جز
جایگزینی متن - '><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه'
جز (جایگزینی متن - '><ref>مجتبی تونه‌ای، [[موعودنامه' به '><ref>تونه‌ای، مجتبی، [[موعودنامه') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*یکی از راه‌های [[اثبات نیابت امام مهدی|اثبات نیابت]] نوّاب خاص از طرف [[امام زمان]] {{ع}} نشان دادن [[معجزه]] و [[کرامت]] از طریق نوّاب بوده است. بسیاری از امامیه پس از [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} در حیرت بودند و از طرفی، از ناحیه حکومت و برخی فرصت‌طلبان تبلیغات فراوانی شده بود که حضرت [[امام حسن عسکری]] {{ع}} جانشینی باقی نگذاشته است، لذا آنان از پرداخت خمس به "[[عثمان بن سعید]]" و اطمینان به ایشان، بدون آن‌که کرامت و دلیل قانع‌کننده‌ای نشان دهد که حقیقتا از جانب امام دوازدهم منصوب شده، سر بازمی‌زدند. از این‌رو "[[عثمان بن سعید]]" در بعضی موارد با اظهار کرامات از طریق امام {{ع}}، نیابت خود را برای عامه امامیه تثبیت کرد. [[شیخ صدوق]] در "کمال الدین" می‌نویسد: "[[محمد بن علی اسود]] گفت: سالی از سال‌ها، زنی پارچه‌ای به من داد و گفت آن را به عثمان بن سعید برسان، من آن را با پارچه‌های بسیاری دیگر همراه خود آوردم. چون به بغداد رسیدم، عثمان بن سعید دستور داد که همه آن را به [[محمد بن عباس قمی]] بدهم. من هم تمام آن‌ها را غیر از پارچه آن زن به وی سپردم. پس از آن، عثمان بن سعید پیغام فرستاد که پارچه پیرزن را نیز به وی تسلیم کن. در آن موقع به یاد آوردم که زنی هم پارچه‌ای از مال امام، به من داده است. آن را جست‌وجو کردم، ولی پیدا نکردم. عثمان بن سعید به من فرمود: غمگین مباش، که به زودی آن را خواهی یافت. سپس آن را پیدا کردم، در حالی که صورت‌حساب آن‌چه با من بود، نزد عثمان بن سعید نبود<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی | *یکی از راه‌های [[اثبات نیابت امام مهدی|اثبات نیابت]] نوّاب خاص از طرف [[امام زمان]] {{ع}} نشان دادن [[معجزه]] و [[کرامت]] از طریق نوّاب بوده است. بسیاری از امامیه پس از [[غیبت]] [[امام زمان]] {{ع}} در حیرت بودند و از طرفی، از ناحیه حکومت و برخی فرصت‌طلبان تبلیغات فراوانی شده بود که حضرت [[امام حسن عسکری]] {{ع}} جانشینی باقی نگذاشته است، لذا آنان از پرداخت خمس به "[[عثمان بن سعید]]" و اطمینان به ایشان، بدون آن‌که کرامت و دلیل قانع‌کننده‌ای نشان دهد که حقیقتا از جانب امام دوازدهم منصوب شده، سر بازمی‌زدند. از این‌رو "[[عثمان بن سعید]]" در بعضی موارد با اظهار کرامات از طریق امام {{ع}}، نیابت خود را برای عامه امامیه تثبیت کرد. [[شیخ صدوق]] در "کمال الدین" می‌نویسد: "[[محمد بن علی اسود]] گفت: سالی از سال‌ها، زنی پارچه‌ای به من داد و گفت آن را به عثمان بن سعید برسان، من آن را با پارچه‌های بسیاری دیگر همراه خود آوردم. چون به بغداد رسیدم، عثمان بن سعید دستور داد که همه آن را به [[محمد بن عباس قمی]] بدهم. من هم تمام آن‌ها را غیر از پارچه آن زن به وی سپردم. پس از آن، عثمان بن سعید پیغام فرستاد که پارچه پیرزن را نیز به وی تسلیم کن. در آن موقع به یاد آوردم که زنی هم پارچه‌ای از مال امام، به من داده است. آن را جست‌وجو کردم، ولی پیدا نکردم. عثمان بن سعید به من فرمود: غمگین مباش، که به زودی آن را خواهی یافت. سپس آن را پیدا کردم، در حالی که صورت‌حساب آن‌چه با من بود، نزد عثمان بن سعید نبود<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۳۳۵.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۴۷.</ref>. | ||
== پرسش‌های وابسته == | == پرسش‌های وابسته == | ||