خون‌خواهی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

*خون‌خواهی، طلب خون کسی را کردن و به تعبیری، انتقام خونی است. [[امام حسین]] {{ع}}، انسان ممتازی است که مظلوم کشته شده و تاکنون انتقام خون به ناحق ریخته وی گرفته نشده است. خداوند،[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را که از فرزندان آن حضرت و وارث خون آن شهید مظلوم است، خون‌خواه حضرتش قرار داده و به وی قدرت و سلطنت عطا فرموده، و او را "منصور" نام نهاده، تا هنگامی که امر ظهور از طرف خدا امضاء شود، با قوّت و قدرت و تأیید خداوند قیام کند و همه جباران و ستمگران و ستم‌پیشگان را طعمه شمشیر سازد. در قرآن آمده است: {{عربی| {{متن قرآن|وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَانًا فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا}}﴾}}<ref>سوره اسراء، ۳۳.</ref>؛ و آن‌کس که مظلوم کشته شده، ما به ولی‌ او حکومت دادیم که در کشتن اسراف و زیاده‌روی نکند، که او از جانب ما منصور و مورد حمایت است. در "ینابیع المودّه" در تفسیر این آیه مبارکه آمده است که این آیه درباره [[امام حسین]] و [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{عم}} نازل شده است. از [[امام باقر|امام محمد باقر]] {{ع}} روایت است که آن حضرت فرمود: "حسین {{ع}} مظلوم کشته شد و ما اولیاء و وارث خون او هستیم، و قائم ما خون‌خواهی حسین {{ع}} خواهد کرد. پس هرکسی که به کشتن آن حضرت راضی بوده است به قتل می‌رساند تا آن‌جا که خواهند گفت: او در کشتار اسراف می‌کند"<ref>ینابیع الموده، ج ۳، ص ۳۴۳؛ المحجة، ص ۱۲۸.</ref>.  

*و نقل شده است که آن حضرت فرمود: "منظور از {{عربی| {{متن قرآن|وَمَن قُتِلَ مَظْلُومًا}}﴾}} [[امام حسین|حسین بن علی]] {{عم}} است که مظلومانه کشته شد..." و سپس فرمود: "آن کس که واقعا مظلوم کشته شده، [[امام حسین|حسین]] {{ع}}، و ولی‌ او [[حضرت قائم]] {{ع}} است و اما منظور از اسراف در کشتار، این است که اشخاص دیگری غیر از قاتل اصلی او کشته شود. و اما مقصود از {{عربی| {{متن قرآن|إِنَّهُ كَانَ مَنْصُورًا}}﴾}} این است که [[حضرت قائم]] {{ع}} که ولی‌ حقیقی [[امام حسین|حسین]] {{ع}} و مردی از دودمان [[رسول خدا]] {{صل}} است، از دنیا نمی‌رود تا این‌که به پیروزی کامل برسد..."<ref>تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۳۱۳؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۴۱۹؛ بحار الانوار، ج ۴۴، ص ۲۱۸.</ref>.

*مردی از تفسیر آن آیه شریفه (سوره اسراء، آیه ٣٣) از [[امام صادق]] {{ع}} سؤال کرد. حضرت فرمود: "منصور، [[قائم]] [[آل محمد]] {{عم}} است که ولی‌ خون [[امام حسین|حسین]] {{ع}} است و چون ظهور نماید، اقدام به خون‌خواهی حسین {{ع}} کند و دشمنان را بکشد و اگر همه اهل زمین را به قتل برساند، اسراف نکرده است. و معنای {{عربی| {{متن قرآن|فَلاَ يُسْرِف فِّي الْقَتْلِ}}﴾}} این است که او هرگز به کاری که اسراف محسوب شود دست نمی‌آلاید. سپس فرمود: به خدا سوگند! که [[حضرت قائم]] {{ع}}، بازماندگان و ذراری‌کشندگان [[امام حسین|حضرت حسین]] {{ع}} را به واسطه کردار پدران و اجدادشان خواهد کشت"<ref>کامل الزیارات، ص ۶۳.</ref>. در کتاب "عیون الاخبار" از عبدالسلام بن صالح هروی روایت کرده است که گفت: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم که نظرتان درباره این حدیث که از [[امام صادق]] {{ع}} روایت شده است، چه می‌باشد؟ حضرت فرمود: "درست است". گفتم: پس معنای این آیه که می‌فرماید: {{عربی| {{متن قرآن|وَلاَ تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى}}﴾}}<ref>سوره انعام، ۱۶۴.</ref> [هیچ‌کس بار گناه دیگری را به دوش نخواهد کشید] چه می‌شود؟ فرمود: "خداوند در تمام گفتارهایش راست و درست فرموده است، لکن فرزندان قاتلان [[امام حسین|حسین]] {{ع}} کسانی هستند که از کردار پدرانشان راضی هستند و به آن افتخار می‌کنند و هرکس که از کاری راضی باشد، مثل آن کسی است که آن را انجام داده است، و اگر کسی در شرق عالم کشته شود و دیگری در غرب عالم، به این قتل راضی و خشنود باشد، نزد خدای تعالی با قاتل شریک خواهد بود. از این‌رو، [[حضرت قائم]] {{ع}} آن‌ها را به قتل می‌رساند"<ref>عیون اخبار الرضا، ص ۲۱۲؛ الزام الناصب، ج ۱، ص ۷۲.</ref>. شعار یاوران امام مهدی {{ع}} {{عربی|"يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ"}} ندای خون‌خواهی حسین {{ع}} است. {{عربی|"يا ربّ‌ الحسين، بحقّ‌ الحسين، اشف صدر الحسين، بظهور الحجّة"}}<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۰۸.</ref>.