدر (شوهر) اوست مگر [[فرزندان فاطمه]] {{س}} که من ولی و طائفه و پدر آنانم<ref>کنزالعمال، حسام الدین متقی هندی، ج۱، ص۱۵۲.</ref>. | ||
[[ابونعیم]] در [[معرفة الصحابه (کتاب)|معرفة الصحابه]] به سند خود از [[عمر بن خطاب]] نقل می‌کند که گفت: از [[رسول خدا]] شنیدم که فرمود: هر حسب و نسبی در [[روز قیامت]] از هم می‌گسلد مگر | [[ابونعیم]] در [[معرفة الصحابه (کتاب)|معرفة الصحابه]] به سند خود از [[عمر بن خطاب]] نقل می‌کند که گفت: از [[رسول خدا]] شنیدم که فرمود: هر حسب و نسبی در [[روز قیامت]] از هم می‌گسلد مگر حسب و نسب من و هر [[فرزندی]] به پدرش منتسب است به جز [[فرزندان فاطمه زهرا]] {{س}} که من پدر آنانم<ref>مجموعه مقالات الزهراء: سید عبدالرزاق کمونه حسینی و شیخ علی اکبر نهاوندی، ص۱۲۷.</ref>. | ||
[[حاکم نیشابوری]] نیز از جابر و او از [[رسول الله]] نقل می‌کند: تمام فرزندان مادران به پدرشان نسبت داده می‌شوند به جز فرزندان فاطمه {{س}} که من ولی و پدرشان هستم<ref>مستدرک حاکم، محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری، ج۳ ص۱۶۴.</ref>. | [[حاکم نیشابوری]] نیز از جابر و او از [[رسول الله]] نقل می‌کند: تمام فرزندان مادران به پدرشان نسبت داده می‌شوند به جز فرزندان فاطمه {{س}} که من ولی و پدرشان هستم<ref>مستدرک حاکم، محمد بن عبدالله حاکم نیشابوری، ج۳ ص۱۶۴.</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۵۳: | ||
باز هم متقی هندی روایت می‌کند که [[پیامبر خدا]] فرمود: هر فرزندی به پدرش منسوب می‌شود جز فرزندان فاطمه {{س}}، که من ولی و پدرشان هستم. آنان از طینت و آب و گل من [[آفریده]] شده‌اند. وای بر [[دروغ]] پنداران [[فضایل]] آنها! هر که آنان را [[دوست]] بدارد، [[خدا]] را دوست داشته و هر که با آنان [[دشمنی]] نماید با خدا دشمنی ورزیده است<ref>کنزالعمال، ج۶، ص۲۱۶.</ref>. | باز هم متقی هندی روایت می‌کند که [[پیامبر خدا]] فرمود: هر فرزندی به پدرش منسوب می‌شود جز فرزندان فاطمه {{س}}، که من ولی و پدرشان هستم. آنان از طینت و آب و گل من [[آفریده]] شده‌اند. وای بر [[دروغ]] پنداران [[فضایل]] آنها! هر که آنان را [[دوست]] بدارد، [[خدا]] را دوست داشته و هر که با آنان [[دشمنی]] نماید با خدا دشمنی ورزیده است<ref>کنزالعمال، ج۶، ص۲۱۶.</ref>. | ||
مناوی نقل می‌کند که جابر و [[ابن عباس]] گفتند که [[رسول خدا]] فرمود: به [[درستی]] که [[خداوند]]، | مناوی نقل می‌کند که جابر و [[ابن عباس]] گفتند که [[رسول خدا]] فرمود: به [[درستی]] که [[خداوند]]، نسل هر [[پیامبری]] را در صلب او قرار داده و نسل مرا در صلب [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} قرار داده است<ref>فیض القدیر (شرح الجامع الصغیر من أحادیث البشیر النذیر)، زین الدین محمد عبدالرؤوف بن تاج العارفین مناوی، ج۲، ص۲۲۳.</ref>. | ||
«خطیب بغدادی» به سند خود از [[عبدالله بن عباس]] نقل می‌کند که: من و پدرم [[عباس بن عبدالمطلب]] در حضور رسول خدا نشسته بودیم که علی بن ابی طالب {{ع}} آمد و [[سلام]] نمود. [[پیامبر اکرم]] پاسخ سلام او را داد و به او خوش‌آمد گفت و برخاست و او را در آغوش گرفت و بین دو چشمانش را بوسید و در سمت راست خود نشانید. عباس گفت: ای رسول خدا، آیا این را دوست داری؟ فرمود: ای عموی رسول خدا، به خدا قسم، خدا بیشتر از من، او را دوست دارد. به درستی که خدا، [[ذریه]] هر [[پیامبر]] را در صلب او قرار داده و ذریه مرا در صلب این<ref>تاریخ بغداد، ابوبکر خطیب بغدادی، ج۱، ص۳۱۶.</ref>. | |||
