جز
جایگزینی متن - '</ref><ref>مجتبی تونهای، [[موعودنامه' به '</ref><ref>تونهای، مجتبی، [[موعودنامه'
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگنامه' به 'خدامراد، [[فرهنگنامه') |
جز (جایگزینی متن - '</ref><ref>مجتبی تونهای، [[موعودنامه' به '</ref><ref>تونهای، مجتبی، [[موعودنامه') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
*همچنین این بخشهای سهگانه هریک از طریق روزنهای کوچک و طولانی که از قسمتهای فوقانی دیوار آغاز شده، تا پایینترین حد دیوار بیرونی مسجد جامع امتداد مییابد و نور و هوا دریافت میکند. پلکانی که راه ورود و خروج سرداب است و به غرفه ششضلعی منتهی میشود دارای بیست پله است. ورودی این پلکان و سرداب در داخل ساختمان مسجد و بر دیواری قرار گرفته که ورودی نمازخانه نیز در آن واقع است. | *همچنین این بخشهای سهگانه هریک از طریق روزنهای کوچک و طولانی که از قسمتهای فوقانی دیوار آغاز شده، تا پایینترین حد دیوار بیرونی مسجد جامع امتداد مییابد و نور و هوا دریافت میکند. پلکانی که راه ورود و خروج سرداب است و به غرفه ششضلعی منتهی میشود دارای بیست پله است. ورودی این پلکان و سرداب در داخل ساختمان مسجد و بر دیواری قرار گرفته که ورودی نمازخانه نیز در آن واقع است. | ||
*طول مصلای مردان پنج متر و هشتاد سانتیمتر و عرض آن سه متر و پنجاه سانتیمتر است. در ضمن طول مصلای زنان چهار متر و شصت سانتیمتر و عرض آن سه متر است. طول راهرویی که مصلای مردان و زنان را به هم مربوط میسازد، چهار متر است. طول روزنهای که نور غرفه ششضلعی را تأمین میکند، حدود شش متر و طول روزنهای که نور مصلای زنان را تأمین میکند، چهار متر و پنجاه سانتیمتر است. در انتهای غرفه مستطیلشکل یعنی انتهای همان مصلای مردان، یک در چوبی که معروف به باب غیبت است وجود دارد. در پشت این در، اتاق کوچکی قرار دارد که طول آن یک متر و پنجاه سانتیمتر است. این اتاق به نام محل غیبت شهرت پیدا کرده است که در حقیقت بخش مکمل غرفه مستطیلشکل بزرگ محسوب میشود و در جلوی آن حفاظ مشبکی است که آن را از بقیه غرفه جدا میکند. چاه معروف به چاه غیبت هم در گوشهای از همین اتاق قرار دارد. | *طول مصلای مردان پنج متر و هشتاد سانتیمتر و عرض آن سه متر و پنجاه سانتیمتر است. در ضمن طول مصلای زنان چهار متر و شصت سانتیمتر و عرض آن سه متر است. طول راهرویی که مصلای مردان و زنان را به هم مربوط میسازد، چهار متر است. طول روزنهای که نور غرفه ششضلعی را تأمین میکند، حدود شش متر و طول روزنهای که نور مصلای زنان را تأمین میکند، چهار متر و پنجاه سانتیمتر است. در انتهای غرفه مستطیلشکل یعنی انتهای همان مصلای مردان، یک در چوبی که معروف به باب غیبت است وجود دارد. در پشت این در، اتاق کوچکی قرار دارد که طول آن یک متر و پنجاه سانتیمتر است. این اتاق به نام محل غیبت شهرت پیدا کرده است که در حقیقت بخش مکمل غرفه مستطیلشکل بزرگ محسوب میشود و در جلوی آن حفاظ مشبکی است که آن را از بقیه غرفه جدا میکند. چاه معروف به چاه غیبت هم در گوشهای از همین اتاق قرار دارد. | ||
