بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
صدوق از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده است که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«....قَتْلُ غُلَامٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}} بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّة»}}<ref>جوانی از آل محمد{{صل}} بین رکن و مقام کشته می‌شود، نام او محمد بن حسن نفس زکیه است؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۱، ح ۱۶.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۳۱.]</ref>. | صدوق از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده است که فرمود:{{عربی|اندازه=150%|«....قَتْلُ غُلَامٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ{{صل}} بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّة»}}<ref>جوانی از آل محمد{{صل}} بین رکن و مقام کشته می‌شود، نام او محمد بن حسن نفس زکیه است؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۳۱، ح ۱۶.</ref><ref>[http://fa.imamatpedia.com/wiki/%D8%AF%D8%B1%D8%B3%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87_%D9%85%D9%87%D8%AF%D9%88%DB%8C%D8%AA_%D8%AC%DB%B3_(%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8) درسنامه مهدویت: ج۳ ، ص ۱۳۱.]</ref>. | ||
==قتل نفس زکیه در موعودنامه== | |||
*"نفس زکیه" یعنی فردی بی‌گناه و پاک، که قتلی انجام نداده است و جرمی ندارد. در آستانه ظهور [[حضرت مهدی]] {{ع}} فردی پاک‌باخته، مخلصانه در راه امام {{ع}} می‌کوشد و مظلومانه به قتل می‌رسد. فرد یادشده، از اولاد [[امام حسن]] مجتبی {{ع}} است که در روایات، گاهی از او به‌عنوان "نفس زکیه" و "[[سید حسنی]]" یاد شده است<ref>برترین‌های فرهنگ مهدویت در مطبوعات، ص ۲۲۶.</ref>. "قتل نفس زکیه" از نشانه‌های حتمی ظهور است<ref>منتخب الاثر، ص ۴۵۲.</ref> و در [[روایات]] تأکید شده که نفس زکیه، میان رکن و مقام کشته می‌شود<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۵۵۴.</ref>. | |||
==نفس زکیه در موعودنامه== | ==نفس زکیه در موعودنامه== | ||
*"نفس زکیه" یعنی فردی بی‌گناه و پاک، که قتلی انجام نداده | *"نفس زکیه" یعنی فردی بی‌گناه و پاک، کسی که قتلی انجام نداده و جرمی ندارد. حضرت موسی {{ع}} در اعتراض به کار حضرت خضر {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|أَقَتَلْتَ نَفْسًا زَكِيَّةً بِغَيْرِ نَفْسٍ}}﴾}}<ref>سوره کهف، ۷۴.</ref>؛ آیا جان پاکی را بی‌آن‌که قتلی انجام داده باشد می‌کشی؟ قتل نفس زکیه یکی از نشانه‌های حتمی ظهور ذکر شده است<ref>منتخب الاثر، ص ۴۵۲.</ref>. هرچند در منابع عامه، نامی از آن برده نشده، ولی در منابع شیعه [[روایات]] آن فراوان و بلکه متواتر است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۱.</ref>. | ||
*در آستانه ظهور [[حضرت مهدی]] {{ع}}، در گیرودار مبارزات زمینه‌ساز انقلاب حضرت، فردی مخلصانه می‌کوشد و مظلومانه به قتل می‌رسد. این فرد از اولاد [[امام حسن]] مجتبی {{ع}} است که در روایات، گاهی از او به‌عنوان "نفس زکیه" و "[[سید حسنی]]" یاد شده است. برخی احتمال داده‌اند که مراد از نفس زکیه، "محمد بن عبدالله بن حسن" معروف به نفس زکیه است که در زمان [[امام صادق]] {{ع}} در منطقه "احجار زیت" در نزدیکی مدینه کشته شد<ref>تاریخ غیبت کبری، ص ۵۱۱.</ref>. که این احتمال به چند دلیل درست نیست: | |||