از این احادیث نبوی به دست می‌آید که [[فرزندان]] و ذریه [[حضرت رسول]] فرزندان دخترش [[فاطمه]] و علی {{عم}} هستند و آن حضرت، بزرگ و پدر عظیم‌الشأن این [[خاندان]] است. [[رسول گرامی اسلام]] در روایتی به علی {{ع}} فرمودند: تو [[برادر]] و پدر فرزندانم هستی و بر [[سنت]] من [[نبرد]] می‌کنی<ref>کنزالعمال، حسام الدین متقی هندی، ج۶، ص۴۰۴.</ref>. | از این احادیث نبوی به دست می‌آید که [[فرزندان]] و ذریه [[حضرت رسول]] فرزندان دخترش [[فاطمه]] و علی {{عم}} هستند و آن حضرت، بزرگ و پدر عظیم‌الشأن این [[خاندان]] است. [[رسول گرامی اسلام]] در روایتی به علی {{ع}} فرمودند: تو [[برادر]] و پدر فرزندانم هستی و بر [[سنت]] من [[نبرد]] می‌کنی<ref>کنزالعمال، حسام الدین متقی هندی، ج۶، ص۴۰۴.</ref>. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۷: | ||
[[متقی هندی]] می‌نویسد: [[رسول الله]] فرمود: [[بشارت]] باد تو را ای فاطمه، که مهدی {{ع}} از تو است<ref>کنزالعمال، ج۶، ص۲۱۸.</ref>. | [[متقی هندی]] می‌نویسد: [[رسول الله]] فرمود: [[بشارت]] باد تو را ای فاطمه، که مهدی {{ع}} از تو است<ref>کنزالعمال، ج۶، ص۲۱۸.</ref>. | ||
بنابراین [[فاطمه زهرا]] {{س}} تبار زیبای [[نبوت]] است. او سبب استمرار هدایت و حافظ | بنابراین [[فاطمه زهرا]] {{س}} تبار زیبای [[نبوت]] است. او سبب استمرار هدایت و حافظ نسل [[پیامبر]] است. [[امامان معصوم]] [[فرزندان]] اویند و آن حضرت همانند درخت شاداب است که شاخه‌ها و برگ‌هایش گسترده شده است و در هر [[زمان]] به [[فرمان]] پروردگارش میوه می‌دهد: {{متن قرآن|كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ * تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا}}<ref>«آیا درنیافته‌ای که خداوند چگونه به کلمه‌ای پاک مثل می‌زند که همگون درختی پاک است، ریشه‌اش پابرجاست و شاخه‌اش سر بر آسمان دارد * به اذن پروردگارش هر دم بر خود را می‌دهد و خداوند مثل‌ها را برای مردم می‌زند باشد که پند گیرند» سوره ابراهیم، آیه ۲۴-۲۵.</ref>. [[جابر جعفی]] می‌گوید از [[امام باقر]] {{ع}} درباره این [[آیه سؤال]] کردم؛ [[امام]] فرمود: [[پیامبر]] درخت و [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} شاخه درخت و شاخه ظریف آن، [[فاطمه]] {{س}} [[دختر رسول خدا]] و فرزندانش میوه‌های آن و در [[شیعیان]] ما برگ‌های آنند. سپس فرمود: وقتی مؤمنی از شیعیان ما می‌میرد از آن درخت برگی فرو می‌افتد و چون [[فرزندی]] از شیعیان ما به [[دنیا]] می‌آید، درخت برگی را می‌رویاند<ref>{{متن حدیث|عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ الْبَاقِرَ {{ع}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- {{متن قرآن|كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ * تُؤْتِي أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا}}، قَالَ أَمَّا الشَّجَرَةُ فَرَسُولُ اللَّهِ {{صل}} وَ فَرْعُهَا عَلِيٌّ {{ع}} وَ غُصْنُ الشَّجَرَةِ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ ثَمَرُهَا أَوْلَادُهَا {{عم}} وَ وَرَقُهَا شِيعَتُنَا ثُمَّ قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ مِنْ شِيعَتِنَا لَيَمُوتُ فَيَسْقُطُ مِنَ الشَّجَرَةِ وَرَقَةٌ وَ إِنَّ الْمَوْلُودَ مِنْ شِيعَتِنَا لَيُولَدُ فَتُورِقُ الشَّجَرَةُ وَرَقَةً}}، معانی الأخبار، شیخ صدوق، ص۴۰۰؛ نورالثقلین، عبدالعلی بن جمعه حویزی، ج۲، ص۵۳۶.</ref>. | ||