*اشاره به این نکته نیز خالی از فایده نیست که این سرداب در جهت غربی صحن عسکریین {{ع}} به سمت شمال واقع شده و در طول تاریخ اصلاحات و تعمیرات زیادی در آن انجام گرفته است. همیشه در موقع تعمیر و ترمیم بارگاه عسکریین {{ع}} در ساختمان سرداب نیز تغییرات و اصلاحاتی به عمل آمده است؛ بهعنوان مثال در زمانهای گذشته، از داخل بارگاه عسکریین {{ع}} از کنار مرقد حضرت نرجسخاتون به سرداب میرفتند و این وضع به همین صورت تا سال ۱۲۰۲ ق. ادامه داشت و در این سال احمد خان دنبلی برای سرداب، راهی جداگانه از طرف شمال باز کرد و راه سرداب از طرف روضه عسکریین {{ع}} را مسدود نمود و صحن سرداب را جداگانه ساخت که تقریبا از یک فضای بزرگی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برخوردار است. بنابراین اگر در کتابهایی چون مزار شهید اول، اعمال و دعاهای مربوط به زیارت این سه امام در یک مکان ذکر شده است؛ علت آن است که در زمان سابق راه سرداب نیز از پشت حرم عسکریین {{ع}} در یک ساختمان بوده است، لذا پس از زیارت عسکریین {{ع}} بلافاصله زیارت [[امام زمان]] {{ع}} و سپس زیارت حضرت نرجسخاتون ذکر شده است. در هر حال این سرداب در طول تاریخ به اندازهای مورد توجه مردم بوده است که در آن آثار ارزشمندی از منبتکاری و کاشیکاری و سایر هنرهای معماری به کار رفته است. از جمله این اشیاء، در چوبی نفیسی است که از دوران خلافت عباسیان به جای مانده است و از ویژگیهای هنری و تاریخی ارزشمندی برخوردار است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۷، ص ۵۱.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|مجتبی | *اشاره به این نکته نیز خالی از فایده نیست که این سرداب در جهت غربی صحن عسکریین {{ع}} به سمت شمال واقع شده و در طول تاریخ اصلاحات و تعمیرات زیادی در آن انجام گرفته است. همیشه در موقع تعمیر و ترمیم بارگاه عسکریین {{ع}} در ساختمان سرداب نیز تغییرات و اصلاحاتی به عمل آمده است؛ بهعنوان مثال در زمانهای گذشته، از داخل بارگاه عسکریین {{ع}} از کنار مرقد حضرت نرجسخاتون به سرداب میرفتند و این وضع به همین صورت تا سال ۱۲۰۲ ق. ادامه داشت و در این سال احمد خان دنبلی برای سرداب، راهی جداگانه از طرف شمال باز کرد و راه سرداب از طرف روضه عسکریین {{ع}} را مسدود نمود و صحن سرداب را جداگانه ساخت که تقریبا از یک فضای بزرگی به طول ۶۰ متر و عرض ۲۰ متر برخوردار است. بنابراین اگر در کتابهایی چون مزار شهید اول، اعمال و دعاهای مربوط به زیارت این سه امام در یک مکان ذکر شده است؛ علت آن است که در زمان سابق راه سرداب نیز از پشت حرم عسکریین {{ع}} در یک ساختمان بوده است، لذا پس از زیارت عسکریین {{ع}} بلافاصله زیارت [[امام زمان]] {{ع}} و سپس زیارت حضرت نرجسخاتون ذکر شده است. در هر حال این سرداب در طول تاریخ به اندازهای مورد توجه مردم بوده است که در آن آثار ارزشمندی از منبتکاری و کاشیکاری و سایر هنرهای معماری به کار رفته است. از جمله این اشیاء، در چوبی نفیسی است که از دوران خلافت عباسیان به جای مانده است و از ویژگیهای هنری و تاریخی ارزشمندی برخوردار است<ref>نشریه موعود، شماره ۳۷، ص ۵۱.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۹۶.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
* [[سرداب سامرا چه ویژگیهایی دارد؟ (پرسش)]] | * [[سرداب سامرا چه ویژگیهایی دارد؟ (پرسش)]] |