موسی (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۳۱۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ نوامبر ۲۰۱۹
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '''']]؛' به '''']]')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
{{نبوت}}
{{نبوت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[موسی]]{{ع}} است. "'''[[موسی]]{{ع}}'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون موسی{{ع}} است. "'''موسی{{ع}}'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[موسی در قرآن]] | [[موسی در حدیث]] | [[موسی در نهج البلاغه]]| [[موسی در تاریخ اسلامی]]</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[موسی در قرآن]] | [[موسی در حدیث]] | [[موسی در نهج البلاغه]]| [[موسی در تاریخ اسلامی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
خط ۱۷: خط ۱۷:
*[[امام]]{{ع}} نیز در [[نهج البلاغه]] به داستان موسی و [[هارون]] اشارت دارد که بدون [[تکبر]] و با ظاهری ساده نزد [[فرعون]] آمدند. [[امام]]{{ع}} در نفی [[رذیلت]] [[تکبر]] به [[بی‌آلایشی]] و [[تکبر]] نداشتن آنها اشارت دارد، زیرا اگر [[تکبر]] امری [[پسندیده]] بود، [[خداوند]] بر [[پیامبران]] خویش می‌پسندید: چنان‌که موسی بن عمران با برادرش [[هارون]] بر [[فرعون]] داخل شدند. آن دو جامه پشمین بر تن داشتند و هر یک را عصایی در مشت بود. به [[فرعون]] گفتند که اگر [[اسلام]] آورد [[عزت]] و پادشاهی‌اش باقی خواهد ماند. [[فرعون]] گفت: آیا از این دو در شگفت نیستید که با من در باب بقای [[عزت]] و سلطنتم شرط می‌کنند و خود، چنان‌که می‌بینید، در عین [[بینوایی]] و [[خواری]] هستند<ref>نهج البلاغه، خطبه  ۲۳۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 748-749.</ref>.
*[[امام]]{{ع}} نیز در [[نهج البلاغه]] به داستان موسی و [[هارون]] اشارت دارد که بدون [[تکبر]] و با ظاهری ساده نزد [[فرعون]] آمدند. [[امام]]{{ع}} در نفی [[رذیلت]] [[تکبر]] به [[بی‌آلایشی]] و [[تکبر]] نداشتن آنها اشارت دارد، زیرا اگر [[تکبر]] امری [[پسندیده]] بود، [[خداوند]] بر [[پیامبران]] خویش می‌پسندید: چنان‌که موسی بن عمران با برادرش [[هارون]] بر [[فرعون]] داخل شدند. آن دو جامه پشمین بر تن داشتند و هر یک را عصایی در مشت بود. به [[فرعون]] گفتند که اگر [[اسلام]] آورد [[عزت]] و پادشاهی‌اش باقی خواهد ماند. [[فرعون]] گفت: آیا از این دو در شگفت نیستید که با من در باب بقای [[عزت]] و سلطنتم شرط می‌کنند و خود، چنان‌که می‌بینید، در عین [[بینوایی]] و [[خواری]] هستند<ref>نهج البلاغه، خطبه  ۲۳۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 748-749.</ref>.


==موسی در فرهنگنامه آخرالزمان==
*موسی{{ع}} یکی از [[انبیای الهی]] است که [[کتاب آسمانی]] [[تورات]] بر او نازل شد و [[هدایت]] [[بنی‌اسرائیل]] را بر عهده داشت. از [[معجزات]] او عصا و سنگی بود که با آن [[برهان]] [[نبوت]] خویش را برای [[مردم]] ثابت می‌‌کرد. این عصا و سنگ عجائب زیادی را در بر دارد و اکنون جزء [[میراث ائمه]]{{ع}} نزد [[حضرت مهدی]]{{ع}} است. [[حضرت موسی]]{{ع}} با آن عصا بر نیل زد و آن را شکافت و از میان [[آب]] راهی خشک برای [[بنی‌اسرائیل]] فراهم کرد تا از گزند [[فرعونیان]] رهایی یابند و عصا بر آن سنگ می‌‌کوبید و از آن چشمه [[آب]] و [[غذا]] بیرون می‌‌آمد و [[بنی‌اسرائیل]] از آن استفاده می‌‌کردند.
*[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: وقتی [[حضرت قائم]]{{ع}} [[ظهور]] فرماید [[پرچم]] [[رسول خدا]] را به همراه دارد و [[انگشتر سلیمان]] و [[عصای موسی]] و سنگ او نیز با وی خواهد بود. منادی [[حضرت]] در میان [[اصحاب]] می‌‌گوید: در سفر هیچ کس [[آب]] و [[غذا]] برای خود و مرکب خویش [[ذخیره]] نکند. [[اصحاب]] می‌‌گویند: با این کار او ما و حیوانات‌مان را از [[گرسنگی]] و [[تشنگی]] تلف خواهد نمود! سپس حرکت می‌‌کنند و در اولین مکانی که اتراق می‌‌کنند، [[حضرت]] بر [[سنگ موسی]] می‌‌زند و از آن [[آب]] و [[غذا]] برای آنها و مرکب‌هایشان می‌‌جوشد و [[لشکر]] به همراه مرکب‌هایشان می‌‌خورند و می‌‌آشامند تا اینکه به [[شهر]] [[نجف]] وارد می‌‌شوند<ref>غیبت: ص ۲۳۸.</ref>. در [[حدیث]] دیگری نیز به همین مضمون فرمودند: این سنگ به اندازه بار یک شتر وزن دارد و در هر مکانی که [[لشکریان]] [[حضرت]] پیاده می‌‌شوند، آن سنگ چنان جوشش کند که هر گرسنه و هر تشنه‌ای از آن [[بهره]] برد و سیر شود و سیراب گردد. و این برنامه همین طور خواهد بود تا اینکه [[لشکریان]] [[حضرت]] به [[نجف اشرف]] برسند<ref>وافی، ج ۲، ص ۱۱۲. ر.ک: تورات.</ref>. و در [[روایت]] دیگری می‌‌فرماید: آن سنگ را چون بر [[زمین]] می‌‌نهد، [[زمین]] یکسره سبز خواهد شد<ref>یأتی: ص ۵۴۸.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۶۲۳.</ref>.
== پرسش‌های وابسته ==
== پرسش‌های وابسته ==


خط ۲۳: خط ۲۷:
==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
* [[پرونده:13681049.jpg|22px]] [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۲''']]
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].


==پانویس==
==پانویس==
خط ۲۹: خط ۳۴:


[[رده:مدخل]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اتمام لینک داخلی]]
[[رده:موسی]]
[[رده:موسی]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
۲۴٬۴۴۹

ویرایش