آثار روان‌شناختی انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''[[دانش‌افزایی]]:''' یکی از اهداف بزرگ [[مکتب]] [[مهدوی]]، این است که کسب [[علم]] و [[معرفت]] و هم‌چنین [[فرهنگ]] [[تفکر]] و [[اندیشه]] در میان [[مردم]] [[جوامع]] نهادینه شود، [[انسان‌ها]] از بُعد شناختی و معرفتی به قله‌های [[تکامل]] و پیش‌رفت برسند و حقایق [[جهان هستی]] را به خوبی دریابند؛ چنان که [[امام باقر]]{{ع}} می‌فرمایند: "وقتی [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] دست رحمت‌اش را بر سر [[مردم]] می‌گذارد و با آن، [[عقل]] و [[اندیشه]] آنان را منسجم و متکامل می‌کند و بر [[حلم]] و اخلاق‌شان می‌افزایند" <ref>{{متن حدیث| إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ يَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ‏ بِهَا عُقُولَهُمْ‏ وَ كَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ}}؛ کافی، ج۱، ص۲۵، ح۲۱. </ref>.

#'''[[اخلاق‌مداری]]:''' در فرمایش [[امام صادق]]{{ع}} می‌بینیم: "هرکس [[دوست]] دارد از [[یاران حضرت قائم]]{{ع}} باشد، باید در [[انتظار]] او باشد و به نیکویی و [[پرهیزکاری]] [[رفتار]] کند؛ پس اگر به این حال، پیش از [[قیام]] او از [[دنیا]] برود، [[پاداش]] [[یاران مهدی]]{{ع}} را خواهد گرفت؛ بکوشید، جدیث کنید و [[چشم به راه]] باشید که بر شما گوارا [[باد]]" <ref>نعمانی، غیبت، ص۲۰۰. </ref><ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۹۴-۱۰۲.</ref>.