بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
*ظاهر برخی [[روایات]] این است که [[امامان]]{{عم}} به شهر [[قم]]، عنایت ویژهای داشته و مفهومی را [[برتر]] و وسیعتر از یک شهر و توابع آن، به این شهر بخشیدهاند. | *ظاهر برخی [[روایات]] این است که [[امامان]]{{عم}} به شهر [[قم]]، عنایت ویژهای داشته و مفهومی را [[برتر]] و وسیعتر از یک شهر و توابع آن، به این شهر بخشیدهاند. | ||
*در روایتی آمده است عدهای از بزرگان [[ری]] به حضور [[امام صادق]]{{ع}} رسیدند و عرض کردند: "ما از اهل [[ری]] هستیم که خدمت رسیدهایم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. آنان عرض کردند: ما اهل [[ری]] هستیم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. باز عرض کردند: ما اهل [[ری]] هستیم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. دوباره عرض کردند: ما اهالی [[ری]] هستیم. [[امام]] نیز [[کلام]] اوّل خود را تکرار کرد. آنان گفته خود را چند بار یادآور شدند و [[امام]] نیز مانند اوّل آنان را پاسخ داد و چنین فرمود: [[خداوند]] سبحانه و تعالی دارای حرمی است که [[مکه]] است و [[پیامبر]]{{صل}} دارای حرمی است و آن [[مدینه منوره]] است و [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} حرمی دارد که [[کوفه]] است. ما [[اهل بیت]]{{عم}} نیز دارای حرمی هستیم که آن، شهر [[قم]] است. به زودی بانویی از سلاله من به نام [[فاطمه]]{{س}} در این شهر [[دفن]] خواهد شد. کسی که او را در [[قم]] [[زیارت]] کند، [[اهل بهشت]] میباشد" <ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۶، ح ۴۱؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۶۸، ح ۱۲۱۹۶</ref>[[راوی]] گفت: این سخن را [[امام صادق]]{{ع}} زمانی فرمود که هنوز [[امام کاظم|حضرت کاظم]]{{ع}} متولد نشده بود. | *در روایتی آمده است عدهای از بزرگان [[ری]] به حضور [[امام صادق]]{{ع}} رسیدند و عرض کردند: "ما از اهل [[ری]] هستیم که خدمت رسیدهایم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. آنان عرض کردند: ما اهل [[ری]] هستیم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. باز عرض کردند: ما اهل [[ری]] هستیم. حضرت فرمود: خوش آمدند برادران قمی ما. دوباره عرض کردند: ما اهالی [[ری]] هستیم. [[امام]] نیز [[کلام]] اوّل خود را تکرار کرد. آنان گفته خود را چند بار یادآور شدند و [[امام]] نیز مانند اوّل آنان را پاسخ داد و چنین فرمود: [[خداوند]] سبحانه و تعالی دارای حرمی است که [[مکه]] است و [[پیامبر]]{{صل}} دارای حرمی است و آن [[مدینه منوره]] است و [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} حرمی دارد که [[کوفه]] است. ما [[اهل بیت]]{{عم}} نیز دارای حرمی هستیم که آن، شهر [[قم]] است. به زودی بانویی از سلاله من به نام [[فاطمه]]{{س}} در این شهر [[دفن]] خواهد شد. کسی که او را در [[قم]] [[زیارت]] کند، [[اهل بهشت]] میباشد" <ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۶، ح ۴۱؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۶۸، ح ۱۲۱۹۶</ref>[[راوی]] گفت: این سخن را [[امام صادق]]{{ع}} زمانی فرمود که هنوز [[امام کاظم|حضرت کاظم]]{{ع}} متولد نشده بود. | ||
*در [[بحار الانوار]] دو [[روایت]] را، از [[امام صادق]]{{ع}} درباره آینده شهر [[قم]] و نقش مکتبی آن [[پیش از ظهور]] [[ | *در [[بحار الانوار]] دو [[روایت]] را، از [[امام صادق]]{{ع}} درباره آینده شهر [[قم]] و نقش مکتبی آن [[پیش از ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[نقل]] شده است: | ||
