علم کتاب در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

*شواهد التنزیل ـ به نقل از ابو سعید خدری ـ: از [[پیامبر خدا]]{{صل}} درباره سخن خدای متعال: {{عربی| {{متن قرآن|وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} }}<ref>«و آن کس که نزد او علم کتاب است»؛ سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> پرسیدم. فرمود: «مقصود، برادرم علی بن ابی طالب است».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"شواهد التنزیل عن أبی سعید الخدریّ: سَأَلتُ رَسولَ اللّهِ {{صل}} عَن قَولِ اللّهِ تَعالی: «وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ»، قالَ: ذاکَ أخی عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ"}}. شواهد التنزیل: ج ۱، ص ۴۰۰، ح ۴۲۲، تفسیر الثعلبی: ج ۵، ص ۳۰۳، عن ابن الحنفیه من دون إسناد إلی أحد من أهل البیت{{عم}} نحوه؛ بصائر الدرجات: ص ۲۱۶، ح ۱۹، عن أبی حمزة الثمالی عن الإمام الباقر{{ع}}، روضة الواعظین: ص ۱۱۸، عن الإمام الباقر{{ع}} وکلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۳۵، ص ۴۳۰، ح ۴.</ref>

*الأمالی، صدوق ـ به نقل از [[ابو سعید خدری]] ـ: از [[پیامبر خدا]]{{صل}} درباره این سخن خدای عز و جل: {{عربی| {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ}} }}<ref>«و آن کس که نزد او علم کتاب است»؛ سوره نمل، آیه ۴۰.</ref> پرسیدم. فرمود: «مقصود، وصیّ برادرم [[حضرت سلیمان|سلیمان بن داوود]] است». گفتم: ای [[پیامبر خدا]]! مقصود از این آیه شریف: {{عربی| {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} }}<ref>«بگو: کافی است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است، میان من و شما گواه باشد»؛ سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> کیست؟ فرمود: «برادرم علی بن ابی طالب».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الأمالی للصدوق عن أبی سعید الخدریّ: سَأَلتُ رَسولَ اللّهِ {{صل}} عَن قَولِ اللّهِ جَلَّ شَأنُهُ: «قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ»، قالَ: ذاکَ وَصِیُّ أخی سُلَیمانَ بنِ داوودَ. فَقُلتُ لَهُ: یا رَسولَ اللّهِ، فَقَولُ اللّهِ عز و جل: «قُلْ کَفَی بِاللَّهِ شَهِیدَاً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ»، قالَ: ذاکَ أخی عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ ."}}. الأمالی للصدوق: ص ۶۵۹، ح ۸۹۲، روضة الواعظین: ص ۱۲۵، بصائر الدرجات: ص ۲۱۳، ح ۴، عن جابر عن الإمام الباقر{{ع}}، شرح الأخبار: ج ۲، ص ۳۱۱، ح ۶۳۷ عن الإمام الصادق عن أبیه علیهماالسلاموکلاهما نحوه، بحار الأنوار: ج ۳۵، ص ۴۲۹، ح ۱.</ref>.

*المناقب، ابن مغازلی ـ به نقل از [[عبد اللّه بن عطا]] ـ: نزد [[امام باقر]]{{ع}} نشسته بودم که پسر عبداللّه بن سلام بر ایشان گذشت. گفتم: قربانت گردم! این پسرِ کسی است که علمی از کتاب نزد اوست؟ فرمود: «خیر؛ بلکه دوست شما، علی بن ابی طالب است که آیاتی از کتاب خدا در حقّ او نازل شده است: {{عربی| {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ}} }}<ref>«و آن کس که نزد او علم کتاب است»؛ سوره نمل، آیه ۴۰.</ref>.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"المناقب لابن المغازلی عن عبد اللّه بن عطاء: کُنتُ عِندَ أبی جَعفَرٍ جالِسا إذ مَرَّ عَلَیهِ ابنُ عَبدِاللّهِ بنِ سَلامٍ، قُلتُ: جَعَلَنِی اللّهُ فِداکَ، هذَا ابنُ الَّذی عِندَهُ عِلمٌ مِنَ الکِتابِ ؟ قالَ: لا، ولکِنَّهُ صاحِبُکُم عَلِیُّ بنُ أبی طالِبٍ الَّذی نَزَلَت فیهِ آیاتٌ مِن کِتابِ اللّهِ عز و جل: «الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ». «قُلْ کَفَی بِاللَّهِ شَهِیدَاً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ»"}}. المناقب لابن المغازلی: ص ۳۱۴، ح ۳۵۸، شواهد التنزیل: ج ۱، ص ۴۰۲، ح ۴۲۵، تفسیر القرطبی: ج ۹، ص ۳۳۶، تفسیر الثعلبی: ج ۵، ص ۳۰۳، کلّها نحوه؛ العمدة: ص ۲۹۰، ح ۴۷۶، بحار الأنوار: ج ۳۵، ص ۱۹۹، ح ۲۲.</ref>

*[[امام باقر]]{{ع}}: مقصود از این سخن خدای متعال: {{عربی| {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} }}<ref>«بگو: کافی است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است، میان من و شما گواه باشد»؛ سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> ما هستیم. علی پس از پیامبر {{صل}}، نخستینِ ما و برترین و بهترینِ ماست. {{عربی| {{متن قرآن|قَالَ الَّذِي عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَن يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ}} }}<ref>«کسی که نزد او دانشی از کتاب بود، گفت: من آن را پیش از آن که چشم خود را بر هم بزنی، برایت می‌آورم». سوره نمل، آیه۴۰.</ref><ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الباقر{{ع}} ـ فی قَولِهِ تَعالی :إیّانا عَنی، وعَلِیٌّ أوَّلُنا وأفضَلُنا وخَیرُنا بَعدَ النَّبِیِّ {{صل}} «قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا ءَاتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ»، قال"}}.</ref>