تعابیری که به صورت کنیه برای [[حضرت فاطمه]] {{س}} به کار رفته نشانگر آن است که تبار [[نبوت]] و [[فرزندان]] [[هدایت‌گر]] از نسل فاطمه {{س}} هستند. همچون: {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِينَ}}؛ «مادر [[امامان]] [[پاک]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۵، ص۱۶۷.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الْبَرَرَةِ}}؛ «مادر امامان [[نیکوکار]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۵، ص۱۱۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ}}؛ «مادر امامان»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۹۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الْهُدَی}}؛ «مادر امامان [[هدایت]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱۹، ص۲۹۱.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ السَّادَةِ أَئِمَّة}}؛ «مادر امامان [[سرور]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۹۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ النُّجَبَاءِ}}؛ «مادر امامان بزرگوار»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۸۲.</ref>؛ {{متن حدیث|وَالِدَةِ الْأَئِمَّةِ الْمَهْدِيِّينَ}}؛ «مادر امامان هدایت شده»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۴، ص۲۰۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ أَحِبَّائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ}}؛ «مادر [[دوستداران]] و [[برگزیدگان]] تو»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۹۱. </ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ{{عم}}}}؛ مادر [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}}<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۷۷.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ السِّبْطَيْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ}}؛ مادر دو نوه [[پیامبر]]، حسن و حسین {{عم}}، دو [[سرور]] جوانان بهشت»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۳، ص۲۷۹.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِینَ}}؛ «مادر [[امامان معصوم]]»<ref>الخصائص الفاطمیة، عبدالعظیم بن باقر کجوری، ج۱، ص۱۲۵.</ref> و برخی از کینه‌های دیگر که عبارتند از: {{متن حدیث|أُمُّ الرَّيْحَانَتَيْنِ}}،{{متن حدیث|أُمُّ الْمُحْسِنِ}}، {{متن حدیث|أُمُّ الْخِیَرَةِ}}، {{متن حدیث|أُمُّ الْأَزْهَارِ}}،{{متن حدیث|أُمُّ الْأَخْیَارِ}}،{{متن حدیث|أُمُّ النُّجَبَاءِ}} و...<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)| فرهنگنامه فاطمی ج۱]]، ص ۱۸۳.</ref>. | تعابیری که به صورت کنیه برای [[حضرت فاطمه]] {{س}} به کار رفته نشانگر آن است که تبار [[نبوت]] و [[فرزندان]] [[هدایت‌گر]] از نسل فاطمه {{س}} هستند. همچون: {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرِينَ}}؛ «مادر [[امامان]] [[پاک]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۵، ص۱۶۷.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الْبَرَرَةِ}}؛ «مادر امامان [[نیکوکار]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۵، ص۱۱۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ}}؛ «مادر امامان»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۹۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الْهُدَی}}؛ «مادر امامان [[هدایت]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱۹، ص۲۹۱.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ السَّادَةِ أَئِمَّة}}؛ «مادر امامان [[سرور]]»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۹۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ النُّجَبَاءِ}}؛ «مادر امامان بزرگوار»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۸۲.</ref>؛ {{متن حدیث|وَالِدَةِ الْأَئِمَّةِ الْمَهْدِيِّينَ}}؛ «مادر امامان هدایت شده»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۴، ص۲۰۲.