#لازمه‌اش این است که این اتفاق پیش از تولد [[حضرت مهدی]] {{ع}} رخ داده باشد. | |||
#در [[روایات]] تصریح شده که نفس زکیه، میان رکن و مقام کشته می‌شود<ref>منتهی الآمال، باب ۱۴، فصل ۷.</ref> نه در "احجار زیت"، | |||
#در [[روایات]] قتل نفس زکیه از نشانه‌های حتمی ظهور است، ولی محمد بن عبدالله، سال‌ها پیش از تولد [[حضرت مهدی]] {{ع}} (در زمان [[امام صادق]] {{ع}} و در سال ۱۴۵ ه.ق) به قتل رسیده است. | |||
*[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: "میان ظهور مهدی {{ع}} و کشته شدن نفس زکیه، بیش از پانزده شبانه روز فاصله نیست"<ref>ارشاد مفید، ج ۲، ص ۳۷۴.</ref>. | |||
به نظر می‌رسد اموری چون هم‌نامی وی و پدرش با [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و پدر گرامی ایشان، شباهت ظاهری، بودن وی از خاندان شریف [[امام حسن]] مجتبی {{ع}}، وجود برخی نشانه‌ها (داشتن خالی سیاه بر روی کتف راست، قیام وی در شرایط سخت و در اوج خشونت بنی امیه) و از همه مهم‌تر، شیطنت و تحریف‌های بنی عباس، سبب گشته بود که مردم به اشتباه بیفتند و گروهی او را مهدی تصور کنند. | |||
*علاوه بر این، از برخی قرائن استفاده می‌شود که خود نفس زکیه و پدرش عبدالله محض، که شیخ [[بنی هاشم]] در آن عصر به شمار می‌رفت و نیز برادرش ابراهیم، به ایجاد و تقویت این شبهه در بین مردم دامن می‌زدند و چنین وانمود می‌کردند که گویا مهدی ایشان، همان مهدی موعود است. آنان می‌خواستند از این راه در رسیدن به قدرت و پیروزی انقلاب خویش و درهم شکستن بنی امیه کمک بگیرند. [[امام صادق]] {{ع}} در همان هنگام، آنان را از این کار بازداشت<ref>بحار الانوار، ج ۴۷، ص ۱۳۱.</ref>. | |||
*در [[روایات]] از نفس زکیه، به "غلام" تعبیر شده است و این ممکن است بدان جهت باشد که او به هنگامه شهادت، نوجوان و یا جوان خواهد بود و بدان جهت "نفس زکیه" نامیده شده که بدون هیچ جرم و گناهی، تنها به خاطر رسانیدن پیام شفاهی [[حضرت مهدی]] {{ع}} به مردم مکه، به دست اشرار کشته می‌شود<ref>امام مهدی {{ع}} از ولادت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی، ص ۵۵۹.</ref>. | |||
*[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]] {{ع}} روایت می‌کند که فرمود: حضرت [[قائم]] {{ع}} هنگامی که آماده قیام باشد به یارانش می‌گوید: مردم مکه مرا نمی‌خواهند ولی من با فرستادن نماینده خویش، [[حجت]] را بر آنان تمام می‌کنم. آن‌گاه به یکی از یارانش می‌فرماید: به مکه برو و به مردم آن بگو: من فرستاده فلانم. او می‌گوید: ما خاندان رحمت و معدن [[رسالت]] و صاحب مقام خلافتیم و ما ذریه محمد {{صل}} و سلاله پیامبرانیم، به ما ظلم و ستم فراوان شده از روز درگذشت [[پیامبر]] {{صل}} تاکنون حق ما را غصب کرده‌اند. اکنون از شما یاری می‌خواهیم، پس ما را یاری کنید. وی حسب دستور به مکه می‌رود و پیام را ابلاغ می‌کند. مردم مکه او را دستگیر می‌کنند و مابین رکن و مقام سرش را می‌برند و او "نفس زکیه" است. چون این خبر به حضرت قائم {{ع}} می‌رسد، با یارانش وارد قیام می‌شود<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۳۶.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||