توکل بر غیر خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

توکل بر غیر خدا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۳۸

۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Msadeq

مدیران

۱۱۵٬۱۷۷

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 *از این [[آیه شریفه]]، نکته‌ای بس مهم استفاده می‌شود؛ و آن اینکه [[بندگان]] مخلَص [[خداوند]] بعد از آنکه امور خود را به [[خداوند متعال]] واگذار کردند، در قلعه مستحکم او وارد می‌شوند، از این رو نه تنها هیچ‌کس بر آنان قدرتی نخواهد داشت، که او خود، آنان را از تمامی آفات و [[شرور]] محافظت خواهد فرمود؛ چه آنان در می‌یابند که هیچ علّتی در تمامی پهنه هستی نیست که بتواند آنان را تحت تأثیر خود قرار داده گزندی به ایشان برساند.
 *در مقابل امّا، چون از این [[مقام]] بلند فرو افتند [[مصائب]] و مشکلات بی‌شماری آنان را در میان خود محاصره خواهد کرد. این مطلب نیز در شمار [[الطاف]] خفیّه [[خداوند]] در [[حقّ]] آنان است، چه بنا بر قاعدة بس مهم {{متن حدیث|حَسَنَاتُ الْأَبْرَارِ سَيِّئَاتُ الْمُقَرَّبِينَ‌}} "نیکی‌های [[نیکان]] در شمار [[گناهان]] مقرّبان است"، در بارگاه ربوبی از اینان توقّع نمی‌رود که مرتبه [[تفویض]] را رها کرده به مرتبه متوکّلان سقوط کنند. از این رو [[حضرت]] [[حق]] با [[مصائب]] خود آنان را می‌نوازد، تا از مرتبه اصیل خود فاصله نگرفته به آن بازگردند.
-*این [[آیه شریفه]] مشکلات [[حضرت یعقوب]]{{ع}} و [[فرزندان]] او را به خوبی به نمایش گرفته است؛ چه آن [[حضرت]] از مرتبه بسیار رفیع خود تنزّل فرمود و [[فرزندان]] خود را به اموری سفارش کرد که در شمار حالات متوکّلان، و نه واگذاران امور به [[حضرت]] [[حق]]، قرار دارد. این در حالی است که ایشان خود پیش از آن فرموده بود: {{متن قرآن|إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ}}<ref>«که فرمان، جز از آن خداوند نیست، بر او توکل دارم و باید توکّل کنندگان تنها بر او توکّل کنند» سوره یوسف، آیه ۶۷.</ref<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۱۲۳.</ref>.
+*این [[آیه شریفه]] مشکلات [[حضرت یعقوب]]{{ع}} و [[فرزندان]] او را به خوبی به نمایش گرفته است؛ چه آن [[حضرت]] از مرتبه بسیار رفیع خود تنزّل فرمود و [[فرزندان]] خود را به اموری سفارش کرد که در شمار حالات متوکّلان، و نه واگذاران امور به [[حضرت]] [[حق]]، قرار دارد. این در حالی است که ایشان خود پیش از آن فرموده بود: {{متن قرآن|إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ}}<ref>«که فرمان، جز از آن خداوند نیست، بر او توکل دارم و باید توکّل کنندگان تنها بر او توکّل کنند» سوره یوسف، آیه ۶۷.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۴ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۴، ص ۱۲۳.</ref>.
 *امّا چون از این [[مقام]] تنزّل فرموده آن سخنان را بر زبان جاری ساخت، مشکلاتی همچون اتّهام سرقت، دستگیری بنیامین و دیگر [[مصائب]] به آن رو کرد، تا ایشان متنبّه شده به [[مقام]] رفیع خود بازگردد. این مطلب در این [[آیه]] به صراحت به توضیح گرفته شده است: {{متن قرآن|وَلَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُمْ مَا كَانَ يُغْنِي عَنْهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ}}<ref>«و چون از جایی که پدرشان فرمان داده بود (به مصر) در آمدند این کار، ایشان را از قضای خداوند هیچ باز نداشت» سوره یوسف، آیه ۶۸.</ref>.
 *نظیر این [[آیه]] در این [[سوره]] و در دیگر [[سوره‌های قرآن]] [[کریم]] بسیار است، در این شمار می‌توان به این [[آیه]] نیز اشاره کرد: {{متن قرآن|وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنْسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ}}<ref>«و (یوسف) از آن دو تن به آنکه گمان می‌برد رهایی می‌یابد گفت: نزد سرورت از من یاد کن! اما شیطان یادکرد سرورش را از یاد او برد و (یوسف) چند سال در زندان فروماند» سوره یوسف، آیه ۴۲.</ref>.