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ أَحِبَّائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ}}؛ «مادر [[دوستداران]] و [[برگزیدگان]] تو»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۹۱. </ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ{{عم}}}}؛ مادر [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}}<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۱، ص۲۷۷.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ السِّبْطَيْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ}}؛ مادر دو نوه [[پیامبر]]، حسن و حسین {{عم}}، دو [[سرور]] جوانان بهشت»<ref>موسوعة زیارات المعصومین، سید هادی رفیعی پور، ج۳، ص۲۷۹.</ref>؛ {{متن حدیث|أُمُّ الْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِینَ}}؛ «مادر [[امامان معصوم]]»<ref>الخصائص الفاطمیة، عبدالعظیم بن باقر کجوری، ج۱، ص۱۲۵.</ref> و برخی از کینه‌های دیگر که عبارتند از: {{متن حدیث|أُمُّ الرَّيْحَانَتَيْنِ}}،{{متن حدیث|أُمُّ الْمُحْسِنِ}}، {{متن حدیث|أُمُّ الْخِیَرَةِ}}، {{متن حدیث|أُمُّ الْأَزْهَارِ}}،{{متن حدیث|أُمُّ الْأَخْیَارِ}}،{{متن حدیث|أُمُّ النُّجَبَاءِ}} و...<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)| فرهنگنامه فاطمی ج۱]]، ص ۱۸۳.</ref>. | ||
| خط ۶۷: | خط ۷۴: | ||
[[شهید مطهری]] می‌نویسند: [[قرآن]] درباره [[حضرت صدیقه طاهره]] {{س}} می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ}}<ref>«ما به تو «کوثر» دادیم» سوره کوثر، آیه ۱.</ref>، کلمه‌ای بالاتر از کوثر نیست. در [[دنیایی]] که [[زن]] را شر مطلق و عنصر [[فریب]] و [[گناه]] می‌دانستند، قرآن می‌گوید: [[فاطمه]] نه تنها خیر است بلکه کوثر است؛ یعنی خیر وسیع، یک [[دنیا]] خیر<ref>حماسه حسینی، مرتضی مطهری، ج۱، ص۳۲۷.</ref>. | [[شهید مطهری]] می‌نویسند: [[قرآن]] درباره [[حضرت صدیقه طاهره]] {{س}} می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ}}<ref>«ما به تو «کوثر» دادیم» سوره کوثر، آیه ۱.</ref>، کلمه‌ای بالاتر از کوثر نیست. در [[دنیایی]] که [[زن]] را شر مطلق و عنصر [[فریب]] و [[گناه]] می‌دانستند، قرآن می‌گوید: [[فاطمه]] نه تنها خیر است بلکه کوثر است؛ یعنی خیر وسیع، یک [[دنیا]] خیر<ref>حماسه حسینی، مرتضی مطهری، ج۱، ص۳۲۷.</ref>. | ||
[[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ}}<ref>«ما به تو «کوثر» دادیم» سوره کوثر، آیه ۱.</ref> مخصوصاً به قرینه {{متن قرآن|إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ}}<ref>«بی‌گمان (دشمن) سرزنشگر تو خود بی‌پساوند است» سوره کوثر، آیه ۳.</ref> اشاره به کثرت [[ذریه]] است. البته تنها کثرت ذریه، کوثر و خیر کثیر نیست؛ [[طیب]] بودن و [[صالح]] بودن و [[مصلح]] بودن و ستون فقره [[اسلام]] بودن نیز در این امر دخالت دارد. پس تنها نظر به کمیت نیست، کیفیت هم در نظر است. عملاً معلوم شد که | [[آیه]] {{متن قرآن|إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ}}<ref>«ما به تو «کوثر» دادیم» سوره کوثر، آیه ۱.</ref> مخصوصاً به قرینه {{متن قرآن|إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ}}<ref>«بی‌گمان (دشمن) سرزنشگر تو خود بی‌پساوند است» سوره کوثر، آیه ۳.</ref> اشاره به کثرت [[ذریه]] است. البته تنها کثرت ذریه، کوثر و خیر کثیر نیست؛ [[طیب]] بودن و [[صالح]] بودن و [[مصلح]] بودن و ستون فقره [[اسلام]] بودن نیز در این امر دخالت دارد. پس تنها نظر به کمیت نیست، کیفیت هم در نظر است. عملاً معلوم شد که نسل [[پیغمبر]] که از بطن زهراست واقعاً کوثر است یعنی خود [[زهرا]] کوثر است از زهرا کماً و کیفاً [[خیرات]] کثیر ظاهر شد. | ||