#[[خداوند]] سبحانه و تعالی به وسیله شهر [[کوفه]] بر سایر [[شهرها]] [[استدلال]] میکند، همچنین به [[مؤمنان]] آن شهر بر سایر [[مؤمنان]] و به شهر [[قم]] بر سایر [[شهرها]] و به واسطه اهل [[قم]] بر جهانیان، اعم از [[جن]] و [[انسان]]. [[خداوند]] سبحانه و تعالی اهل [[قم]] را [[مستضعف]] فکری قرار نداده؛ بلکه همواره آنان را موفق و تأیید کرده است. سپس فرمود: دینداران در این شهر، در مضیقه زندگی میباشند. اگر غیر این باشد، [[مردم]] به سرعت به آنجا روی میآورند و آنجا خراب میگردد و اهل آن، تباه میشوند و آنگونه که باید نمیتواند بر سایر سرزمینها [[حجّت]] باشد. زمانی که [[موقعیت]] [[قم]] بدینجا برسد، [[آسمان]] و [[زمین]] [[آرامش]] ندارد و ساکنان آنها لحظهای باقی نمیمانند. بلا و گرفتاری از [[قم]] و اهل آن دفع شده است. به زودی زمانی خواهد رسید که [[قم]] و اهل آن، [[حجت]] بر [[مردم]] خواهند بود و این در [[زمان غیبت]] [[قائم]] ما و [[ظهور]] وی میباشد. اگر چنین نباشد، [[زمین]]، اهل خودش را فرومیبرد. فرشتههای الهی [[مأمور]] دور کردن بلاها از این شهر و اهل آن میباشند. هر [[ستمگری]] که درباره آنان [[اراده]] بد داشته باشد، [[خداوند]] سبحانه و تعالی که در هم کوبنده ستمپیشگان است، او را در هم میشکند یا به گرفتاری و [[مصیبت]] یا [[دشمنی]]، مبتلا میکند. [[خداوند متعال]] نام [[قم]] و اهلش را در زمان [[فرمانروایی]] [[ستمگران]]، از یاد آنان میبرد؛ آنگونه که آنها [[یاد خدا]] را فراموش کردند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۲</ref>. | #[[خداوند]] سبحانه و تعالی به وسیله شهر [[کوفه]] بر سایر [[شهرها]] [[استدلال]] میکند، همچنین به [[مؤمنان]] آن شهر بر سایر [[مؤمنان]] و به شهر [[قم]] بر سایر [[شهرها]] و به واسطه اهل [[قم]] بر جهانیان، اعم از [[جن]] و [[انسان]]. [[خداوند]] سبحانه و تعالی اهل [[قم]] را [[مستضعف]] فکری قرار نداده؛ بلکه همواره آنان را موفق و تأیید کرده است. سپس فرمود: دینداران در این شهر، در مضیقه زندگی میباشند. اگر غیر این باشد، [[مردم]] به سرعت به آنجا روی میآورند و آنجا خراب میگردد و اهل آن، تباه میشوند و آنگونه که باید نمیتواند بر سایر سرزمینها [[حجّت]] باشد. زمانی که [[موقعیت]] [[قم]] بدینجا برسد، [[آسمان]] و [[زمین]] [[آرامش]] ندارد و ساکنان آنها لحظهای باقی نمیمانند. بلا و گرفتاری از [[قم]] و اهل آن دفع شده است. به زودی زمانی خواهد رسید که [[قم]] و اهل آن، [[حجت]] بر [[مردم]] خواهند بود و این در [[زمان غیبت]] [[قائم]] ما و [[ظهور]] وی میباشد. اگر چنین نباشد، [[زمین]]، اهل خودش را فرومیبرد. فرشتههای الهی [[مأمور]] دور کردن بلاها از این شهر و اهل آن میباشند. هر [[ستمگری]] که درباره آنان [[اراده]] بد داشته باشد، [[خداوند]] سبحانه و تعالی که در هم کوبنده ستمپیشگان است، او را در هم میشکند یا به گرفتاری و [[مصیبت]] یا [[دشمنی]]، مبتلا میکند. [[خداوند متعال]] نام [[قم]] و اهلش را در زمان [[فرمانروایی]] [[ستمگران]]، از یاد آنان میبرد؛ آنگونه که آنها [[یاد خدا]] را فراموش کردند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۲</ref>. | ||
#به زودی شهر [[کوفه]] از [[مؤمنان]] خالی میشود و به گونهای که مار در [[جایگاه]] خود فرو میرود، [[علم]] نیز این چنین از [[کوفه]] رخت برمیبندد و از شهری به نام [[قم]] [[آشکار]] میشود. آن سامان، معدن [[فضل]] و [[دانش]] میشود؛ به گونهای که در [[زمین]] کسی در [[استضعاف]] فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک [[ظهور قائم]] ما به وقوع میپیوندد. [[خداوند سبحان]]، [[قم]] و اهلش را برای رساندن [[پیام]] [[اسلام]]، قائم [[مقام]] [[حضرت حجت]] میگرداند. اگر چنین نشود، [[زمین]] اهل خودش را فرو میبرد و در [[زمین]] حجتی باقی نمیماند. [[دانش]]، از این شهر به شرق و غرب [[جهان]] منتشر میشود. | #به زودی شهر [[کوفه]] از [[مؤمنان]] خالی میشود و به گونهای که مار در [[جایگاه]] خود فرو میرود، [[علم]] نیز این چنین از [[کوفه]] رخت برمیبندد و از شهری به نام [[قم]] [[آشکار]] میشود. آن سامان، معدن [[فضل]] و [[دانش]] میشود؛ به گونهای که در [[زمین]] کسی در [[استضعاف]] فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک [[ظهور قائم]] ما به وقوع میپیوندد. [[خداوند سبحان]]، [[قم]] و اهلش را برای رساندن [[پیام]] [[اسلام]]، قائم [[مقام]] [[حضرت حجت]] میگرداند. اگر چنین نشود، [[زمین]] اهل خودش را فرو میبرد و در [[زمین]] حجتی باقی نمیماند. [[دانش]]، از این شهر به شرق و غرب [[جهان]] منتشر میشود. |