جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پی...) |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
#[[خداوند]] سبحانه و تعالی به وسیله شهر [[کوفه]] بر سایر [[شهرها]] [[استدلال]] میکند، همچنین به [[مؤمنان]] آن شهر بر سایر [[مؤمنان]] و به شهر [[قم]] بر سایر [[شهرها]] و به واسطه اهل [[قم]] بر جهانیان، اعم از [[جن]] و [[انسان]]. [[خداوند]] سبحانه و تعالی اهل [[قم]] را [[مستضعف]] فکری قرار نداده؛ بلکه همواره آنان را موفق و تأیید کرده است. سپس فرمود: دینداران در این شهر، در مضیقه زندگی میباشند. اگر غیر این باشد، [[مردم]] به سرعت به آنجا روی میآورند و آنجا خراب میگردد و اهل آن، تباه میشوند و آنگونه که باید نمیتواند بر سایر سرزمینها [[حجّت]] باشد. زمانی که [[موقعیت]] [[قم]] بدینجا برسد، [[آسمان]] و [[زمین]] [[آرامش]] ندارد و ساکنان آنها لحظهای باقی نمیمانند. بلا و گرفتاری از [[قم]] و اهل آن دفع شده است. به زودی زمانی خواهد رسید که [[قم]] و اهل آن، [[حجت]] بر [[مردم]] خواهند بود و این در [[زمان غیبت]] [[قائم]] ما و [[ظهور]] وی میباشد. اگر چنین نباشد، [[زمین]]، اهل خودش را فرومیبرد. فرشتههای الهی [[مأمور]] دور کردن بلاها از این شهر و اهل آن میباشند. هر [[ستمگری]] که درباره آنان [[اراده]] بد داشته باشد، [[خداوند]] سبحانه و تعالی که در هم کوبنده ستمپیشگان است، او را در هم میشکند یا به گرفتاری و [[مصیبت]] یا [[دشمنی]]، مبتلا میکند. [[خداوند متعال]] نام [[قم]] و اهلش را در زمان [[فرمانروایی]] [[ستمگران]]، از یاد آنان میبرد؛ آنگونه که آنها [[یاد خدا]] را فراموش کردند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۲</ref>. | #[[خداوند]] سبحانه و تعالی به وسیله شهر [[کوفه]] بر سایر [[شهرها]] [[استدلال]] میکند، همچنین به [[مؤمنان]] آن شهر بر سایر [[مؤمنان]] و به شهر [[قم]] بر سایر [[شهرها]] و به واسطه اهل [[قم]] بر جهانیان، اعم از [[جن]] و [[انسان]]. [[خداوند]] سبحانه و تعالی اهل [[قم]] را [[مستضعف]] فکری قرار نداده؛ بلکه همواره آنان را موفق و تأیید کرده است. سپس فرمود: دینداران در این شهر، در مضیقه زندگی میباشند. اگر غیر این باشد، [[مردم]] به سرعت به آنجا روی میآورند و آنجا خراب میگردد و اهل آن، تباه میشوند و آنگونه که باید نمیتواند بر سایر سرزمینها [[حجّت]] باشد. زمانی که [[موقعیت]] [[قم]] بدینجا برسد، [[آسمان]] و [[زمین]] [[آرامش]] ندارد و ساکنان آنها لحظهای باقی نمیمانند. بلا و گرفتاری از [[قم]] و اهل آن دفع شده است. به زودی زمانی خواهد رسید که [[قم]] و اهل آن، [[حجت]] بر [[مردم]] خواهند بود و این در [[زمان غیبت]] [[قائم]] ما و [[ظهور]] وی میباشد. اگر چنین نباشد، [[زمین]]، اهل خودش را فرومیبرد. فرشتههای الهی [[مأمور]] دور کردن بلاها از این شهر و اهل آن میباشند. هر [[ستمگری]] که درباره آنان [[اراده]] بد داشته باشد، [[خداوند]] سبحانه و تعالی که در هم کوبنده ستمپیشگان است، او را در هم میشکند یا به گرفتاری و [[مصیبت]] یا [[دشمنی]]، مبتلا میکند. [[خداوند متعال]] نام [[قم]] و اهلش را در زمان [[فرمانروایی]] [[ستمگران]]، از یاد آنان میبرد؛ آنگونه که آنها [[یاد خدا]] را فراموش کردند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۲</ref>. | ||