[[حضرت زهرا]] {{س}} به حسب ظاهر در ۱۸ سالگی از دنیا رفت. در [[زمان]] حیاتش به خاطر، این که تحت [[شخصیت]] و عظمت [[رسول خدا]] و [[امیرالمؤمنین]] بود، بروز زیادی نداشت و [[ادب]] هم همین را اقتضا می‌کرد، ولی به [[حکم]] مثل معروف «ای بسا شاعر که بعد از [[مرگ]] زاد». | [[حضرت زهرا]] {{س}} به حسب ظاهر در ۱۸ سالگی از دنیا رفت. در [[زمان]] حیاتش به خاطر، این که تحت [[شخصیت]] و عظمت [[رسول خدا]] و [[امیرالمؤمنین]] بود، بروز زیادی نداشت و [[ادب]] هم همین را اقتضا می‌کرد، ولی به [[حکم]] مثل معروف «ای بسا شاعر که بعد از [[مرگ]] زاد». | ||
| خط ۷۵: | خط ۸۲: | ||
ستون فقرات اسلام بنی فاطمه‌اند. [[ائمه]]، [[علما]]، حکما، سیاسیون، شعرا، [[انقلابیون]] و [[نهضت]] کنندگان، [[آمران به معروف]] و [[ناهیان از منکر]] و بالاخره مصلحین از میان اینها برخاسته‌اند. | ستون فقرات اسلام بنی فاطمه‌اند. [[ائمه]]، [[علما]]، حکما، سیاسیون، شعرا، [[انقلابیون]] و [[نهضت]] کنندگان، [[آمران به معروف]] و [[ناهیان از منکر]] و بالاخره مصلحین از میان اینها برخاسته‌اند. | ||
این است سِرّخُ مس که نسب [[سادات]]، ممتاز و مشخص باشد و این است {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> و این است سرّ این که [[پیامبر]] ۴۰ [[روز]] خود را با [[ریاضت]] تصفیه می‌کند تا نطفه زهرا {{س}} منعقد شود. | این است سِرّخُ مس که نسب [[سادات]]، ممتاز و مشخص باشد و این است {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> و این است سرّ این که [[پیامبر]] ۴۰ [[روز]] خود را با [[ریاضت]] تصفیه می‌کند تا نطفه زهرا {{س}} منعقد شود. نسل زنده این است که در قرن سیزدهم و چهاردهم افرادی مثل میرزای شیرازی پیدا می‌شوند و گوهر خود را با تحریم تنباکو ظاهر می‌کنند و یا افرادی مثل سید جمال الدین اسدآبادی پیدا می‌شوند و نهضت‌های [[اسلامی]] را پایه‌گذاری می‌کنند. [[خون]] فاطمی در رگ‌های [[سید]] [[جمال]] الدین می‌جوشد<ref>یادداشت‌های استاد مرتضی مطهری، ج۹، ص۳۰۳.</ref>. کسی که در دامان [[زهرا]] بزرگ شده و شیر آن را خورده، تن به [[ذلت]] نمی‌دهد. | ||
[[امام حسین]] {{ع}} در [[روز عاشورا]] فرمود: {{متن حدیث|هَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ}}؛ «ما تن به ذلت نمی‌دهیم». ما کجا و ذلت کجا؟ ما [[خدا]] را می‌پرستیم و خدایی که ما می‌پرستیم نمی‌پذیرد که ما تن به ذلت بدهیم. | [[امام حسین]] {{ع}} در [[روز عاشورا]] فرمود: {{متن حدیث|هَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ}}؛ «ما تن به ذلت نمی‌دهیم». ما کجا و ذلت کجا؟ ما [[خدا]] را می‌پرستیم و خدایی که ما می‌پرستیم نمی‌پذیرد که ما تن به ذلت بدهیم. | ||
| خط ۹۹: | خط ۱۰۶: | ||
# [[پرونده:151917.jpg|22px]] [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)|'''پیشوایان هدایت ج۳''']] | # [[پرونده:151917.jpg|22px]] [[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)|'''پیشوایان هدایت ج۳''']] | ||
# [[پرونده:IM009688.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه فاطمی ج۱''']] | # [[پرونده:IM009688.jpg|22px]] [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگنامه فاطمی ج۱''']] | ||
# [[پرونده:10068654.jpg|22px]] [[علی رفیعی|رفیعی، علی]]، [[درآمدی بر سیره فاطمی (کتاب)|'''درآمدی بر سیره فاطمی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۱۱۳: | ||
[[رده:حضرت فاطمه]] | [[رده:حضرت فاطمه]] | ||
[[رده:فضائل اهل بیت]] | |||