فرجام سفیانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#روایاتی که بر کشته شدن او به دست [[امام مهدی]] {{ع}} دلالت می‌کنند<ref>معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج۵، ص۲۸ ( این حدیث مرسله است).</ref>، از جمله [[امام علی]] {{ع}} فرموده‌اند: {{عربی|اندازه=150%|" يُهْلِكُ اللَّهُ أَصْحَابَ السُّفْيَانِيُّ كُلِّهِمْ، وَلَا يَبْقَى عَلَى الْأَرْضِ غَيْرِهِ وَحْدَهُ، فَيَأْخُذُهُ الْمَهْدِيِّ فَيَذْبَحُهُ "}}<ref>خداوند تمام سپاه [[سفیانی]] را نابود می‌کند و هیچ‌کسی از آن‌ها جز [[سفیانی]]، روی زمین باقی نمی‌ماند. در این حال، [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} او را می‌گیرد و گردن می‌زند؛ التشریف بالمنن، ص۲۹۶، باب ۷۹، ح۴۱۷ (به نقل از الفتن سلیلی).</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} نیز در این‌باره فرموده‌اند: {{عربی|اندازه=150%|" وَيَأْخُذُ السُّفْيَانِيُّ أَسِيراً، فَيَنْطَلِقُ بِهِ وَيَذْبَحُهُ بِيَدِهِ "}}<ref>[[سفیانی]] را در حالی که اسیر شده نزد حضرت [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} می‌آورند و آن حضرت [[سفیانی]] را گردن می‌زند؛ معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج۵، ص۲۸ ( این حدیث مرسله است).</ref>.

::::# روایاتی که از کشته شدن او به دست سپاه [[امام مهدی]] {{ع}} گزارش می‌دهند<ref>معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج۳، ص۳۱۳.</ref>، از جمله [[امام علی]] {{ع}} فرموده‌اند: {{عربی|اندازه=150%|" فيؤتي بِالسُّفْيَانِيِّ أَسِيراً فيامر بِهِ فَيَذْبَحُ عَلَى بَابِ الرَّحْبَةِ "}}<ref>[[سفیانی]] را اسیر می‌کنند، نزد [[امام مهدی]] {{ع}} می‌آورند. آن حضرت دستور قتل او را صادر می‌کند و او نزد باب الرحبه کشته می‌شود؛ معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج۳، ص۳۱۴.</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} نیز در این خصوص فرموده‌اند: {{عربی|اندازه=150%|" ثُمَّ يَقُولُ هَذَا رَجُلُ قَدْ خَلَعَ طَاعَتِي فيامر بِهِ عِنْدَ ذَلِكَ فَيَذْبَحَ عَلَى بلاطة ايليا "}}<ref>سپس [[امام مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: این مرد - [[سفیانی]] - از اطاعت من سر بر تافته. آن حضرت دستور قتل او را صادر می‌کند و او بر سنگ [[بیت المقدس]] گردن زده می‌شود؛ معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، ج۳، ص۳۱۳.</ref>. نسبت دادن کشتن [[سفیانی]] را به [[امام مهدی]] {{ع}} می‌توان مجازی دانست؛ به سبب این‌که، دستور قتل [[سفیانی]] از آن حضرت صادر می‌شود و لشکر آن حضرت، [[سفیانی]] را می‌کشد. این روایات به لحاظ سند ضعیف و به لحاظ مصادر و تعداد به‌گونه‌ای نیستند که بتوان به مضمون آن‌ها اطمینان کرد اما با اعتبارات عقلی هم‌آهنگ هستند»<ref>[[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۷۵ - ۱۷۶.</ref>.

:::::جمع بین روایات آن است که [[سفیانی]] از سرزمین شام و منطقه‌ای خشک خروج خواهد کرد. پایان لشکریان [[سفیانی]] فرو رفتن در زمین و مبتلا شدن به خشم خداوند دانسته شده، اما سخن روشنی درباره فرجام خود [[سفیانی]] در دست نیست. درباره لشکر [[سفیانی]] که با عزم نبرد با [[حضرت مهدی]] {{ع}} به طرف مکه معظمه حرکت می‌کند از [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]]{{صل}} چنین نقل می‌کنند: {{عربی|اندازه=150%|"يبعَثُ اللَّهُ جَبْرَئِيلَ فَيَقُولُ يَا جَبْرَئِيلُ اذْهَبْ فَأَبِدْهُمْ فَيَضْرِبُهَا بِرِجْلِهِ ضَرْبَةً يَخْسِفُ اللَّهُ بِهِمْ عِنْدَهَا وَ لَا يُفْلِتُ مِنْهم إِلَّا رَجُلَانِ مِنْ جُهَيْنَةَ"}}<ref>خداوند جبرئیل را می‌فرستد و به او امر می‌فرماید: برو نابودشان کن، پس، با پای خود به زمین می‌کوبد و خداوند همه آنان را در کام زمین فرو می‌برد و جز دو نفر از اهل جهینه کسی از آنها زنده نمی‌ماند؛ روزگار رهایی، ص ۴۶۷.</ref>.[[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "[[سفیانی]] از نشانه‌های حتمی ظهور است و خروج از اول تا پایان، پانزده ماه به طول می‌انجامد. شش ماه می‌جنگد و وقتی بر پنج شهر دست یافت نه ماه [[حکومت]] می‌کند و یک روز هم بیشتر نخواهد بود<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۸.</ref>. آن پنج شهر بنابر روایات شام، حمص، اردن، فسلطین، قنسرین می‌باشد. [[سفیانی]] گروه بسیاری از [[شیعیان]] را به قتل می‌رساند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۵ و ۲۲۲.</ref>. او جنایت کاری است که از قتل و کشتار هیچ پروایی ندارد و با دشمنان خود به شکل فجیعی رفتار می‌کند<ref>نگین آفرینش، ج ۱، ص ۱۳۴.</ref>»<ref>[[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص: ۴۸-۴۹.</ref>.