#به زودی شهر [[کوفه]] از [[مؤمنان]] خالی میشود و به گونهای که مار در [[جایگاه]] خود فرو میرود، [[علم]] نیز این چنین از [[کوفه]] رخت برمیبندد و از شهری به نام [[قم]] [[آشکار]] میشود. آن سامان، معدن [[فضل]] و [[دانش]] میشود؛ به گونهای که در [[زمین]] کسی در [[استضعاف]] فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک [[ظهور قائم]] ما به وقوع میپیوندد. [[خداوند سبحان]]، [[قم]] و اهلش را برای رساندن [[پیام]] [[اسلام]]، قائم [[مقام]] [[حضرت حجت]] میگرداند. اگر چنین نشود، [[زمین]] اهل خودش را فرو میبرد و در [[زمین]] حجتی باقی نمیماند. [[دانش]]، از این شهر به شرق و غرب [[جهان]] منتشر میشود. | #به زودی شهر [[کوفه]] از [[مؤمنان]] خالی میشود و به گونهای که مار در [[جایگاه]] خود فرو میرود، [[علم]] نیز این چنین از [[کوفه]] رخت برمیبندد و از شهری به نام [[قم]] [[آشکار]] میشود. آن سامان، معدن [[فضل]] و [[دانش]] میشود؛ به گونهای که در [[زمین]] کسی در [[استضعاف]] فکری به سر نمیبرد، حتی نوعروسان در حجلهگاه خویش. این قضایا نزدیک [[ظهور قائم]] ما به وقوع میپیوندد. [[خداوند سبحان]]، [[قم]] و اهلش را برای رساندن [[پیام]] [[اسلام]]، قائم [[مقام]] [[حضرت حجت]] میگرداند. اگر چنین نشود، [[زمین]] اهل خودش را فرو میبرد و در [[زمین]] حجتی باقی نمیماند. [[دانش]]، از این شهر به شرق و غرب [[جهان]] منتشر میشود. | ||
*بدین سان بر [[مردم]] اتمام [[حجّت]] میشود و یکی باقی نمیماند که [[دین]] و [[دانش]] به وی نرسیده باشد. آنگاه [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[ظهور]] میکند و [[ظهور]] وی، باعث [[خشم]] و [[غضب]] [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر [[بندگان]] میشود؛ زیرا [[خداوند]] سبحانه و تعالی از بندگانش [[انتقام]] نمیگیرد، مگر بعد از آنکه آنان وجود [[مقدس]] [[حضرت حجت]] را [[انکار]] کنند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص | *بدین سان بر [[مردم]] اتمام [[حجّت]] میشود و یکی باقی نمیماند که [[دین]] و [[دانش]] به وی نرسیده باشد. آنگاه [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} [[ظهور]] میکند و [[ظهور]] وی، باعث [[خشم]] و [[غضب]] [[خداوند]] سبحانه و تعالی بر [[بندگان]] میشود؛ زیرا [[خداوند]] سبحانه و تعالی از بندگانش [[انتقام]] نمیگیرد، مگر بعد از آنکه آنان وجود [[مقدس]] [[حضرت حجت]] را [[انکار]] کنند<ref> محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۷، ص ۲۱۲، ح ۲۳</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۳۴۶ - ۳۴۹.</ref>. | ||
==قم در موعودنامه== | ==قم در موعودنامه== | ||
*آنگاه که [[جامعه بشری]] به سوی انحطاط پیش میرود، روزنه امیدی نمایان میشود و مردمی [[پرچمدار]] [[نور]] در [[دل]] آن تاریکیها میگردند، شهر [[قم]] در [[آخر الزمان]] این نقش را به عهده دارد. [[روایات]] بسیاری وجود دارد که این شهر [[مقدس]] و انسانهای وارسته آن را میستاید. