نفس زکیه: تفاوت میان نسخه‌ها

*نفس زکیه اسمی است برای یکی از مردان بنی‌هاشمی که پیش از [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} در [[مکه]] به [[شهادت]] می‌‌رسد. [[شهادت]] نفس زکیه یکی از [[نشانه‌های حتمی ظهور]] به حساب می‌‌آید. [[رسول خدا]]{{صل}} می‌‌فرماید: به [[یقین]] [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} پس از [[شهادت]] نفس زکیه خواهد بود. نفس زکیه مردی است از [[آل محمد]]{{صل}} و نام او [[محمد]] است و نام پدرش [[حسن]]. [[حضرت قائم]]{{ع}} پیش از [[قیام]]، نفس زکیه را به [[نیابت]] از خود به سوی [[مردم]] [[مکه]] می‌‌فرستد تا آنان را به سوی [[حضرت]] [[دعوت]] نماید و به او [[دستور]] می‌‌دهد: به [[مکه]] برو و به [[مردم]] آن بگو من فرستاده [[مهدی]] هستم. نفس زکیه به [[مکه]] رفته و [[پیام]] [[حضرت]] را به [[مردم]] [[مکه]] می‌‌رساند و می‌‌گوید: ما [[خاندان]] [[رحمت الهی]] هستیم و [[پیامبری]] و [[خلافت]] از آن ماست و ما [[فرزندان]] [[رسول خدا]] و ذریه [[پیامبران الهی]] هستیم. ما همواره پس از درگذشت [[رسول خدا]] مورد [[ستم]] قرار گرفته‌ایم و [[حق]] ما را از ما گرفته‌اند، اکنون ما شما را به [[یاری]] می‌‌طلبیم. [[مردم]] [[مکه]] علیه او برمی‌خیزند و او را همراه [[برادر]] و هفتاد نفر از مردان [[صالح]]، بدون هیچ گناهی در بین [[رکن و مقام]]، در [[مسجد الحرام]] خواهند کشت. زمانی که آنان مظلومانه به [[شهادت]] می‌‌رسند دیگر مهلت عذرخواهی و [[توبه]] از [[ستمکاران]] گرفته خواهد شد و [[آسمان]] و [[زمین]] بر آنان [[غضب]] خواهند کرد. پس از گذشت پانزده روز از [[شهادت]] نفس زکیه و [[یاران]] او، [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] خود را آغاز می‌‌نماید و با [[یاران]] اندکی که گرد او جمع شده‌اند [[خروج]] می‌‌نماید. در این حال [[صدایی آسمانی]] [[مردم]] را مورد خطاب قرار داده و می‌‌گوید: ای [[مردم]] [[امیر]] و [[امام]] شما [[مهدی]]{{ع}} است که [[زمین]] را پر از [[عدل و داد]] خواهد کرد، پس از آنکه پر از [[ظلم و جور]] شده است. [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}}، ایشان را در کمال [[عزت]] و [[شکوه]] و جلال [[همراهی]] می‌‌کنند و به [[شرق]] و [[غرب]] عالم رفته و همه [[دنیا]] را [[فتح]] خواهند کرد، و [[عدالت]] را در سرتاسر [[گیتی]] به [[اجرا]] خواهند گذاشت. و [[دنیا]] در آن روز چنان پربرکت خواهد بود که [[مردم]] هرگز چنین نعمتی را مشاهده نکرده‌اند، [[آسمان]] یکسره [[باران]] [[رحمت]] می‌‌بارد و [[زمین]] تمام سرسبزی خود را [[آشکار]] می‌‌کند<ref>ملاحم: ص ۱۳۹ - ۱۷۹ – ۶۱ و الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۴۸ و غیبت طوسی: ص ۲۷۱ و ۲۷۹ و بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۰۷.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۶۳۳.</ref>.