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: [[خداوند]] حرمی دارد که در [[مکه]] است و برای [[رسول خدا]] {{صل}} حرمی است و آن در [[مدینه]] است. [[کوفه]] [[حرم]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} است و [[حرم]] ما [[اهل بیت]] شهر [[قم]] است و به زودی دختری از فرزندانم به نام [[فاطمه]] در آن [[دفن]] میشود که هرکس او را [[زیارت]] کند [[بهشت]] بر او [[واجب]] میشود<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>. | *آنگاه که [[جامعه بشری]] به سوی انحطاط پیش میرود، روزنه امیدی نمایان میشود و مردمی [[پرچمدار]] [[نور]] در [[دل]] آن تاریکیها میگردند، شهر [[قم]] در [[آخر الزمان]] این نقش را به عهده دارد. [[روایات]] بسیاری وجود دارد که این شهر [[مقدس]] و انسانهای وارسته آن را میستاید. [[امام صادق]] {{ع}} میفرمایند: [[خداوند]] حرمی دارد که در [[مکه]] است و برای [[رسول خدا]] {{صل}} حرمی است و آن در [[مدینه]] است. [[کوفه]] [[حرم]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} است و [[حرم]] ما [[اهل بیت]] شهر [[قم]] است و به زودی دختری از فرزندانم به نام [[فاطمه]] در آن [[دفن]] میشود که هرکس او را [[زیارت]] کند [[بهشت]] بر او [[واجب]] میشود<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>. | ||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
*مادلونگ، [[اسلامشناس]] آلمانی در اینباره نوشته است: [[شیعیان]] [[قم]] در [[وفاداری]] به [[امامت]] دوازدهامامی باقی ماندند و هیچگونه انشقاق فطحی یا واقفی در میان تعداد بیشمار [[محدثان]] امامی این شهر یاد نشده است...<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۴.</ref>. | *مادلونگ، [[اسلامشناس]] آلمانی در اینباره نوشته است: [[شیعیان]] [[قم]] در [[وفاداری]] به [[امامت]] دوازدهامامی باقی ماندند و هیچگونه انشقاق فطحی یا واقفی در میان تعداد بیشمار [[محدثان]] امامی این شهر یاد نشده است...<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۴.</ref>. | ||
[[خاندان]] برقی از خاندانهای علمی بزرگ در [[قم]] بودند. چهره شاخص این [[خاندان]]، "[[احمد بن محمد بن خالد برقی]]" است. وی در اوایل عصر [[غیبت]] میزیست و تصانیف بسیاری داشت. | [[خاندان]] برقی از خاندانهای علمی بزرگ در [[قم]] بودند. چهره شاخص این [[خاندان]]، "[[احمد بن محمد بن خالد برقی]]" است. وی در اوایل عصر [[غیبت]] میزیست و تصانیف بسیاری داشت. | ||
*[[شیخ طوسی]] در "فهرست" خود نزدیک به صد کتاب از وی نام میبرد. [[ابن قولویه]]، [[جعفر بن محمد]] (متوفای ۳۶۲ ق) نیز از [[دانشمندان]] و [[محدثان]] این عصر بود. او کتابهای فقهی به تعداد ابواب [[فقه]] داشت. از کتابهای ارزنده وی "جامع الزیارات" است که با نام "کامل الزیارات" چاپ شده است. از دیگر [[عالمان]] بزرگ [[قم]] در این عصر میتوان از: "[[محمد بن حسن بن فروخ الصفار]]، (متوفای ۲۹۰ ق) [[صاحب]] "[[بصائر الدرجات]]"، "[[محمد بن حسن بن ولید]]" و "[[عبدالله بن جعفر حمیری قمی]]" نام برد<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، | *[[شیخ طوسی]] در "فهرست" خود نزدیک به صد کتاب از وی نام میبرد. [[ابن قولویه]]، [[جعفر بن محمد]] (متوفای ۳۶۲ ق) نیز از [[دانشمندان]] و [[محدثان]] این عصر بود. او کتابهای فقهی به تعداد ابواب [[فقه]] داشت. از کتابهای ارزنده وی "جامع الزیارات" است که با نام "کامل الزیارات" چاپ شده است. از دیگر [[عالمان]] بزرگ [[قم]] در این عصر میتوان از: "[[محمد بن حسن بن فروخ الصفار]]، (متوفای ۲۹۰ ق) [[صاحب]] "[[بصائر الدرجات]]"، "[[محمد بن حسن بن ولید]]" و "[[عبدالله بن جعفر حمیری قمی]]" نام برد<ref>نشریه موعود، شماره ۳۲، ص ۷۲.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۷.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |